Tawułka Arendsa (zatawułka, astilbe)

Zwiń

Nazwa rośliny

Tawułka Arendsa (łac. Astilbe ×arendsii) znana też jako zatawułka, astilbe

Systematyka

skalnicowate > tawułka > tawułka Arendsa

Pochodzenie:

Niemcy

Rozmiary i wygląd tawułki arendsa

Zatawułka - charakterystyka

Charakter wzrostu:

bylina

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Termin kwitnienia:

lipiec
sierpień
wrzesień

Przydatność do spożycia:

niejadalna

Czy przyciąga zwierzęta:

Tak

Przeznaczenie tawułki arendsa

Miejsce uprawy:

ogród przydomowy
ogród wiejski
ogród leśny
ogród różany

Możliwe wykorzystanie:

soliter
nasadzenie grupowe
w pojemnikach
rabaty
kompozycje

Jak wygląda astilbe?

Walory rośliny:

ozdobne kwiaty
ciekawy pokrój
ozdobne liście
pokarm dla owadów

Pokrój rośliny:

wyprostowany
rozłożysty
rozkrzewiony
kępiasty
rozgałęziony
gęsty

Jak sadzić tawułkę arendsa?

Przyrosty roczne i docelowe wymiary

Roczne przyrosty:

50 cm - 120 cm

Maksymalna wysokość:

50 cm - 120 cm

Maksymalna szerokość:

30 cm - 60 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

1 rok

Kwiaty i liście

Kolor kwiatów:

różowy
biały
czerwony
purpurowy
bordowy
łososiowy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Czy pachnąca:

Tak

Kształt liścia:

złożone

Kolor liścia:

zielone

Stanowisko dla tawułki arendsa

Rodzaj stanowiska:

półzacienione
zacienione

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -23 °C

Wilgotność podłoża:

wilgotne

Rodzaj gleby:

przepuszczalna
próchniczna
żyzna
wilgotna

Odczyn pH gleby:

roślina tolerancyjna

Sadzenie

Sposób rozmnażania:

podział

Rozstaw przy sadzeniu:

30 cm - 50 cm

Termin sadzenia:

maj
czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień

Przesadzanie

Termin przesadzenia:

maj
czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień

Zatawułka - pielęgnacja

Choroby i szkodniki typowe dla rośliny

Poziom odporności:

bardzo odporna

Szkodniki:

mszyce
ślimaki

Przycinanie

Czy przycinać:

Tak

Terminy przycinania:

luty
marzec

Jak znosi przycinanie:

dobrze

Dodatkowe informacje:

Po zimie ścina się pozostawione suche liście i pędy kwiatowe, które stanowiły ochronę płytkiego systemu korzeniowego.

Zabiegi pielęgnacyjne

Typ zabiegu:

ochrona zimowa

Terminy zabiegów:

listopad

Dodatkowe informacje:

Tawułka nie jest całkowicie mrozoodporna, dlatego celowe jest okrycie bryły korzeniowej warstwą ściółki albo torfu.

Nawożenie

Czy konieczność nawożenia?

Tak

Typ nawozu:

wieloskładnikowy, nawóz organiczny

Częstotliwość:

raz w miesiącu

Terminy nawożenia:

kwiecień, czerwiec, lipiec

Podlewanie

Okres podlewania:

kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik

Częstotliwość:

Co 2 dni

Zapotrzebowanie na wodę:

umiarkowane - podlewa się wtedy, gdy sucha warstwa podłoża w doniczce ma około 15 mm

Dodatkowe informacje:

Tawułka nie toleruje suszy, w okresie letnim należy ją podlewać nawet codziennie.

Zobacz inne rośliny podobne do tawułki arendsa

Tawułka Arendsa – wymagania uprawowe

Dekoracyjna bylina - uprawa i rozmnażanie

Astilbe arendsii – tawułka Arendsa zwraca uwagę oryginalnymi puszystymi kwiatostanami, które, w zależności od odmiany, wybarwiają się na biało, różowo i czerwono. Tawułka kwitnie od czerwca do września, a po zakończeniu kwitnienia, ozdobą roślin są ich suche brązowe owocostany, utrzymujące się do wiosny. Na prostych i sztywnych pędach rosną odziomkowe i łodygowe liście, owłosione szorstko po obu stronach blaszki. Tawułki sadzimy na terenie całego kraju - jedynie w Tatrach i na terenach Suwalszczyzny rośliny mogą mieć problem z przetrwaniem zimy. Wytrzymują niskie zimowe temperatury, szybko regenerują się, a ochrony przed mrozem potrzebują tylko młode rośliny. Późną jesienią zaleca się kopczykowanie i ściółkowanie podłoża, by nieco podnieść temperaturę gruntu i w ten sposób ułatwić bylinom przetrwanie zimy.

Bylina preferuje gleby o kwaśnym i lekko kwaśnym odczynie pH. Dobrze rośnie na stanowiskach umiarkowanie zacienionych i wilgotnych. Jeśli gleba jest dostatecznie mokra, uprawa możliwa jest w miejscach słonecznych. W czasie suchego i gorącego lata, pielęgnacja tawułki Arendsa polega na obfitym podlewaniu. Astilbe arendsii osiąga wysokość od 60 cm do 100 cm wysokości. Nie powinna być sadzona w bezpośredniej bliskości drzew, ze względu na potrzebne miejsce dla rozwoju bryły korzeniowej. Długoletnia hodowla tawułki Arendsa w jednym miejscu, skutkuje wyjałowieniem gleby, dlatego należy ją co kilka lat przesadzać. Najlepiej czynić to co 4-5 lat. A może zainteresuje cię także ten artykuł o bylinach ogrodowych wieloletnich?

W czasie przesadzania warto odmłodzić kępy roślin. Jesienią wykopujemy tawułkę i dokonujemy jej podziału, dzieląc karpę na kilka części, przy użyciu ostrego noża. Wiosną, od marca do maja, przeprowadza się rozmnażanie rośliny przez odrosty korzeniowe, co umożliwia szybkie pozyskanie sadzonek. Możliwe jest także rozmnażanie przez siew nasion, w lutym i w marcu oraz w czerwcu i w lipcu. Nasiona wykiełkują w ciągu miesiąca, w temperaturze około 20-22 stopni Celsjusza. Gdy pojawią się listki, temperaturę obniżamy, do około 18 stopni Celsjusza.

Pielęgnacja tawułki Arendsa – nawożenie i przycinanie roślin

Rośliny nie tolerują sztucznych nawozów, więc możemy je zasilić, rozkładając pomiędzy nimi kompost, obornik lub stosując preparaty ekologiczne, które nie zawierają sztucznych związków chemicznych. Granulat z guano stosujemy w kwietniu, w czerwcu i późnym latem – do 15 sierpnia. Nawożenie w późniejszym terminie jest niewskazane, ponieważ zawarty w preparatach azot wpłynie na opóźnienie drewnienia pędów, co narazi byliny na przemarzanie w czasie zimy.

Tawułka Arendsa ma niewielkie wymagania pielęgnacyjne:

na wiosnę przystępujemy do posprzątania stanowiska byliny. Zmiatamy zeschłe liście, które stanowiły zimową ochronę,

w lutym i w marcu wykonujemy pierwsze cięcie pędów. Ścinamy tuż nad ziemią wszystkie suche części roślin, przy pomocy sekatora i nożyc do strzyżenia. Narzędzia powinny być czyste i ostre,

w lipcu przeprowadzamy przycinanie kwiatostanów. Cięcie dotyczy przekwitłych wiech, co pobudzi roślinę do wytworzenia nowych kwiatostanów. Rabatka nabierze efektowniejszego wyglądu, a tawułki nie będą zawiązywać nasion, co uczyni je mocniejszymi,

ostatni raz tniemy rośliny w sierpniu. Pozbywamy się przekwitłych kwiatostanów, co przedłuży kwitnienie byliny do jesieni. Sprawdź także ten artykuł o najpopularniejszych bylinach ogrodowych.

Bylina Arendsa najładniej prezentuje się w uprawie grupowej. Atrakcyjne rośliny znajdują zastosowanie w ogrodach wrzosowiskowych i bylinowych, ciekawie prezentują się nad zbiornikami wodnymi. Niskie odmiany możemy uprawiać w donicach, dla ozdoby wnętrz mieszkalnych, balkonów i tarasów. Tawułka to także dekoracyjny kwiat cięty.

Tawułka ogrodowa i krzewy tawuły – najciekawsze gatunki i odmiany

Tawułka chińska, tawułka czerwona Astilbe rubra, Astilbe chinensis – to bylina o wspaniałych różowofioletowych kwiatach, ujętych w 25-cm wiechy. Dzięki niewielkim rozmiarom, znajduje zastosowanie w uprawie ogrodowej i pojemnikowej. Ciekawie prezentuje się wśród niższych hortensji, miskantów lub paproci. Tawułka chińska kwitnie w lipcu i w sierpniu. Szczególnie efektowna jest tawułka różowa ‘Pumila’, o 30-cm kwiatostanach.

Tawułka Arendsa Astilbe arendsii ‘Bergkristall’ – to tawułka biała, o atrakcyjnych puszystych kwiatostanach, zdobiących roślinę od lipca do września. Tawułka ogrodowa osiąga około 100 cm wysokości. nieco niższą odmianą jest tawułka biała ‘Irrlicht’, dorastająca do 70 cm.

Tawułka ‘Fanal’ – to tawułka czerwona, której piękne pióropusze wspaniale kontrastują z zielenią ogrodowych roślin. Dorasta do około 60 - 100 cm wysokości. Chętnie uprawiana jest w donicach, zdobiąc balkony i tarasy. Tawułka ‘Fanal’, preferuje mokre stanowiska, więc nadaje się do uprawy w miejscach nasłonecznionych. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie astrów wieloletnich?

Tawułka różowa ‘Inshriach Pink’ – jest niską byliną, osiągającą wysokość od 30 cm do 50 cm. Jej jasnoróżowe kwiatostany oryginalnie prezentują się na tle ciemnozielonych liści. Tawułka różowa kwitnie w lipcu i w sierpniu. Najładniej wyglądają kępy byliny w nasadzeniu grupowym.

Tawułka niebieska Astilbe arendsii ‘Blue’ – dorasta do około 60 cm. Ozdobą byliny są gęste kwiatostany, pięknie wybarwione na fioletowoniebiesko. Tawułka niebieska kwitnie w lipcu, oryginalne kwiatostany nadają się na kwiat cięty.

Tawuły Spiraea są ozdobnymi krzewami, chętnie uprawianymi w ogrodach. Wyróżniają się drobnymi kwiatami, ujętymi w baldachogrona, które przypominają kwiatostany tawułek. Znanych jest ponad 100 gatunków, których kwiaty wybarwione są na biało, różowo i czerwono. Do najpopularniejszych tawuł, uprawianych w ogrodach, należą:

tawuła wczesna Spirea argusa - kwitnąca już w kwietniu, o śnieżnobiałych kwiatach,

tawuła biała Spiraea japonica ‘Alba’ – białe kwiaty zdobią 1,5-metrowy krzew od lipca,

tawuła szara, tawuła norweska Spraea cinerea – wyróżnia się srebrzystoszarymi liśćmi, na tle których oryginalnie prezentują się czysto białe kwiaty, pojawiające się w kwietniu i w maju. A może zainteresuje cię także ten artykuł o bylinach na skalniak?

Tawułka Arendsa

Rozmiary i wygląd tawułki arendsa

Jak sadzić tawułkę arendsa?

Zatawułka - pielęgnacja

Zobacz inne rośliny podobne do tawułki arendsa

Interesuje cię zatawułka? Zobacz też te rośliny

Tawułka Arendsa – wymagania uprawowe

Dekoracyjna bylina - uprawa i rozmnażanie

Pielęgnacja tawułki Arendsa – nawożenie i przycinanie roślin

Tawułka ogrodowa i krzewy tawuły – najciekawsze gatunki i odmiany