Tawułka japońska znana pod łacińską nazwą astilbe japonica to bylina.
Inne nazwy tawułki japońskiej to między innymi zatawułka japońska
Jej miejsce pochodzenia to Japonia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród orientalny, ogród przydomowy, balkon, taras, ogród leśny, ogród japoński, ogród naturalny, ogród wodny i oczko wodne.
Podstawowymi walorami tawułki japońskiej są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, ozdobne liście i pokarm dla owadów. Zatawułka japońska jest niejadalna.
Zatawułka japońska rośnie rocznie od 40 do 90 cm i po 3 latach osiąga wysokość od 40 do 90 cm i szerokość od 30 do 60 cm. Pokrój tawułki japońskiej jest
wyprostowany, rozłożysty, rozkrzewiony, kępiasty, rozgałęziony, wzniesiony, gęsty i dywanowy.
Zatawułka japońska ma kwiaty w kolorach takich jak biały
które kwitną w miesiącach maj i czerwiec.
Liście rośliny są
ciemnnozielone
i
złożone
Zatawułka japońska to roślina, którą sadzimy w
kwietniu
,
maju
,
wrześniu
i
październiku
.
Zatawułka japońska najbardziej lubi stanowisko półzacienione lub zacienione, a sama uprawa jest łatwa.
Idealny odczyn gleby to obojętny lub lekko kwaśny.
Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.
Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to
a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce.
zatawułka japońska wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.