Atrakcyjna kępiasta tawułka Arendsa to bylina należąca do
roślin dekorujących zacienione zakątki ogrodu, oczka wodne i ogrody bylinowe.
Wspaniale prezentuje się na tarasach i balkonach, bywa również wykorzystywana
na kwiat cięty. Walorem rośliny są różnobarwne pierzaste kwiatostany,
pojawiające się w lipcu i kwitnące do września. Tawułka odporna jest na
zanieczyszczenia powietrza, stąd chętnie sadzona jest w miastach i ośrodkach
przemysłowych. Bezproblemowa uprawa umożliwia hodowlę rośliny początkującym ogrodnikom.
Przeczytaj, jak wygląda uprawa i pielęgnacja tawułki Arendsa.
Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o bylinach.
Tawułka Arendsa –
wymagania uprawowe
Dekoracyjna bylina -
uprawa i rozmnażanie
Astilbe arendsii –
tawułka Arendsa zwraca uwagę oryginalnymi puszystymi kwiatostanami, które, w
zależności od odmiany, wybarwiają się na biało, różowo i czerwono. Tawułka
kwitnie od czerwca do września, a po zakończeniu kwitnienia, ozdobą roślin są
ich suche brązowe owocostany, utrzymujące się do wiosny. Na prostych i
sztywnych pędach rosną odziomkowe i łodygowe liście, owłosione szorstko po obu
stronach blaszki. Tawułki sadzimy na terenie całego kraju - jedynie w Tatrach i
na terenach Suwalszczyzny rośliny mogą mieć problem z przetrwaniem zimy.
Wytrzymują niskie zimowe temperatury, szybko regenerują się, a ochrony przed
mrozem potrzebują tylko młode rośliny. Późną jesienią zaleca się kopczykowanie
i ściółkowanie podłoża, by nieco podnieść temperaturę gruntu i w ten sposób
ułatwić bylinom przetrwanie zimy.
Bylina preferuje gleby o kwaśnym i
lekko kwaśnym odczynie pH. Dobrze rośnie
na stanowiskach umiarkowanie zacienionych i wilgotnych. Jeśli gleba jest
dostatecznie mokra, uprawa możliwa jest w miejscach słonecznych. W czasie
suchego i gorącego lata, pielęgnacja tawułki Arendsa polega na obfitym
podlewaniu. Astilbe arendsii osiąga
wysokość od 60 cm do 100 cm wysokości. Nie powinna być sadzona w bezpośredniej
bliskości drzew, ze względu na potrzebne miejsce dla rozwoju bryły korzeniowej.
Długoletnia hodowla tawułki Arendsa w jednym miejscu, skutkuje wyjałowieniem
gleby, dlatego należy ją co kilka lat przesadzać. Najlepiej czynić to co 4-5 lat. A może zainteresuje cię także ten artykuł o bylinach ogrodowych wieloletnich?
W czasie przesadzania warto
odmłodzić kępy roślin. Jesienią wykopujemy tawułkę i dokonujemy jej podziału,
dzieląc karpę na kilka części, przy użyciu ostrego noża. Wiosną, od marca do
maja, przeprowadza się rozmnażanie rośliny przez odrosty korzeniowe, co umożliwia
szybkie pozyskanie sadzonek. Możliwe jest także rozmnażanie przez siew nasion,
w lutym i w marcu oraz w czerwcu i w lipcu. Nasiona wykiełkują w ciągu
miesiąca, w temperaturze około 20-22 stopni
Celsjusza. Gdy pojawią się listki, temperaturę obniżamy, do około 18 stopni
Celsjusza.
Pielęgnacja tawułki Arendsa – nawożenie i przycinanie
roślin
Rośliny nie tolerują sztucznych
nawozów, więc możemy je zasilić, rozkładając pomiędzy nimi kompost, obornik lub
stosując preparaty ekologiczne, które nie zawierają sztucznych związków
chemicznych. Granulat z guano stosujemy w kwietniu, w czerwcu i późnym latem –
do 15 sierpnia. Nawożenie w późniejszym terminie jest niewskazane, ponieważ
zawarty w preparatach azot wpłynie na opóźnienie drewnienia pędów, co narazi byliny
na przemarzanie w czasie zimy.
Tawułka Arendsa ma niewielkie
wymagania pielęgnacyjne:
- na wiosnę przystępujemy do posprzątania stanowiska byliny. Zmiatamy
zeschłe liście, które stanowiły zimową ochronę,
- w lutym i w marcu wykonujemy
pierwsze cięcie pędów. Ścinamy tuż nad ziemią wszystkie suche części roślin,
przy pomocy sekatora i nożyc do strzyżenia. Narzędzia powinny być czyste i
ostre,
- w lipcu przeprowadzamy
przycinanie kwiatostanów. Cięcie dotyczy przekwitłych wiech, co pobudzi roślinę
do wytworzenia nowych kwiatostanów. Rabatka nabierze efektowniejszego wyglądu,
a tawułki nie będą zawiązywać nasion, co uczyni je mocniejszymi,
- ostatni raz tniemy rośliny w
sierpniu. Pozbywamy się przekwitłych kwiatostanów, co przedłuży kwitnienie
byliny do jesieni. Sprawdź także ten artykuł o najpopularniejszych bylinach ogrodowych.
Bylina Arendsa najładniej
prezentuje się w uprawie grupowej. Atrakcyjne rośliny znajdują zastosowanie w
ogrodach wrzosowiskowych i bylinowych, ciekawie prezentują się nad zbiornikami
wodnymi. Niskie odmiany możemy uprawiać w donicach, dla ozdoby wnętrz
mieszkalnych, balkonów i tarasów. Tawułka to także dekoracyjny kwiat cięty.
Tawułka ogrodowa i krzewy
tawuły – najciekawsze gatunki i
odmiany
Tawułka chińska, tawułka czerwona Astilbe rubra, Astilbe chinensis – to bylina o wspaniałych różowofioletowych kwiatach, ujętych
w 25-cm wiechy. Dzięki niewielkim rozmiarom, znajduje zastosowanie w uprawie
ogrodowej i pojemnikowej. Ciekawie prezentuje się wśród niższych hortensji,
miskantów lub paproci. Tawułka chińska kwitnie w lipcu i w sierpniu.
Szczególnie efektowna jest tawułka różowa ‘Pumila’,
o 30-cm kwiatostanach.
Tawułka Arendsa Astilbe
arendsii ‘Bergkristall’ – to tawułka
biała, o atrakcyjnych puszystych kwiatostanach, zdobiących roślinę od lipca do
września. Tawułka ogrodowa osiąga około 100 cm wysokości. nieco niższą odmianą
jest tawułka biała ‘Irrlicht’,
dorastająca do 70 cm.
Tawułka ‘Fanal’ – to
tawułka czerwona, której piękne pióropusze wspaniale kontrastują z zielenią
ogrodowych roślin. Dorasta do około 60 - 100 cm wysokości. Chętnie uprawiana
jest w donicach, zdobiąc balkony i tarasy. Tawułka ‘Fanal’, preferuje mokre
stanowiska, więc nadaje się do uprawy w miejscach nasłonecznionych. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie astrów wieloletnich?
Tawułka różowa ‘Inshriach Pink’ – jest niską byliną, osiągającą wysokość od 30 cm do 50 cm.
Jej jasnoróżowe kwiatostany oryginalnie prezentują się na tle ciemnozielonych
liści. Tawułka różowa kwitnie w lipcu i w sierpniu. Najładniej wyglądają kępy
byliny w nasadzeniu grupowym.
Tawułka niebieska Astilbe
arendsii ‘Blue’ – dorasta do około 60
cm. Ozdobą byliny są gęste kwiatostany, pięknie wybarwione na
fioletowoniebiesko. Tawułka niebieska kwitnie w lipcu, oryginalne kwiatostany
nadają się na kwiat cięty.
Tawuły Spiraea są
ozdobnymi krzewami, chętnie uprawianymi w ogrodach. Wyróżniają się drobnymi
kwiatami, ujętymi w baldachogrona, które przypominają kwiatostany tawułek.
Znanych jest ponad 100 gatunków, których kwiaty wybarwione są na biało, różowo
i czerwono. Do najpopularniejszych tawuł, uprawianych w ogrodach, należą:
- tawuła wczesna Spirea
argusa - kwitnąca już w
kwietniu, o śnieżnobiałych kwiatach,
- tawuła biała Spiraea
japonica ‘Alba’ – białe kwiaty zdobią
1,5-metrowy krzew od lipca,
- tawuła szara, tawuła norweska Spraea cinerea – wyróżnia się
srebrzystoszarymi liśćmi, na tle których oryginalnie prezentują się czysto
białe kwiaty, pojawiające się w kwietniu i w maju. A może zainteresuje
cię także ten artykuł o bylinach na skalniak?