Wiąz czerwony uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Wiąz czerwony (łac. Ulmus rubra)

Systematyka

wiązowate > wiąz > wiąz czerwony

Czytaj artykuł na temat wiązu czerwonego

Wiąz czerwony znana pod łacińską nazwą ulmus rubra to drzewo.

Jej miejsce pochodzenia to wschodnie regiony Ameryki Północnej i centralne regiony Ameryki Północnej, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny i nad wodą.

Podstawowymi walorami wiązu czerwonego są ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, ozdobne owoce, pokarm dla owadów, jadalne owoce i ozdobna korowina. Wiąz czerwony jest lecznicza.

Wiąz czerwony rośnie rocznie od 40 do 60 cm i po 50 latach osiąga wysokość od 1500 do 2000 cm i szerokość od 500 do 1000 cm. Pokrój wiązu czerwonego jest rozłożysty, rozgałęziony, wzniesiony i nieregularny.

Wiąz czerwony ma kwiaty w kolorach takich jak czerwonawy które kwitną w miesiącach marzec i kwiecień. Liście rośliny są zielone i eliptyczne

Wiąz czerwony to roślina, którą sadzimy w marcu , kwietniu , wrześniu i październiku . Wiąz czerwony najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to zasadowy lub obojętny. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to . Wiąz czerwony wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd wiązu czerwonego

Pochodzenie:

wschodnie regiony Ameryki Północnej, centralne regiony Ameryki Północnej

Roczne przyrosty:

40 cm - 60 cm

Maksymalna wysokość:

1500 cm - 2000 cm

Maksymalna szerokość:

500 cm - 1000 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

50 lat

Pokrój wiązu czerwonego:

rozłożysty, rozgałęziony, wzniesiony, nieregularny

Cechy charakterystyczne:

przyciąga zwierzęta
ciekawy pokrój, odporność na zanieczyszczenie powietrza, ozdobne liście, ozdobne owoce, pokarm dla owadów, jadalne owoce, ozdobna korowina

Kolor kwiatów:

czerwonawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

eliptyczne

Kolor liścia:

zielone

Sadzenie i stanowisko dla wiązu czerwonego

Termin sadzenia:

marzec, kwiecień, wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

300 cm - 500 cm

Sposób rozmnażania:

nasiona

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione

Gleba:

przepuszczalna, próchniczna, żyzna, wilgotna, świeża

Odczyn pH gleby:

zasadowy, obojętny

Wilgotność podłoża:

wilgotne

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -25 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny, nad wodą

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje

Pielęgnacja wiązu czerwonego

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

bardzo odporna

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy należy przycinać?
	Dobrze znosi przycinanie.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost. Nawozić 1 raz w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Regularne podlewanie i zapewnienie wiązowi stale lekko wilgotnego podłoża dobrze wpływa na jego wzrost, chociaż potrafi radzić sobie również w okresach suszy.