Wiąz górski (wiąz szorstki, brzost)

Zwiń

Nazwa rośliny

Wiąz górski (łac. Ulmus glabra) znana też jako wiąz szorstki, brzost

Systematyka

wiązowate > wiąz > wiąz górski

Trudność uprawy:

łatwy

Pochodzenie:

Kaukaz
Azja Mniejsza
Europa

Rozmiary i wygląd wiązu górskiego

Wiąz szorstki - charakterystyka

Charakter wzrostu:

drzewo

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Termin kwitnienia:

marzec
kwiecień

Przydatność do spożycia:

niejadalna

Czy przyciąga zwierzęta:

Tak

Przeznaczenie wiązu górskiego

Miejsce uprawy:

ogród przydomowy
ogród wiejski
ogród leśny
ogród naturalny

Możliwe wykorzystanie:

soliter
nasadzenie grupowe
kompozycje
drzewo rodzinne

Jak wygląda brzost?

Walory rośliny:

ciekawy pokrój
ozdobne liście
długowieczna

Pokrój rośliny:

wyprostowany
rozłożysty
półkulisty
gęsty

Jak sadzić wiąz górski?

Przyrosty roczne i docelowe wymiary

Roczne przyrosty:

20 cm - 40 cm

Maksymalna wysokość:

2500 cm - 4000 cm

Maksymalna szerokość:

1000 cm - 2000 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

80 lat

Kwiaty i liście

Kolor kwiatów:

zielonkawy
czerwonawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Kształt liścia:

jajowate

Kolor liścia:

zielone

Stanowisko dla wiązu górskiego

Rodzaj stanowiska:

półzacienione

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Wilgotność podłoża:

wilgotne

Rodzaj gleby:

gliniasta
przepuszczalna
próchniczna
żyzna
wilgotna

Odczyn pH gleby:

roślina tolerancyjna

Sadzenie

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe
nasiona

Rozstaw przy sadzeniu:

500 cm - 1000 cm

Termin sadzenia:

październik
listopad

Przesadzanie

Termin przesadzenia:

październik
listopad

Dodatkowe informacje:

Przesadzać można młode drzewa, przenosząc je z odpowiednio dużą bryłą korzeniową.

Wiąz szorstki - pielęgnacja

Choroby i szkodniki typowe dla rośliny

Poziom odporności:

wrażliwa

Choroby:

grafioza wiązu

Szkodniki:

mszyce
wciornastki
czerwce
ogłodek wiązowiec

Przycinanie

Dodatkowe informacje:

Wiąz górski najlepiej prezentuje się, rosnąc naturalnie; w razie potrzeby można skrócić skrzyżowane albo nadmiernie wyrośnięte pędy na początku zimy.

Nawożenie

Czy konieczność nawożenia?

Tak

Typ nawozu:

kompost

Częstotliwość:

2 razy w roku

Terminy nawożenia:

marzec, październik

Podlewanie

Okres podlewania:

kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik

Częstotliwość:

Co 3 dni

Zapotrzebowanie na wodę:

umiarkowane - podlewa się wtedy, gdy sucha warstwa podłoża w doniczce ma około 15 mm

Dodatkowe informacje:

Młode drzewa wymagają regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach suszy - nie znosi gleby suchej ani zabagnionej.

Zobacz inne rośliny podobne do wiązu górskiego

Tagi: drzewa parkowe wiosenne drzewa

Wiąz górski – charakterystyka

Ulmus Grabla - to dźwięczna nazwa wiązu górskiego w języku łacińskim. Jest to drzewo ozdobne najczęściej występujące na terenach górskich, a także w parkach, czy też innych zakątkach zieleni miejskiej. Uprawa wiązu w górskiego ze względu na jego wysokość do 40 metrów może być uciążliwa. Jednak jak najbardziej możliwa. Drzewo wyróżnia się ciemną i gładką korą. Często wiosną mylimy liście z kwiatami. Wiąz górski jest jednym z tych gatunków drzew, u którego najpierw zakwitają kwiaty, a dopiero później pojawiają się liście.

Kwiaty są jasnobrązowe o niewielkich rozmiarach. Natomiast liście osiągają długość aż do 16 cm. Są one skrętoległe, które przy ogonku nie mają zachowanej symetrii. Ich dodatkową cechą jest to, że powierzchnia jest dość szorstka, co możemy bez problemu poczuć pod palcami. Po przekwitnięciu kwiatów pojawiają się niewielkie orzeszki. Owocowanie rozpoczyna się mniej więcej w czerwcu. Natomiast nasiona tylko przez kilka dni są w stanie wykiełkować, dlatego między innymi właśnie gatunek ma ograniczone możliwości w zwiększeniu swojej liczebności. Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o wiązach.

Jeżeli chcemy Ulmus glabra uprawiać we własnym ogrodzie, warto zdecydować się na jedną z odmian uprawowych:

Wiąz Pendula – jest to odmiana chętnie uprawiana w parkach oraz ogrodach. Drzewo ozdobne osiąga maksymalnie 5 metrów wysokości. Jednak wiąz Pendula wyróżnia się dwa razy większą objętością. Ta odmiana wiązu wykorzystywana jest jako drzewo ozdobne, a nawet do formowania altany bądź pergoli.

Ulmus Camperdownii – jest to płacząca odmiana wiązu, która charakteryzuje się parasolowatym przekrojem. Najczęściej Ulmus Camperdownii nie przekracza wysokości 2 metrów. Liście są dość spore, osiągają aż do 15 cm długości. Wyróżniają się eliptycznym kształtem i gęsto rosną na każdym z pędów. Ulmus Camperdownii ciekawie prezentuje się zarówno w parkach, jak i również w przydomowych ogrodach. Odpowiednie przycięte drzewo doskonale wkomponuje się na tle trawnika lub w sąsiedztwie oczka wodnego. A może zainteresują cię także zebrane w tym miejscu artykuły o żywopłotach?

Wiąz górski jako drzewo ozdobne – uprawa

Wiąz górski najlepiej sprawdzi się w bardzo dużych ogrodach. Ponieważ dojrzałe drzewo zajmie ostatecznie bardzo dużo miejsca. Dlatego właśnie wypatrzymy go częściej w parkach lub w jego naturalnym środowisku. Ulmus glabra dobrze czuje się zarówno w słonecznych, jak i również półcienistych stanowiskach. Tak jak wiąz szypułkowy, ceni sobie wilgotne podłoże.

Takie same wymagania posiada wiąz Pendula. Również doskonale czuje się na słonecznych stanowiskach. Dobrze jest posadzić go na żyznym i wilgotnym podłożu. Nie ma problemu, by wiąz Pendula znajdował się w ogródkach w centrum wielkich aglomeracji, ponieważ ta odmiana jest odporna na miejskie zanieczyszczenia. Poznając wymagania wiązu górskiego, nie będziemy mieli problemu ze stworzeniem optymalnych warunków dla Ulmus Camperdownii.

Wiąz górski – pielęgnacja i choroby

Wiąz górski (Ulma glabra) jest praktycznie samowystarczalnym drzewem, które nie wymaga od nas prawie żadnej interwencji. Drzewo nie wymaga od nas specjalnego nawożenia oraz nawadniania. Gatunek ten jest wytrzymały w naszych warunkach klimatycznych. Jeżeli w sezonie zimowym zauważymy wysuszone lub zniszczone gałęzie, możemy je wyciąć. Należy jednak tego dokonać w dni, kiedy temperatura nie spadła poniżej zera. Pozostałe odmiany uprawowe mogą być przycinane wczesną wiosną. Jednak taki zabieg wykonujemy przede wszystkim w celu formowania drzewka. W ten sposób możemy formować niezwykłe kompozycje. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie judaszowca płaczącego?

Niestety wiąz górski, mimo wysokiej wytrzymałości na panujące warunki atmosferyczne, jest bardzo wrażliwy na pewne choroby. Jedną z najgroźniejszych jest wcześniej wspomniana holenderska choroba wiązów. Jej prawdziwa epidemia zapanowała w XX wieku, kiedy to duża populacja wiązu polnego, szypułkowego i górskiego uległa całkowitemu zniszczeniu. Na szczęście w kontrolowanych uprawach, choroba jest jeszcze możliwa do opanowania, jednak wymaga ona restrykcyjnego podejścia. Tak jak inne choroby mogą być pokonane poprzez stosowanie oprysków, tutaj od razu należy wycinać zaatakowane gałęzie. Jeżeli gałęzie nie zostaną usunięte, wtedy możemy spodziewać się, że holenderska choroba wiązu przeniesie się na całe drzewo, które będzie nadawać się wyłącznie do usunięcia.

Inne choroby, jakie zagrażają wiązom uprawowym, to przede wszystkim choroby grzybowe. Tutaj również środki chemiczne mogą okazać się mało skuteczne. Ponadto wiązy górskie często są atakowane przez mszyce. Atak szkodnika rozpoznamy po zwijających się liściach. Na szczęście istnieją skuteczne środki na mszyce, które pozwalają na skuteczną ochronę drzewa. Poza tym wiąz górski doskonale radzi sobie z innymi szkodnikami i chorobami, które zwykle atakują inne gatunki drzew. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chorobach roślin.

Wiąz górski

Rozmiary i wygląd wiązu górskiego

Jak sadzić wiąz górski?

Wiąz szorstki - pielęgnacja

Zobacz inne rośliny podobne do wiązu górskiego

Interesuje cię wiąz szorstki? Zobacz też te rośliny

Wiąz górski – charakterystyka

Wiąz górski jako drzewo ozdobne – uprawa

Wiąz górski – pielęgnacja i choroby