Wiąz górski (wiąz szorstki, brzost) 🌳 uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Wiąz górski (łac. Ulmus glabra) znana też jako wiąz szorstki, brzost

Systematyka

wiązowate > wiąz > wiąz górski

Wygląd wiązu górskiego

Pochodzenie:

Kaukaz, Azja Mniejsza, Europa

Roczne przyrosty:

20 cm - 40 cm

Maksymalna wysokość:

2500 cm - 4000 cm

Maksymalna szerokość:

1000 cm - 2000 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

80 lat

Pokrój wiązu górskiego:

wyprostowany, rozłożysty, półkulisty, gęsty

Cechy charakterystyczne:

przyciąga zwierzęta
ciekawy pokrój, ozdobne liście, długowieczna

Kolor kwiatów:

zielonkawy, czerwonawy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

jajowate

Kolor liścia:

zielone

Sadzenie i stanowisko dla wiązu górskiego

Termin sadzenia:

październik, listopad

Rozstaw przy sadzeniu:

500 cm - 1000 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe, nasiona

Stanowisko:

półzacienione

Gleba:

gliniasta, przepuszczalna, próchniczna, żyzna, wilgotna

Odczyn pH gleby:

roślina tolerancyjna

Wilgotność podłoża:

wilgotne

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny

Nadaje się na:

soliter, nasadzenie grupowe, kompozycje, drzewo rodzinne

Pielęgnacja wiązu górskiego

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

wrażliwa

Typowe choroby:

grafioza wiązu

Typowe szkodniki:

mszyce, wciornastki, czerwce, ogłodek wiązowiec

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
	Przesadzać można młode drzewa, przenosząc je z odpowiednio dużą bryłą korzeniową.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz kompost. Nawozić 2 razy w roku.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Młode drzewa wymagają regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach suszy - nie znosi gleby suchej ani zabagnionej.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia:

niejadalna

Zobacz inne rośliny podobne do wiązu górskiego

Tagi: drzewa parkowe wiosenne drzewa

Wiąz górski (ulmus glabra) - opis drzewa, uprawa, pielęgnacja, choroby, porady, cena

Wiąz górski jeszcze przed nadejściem holenderskiej choroby wiązu był dość często spotykanym gatunkiem na terenie Polski. Jednak po XX wieku sytuacja dość mocno się zmieniła na niekorzyść tego gatunku. Na szczęście istnieją odmiany, które można z powodzeniem uprawiać w naszych ogrodach.

Wiąz górski – charakterystyka

Ulmus Grabla - to dźwięczna nazwa wiązu górskiego w języku łacińskim. Jest to drzewo ozdobne najczęściej występujące na terenach górskich, a także w parkach, czy też innych zakątkach zieleni miejskiej. Uprawa wiązu w górskiego ze względu na jego wysokość do 40 metrów może być uciążliwa. Jednak jak najbardziej możliwa. Drzewo wyróżnia się ciemną i gładką korą. Często wiosną mylimy liście z kwiatami. Wiąz górski jest jednym z tych gatunków drzew, u którego najpierw zakwitają kwiaty, a dopiero później pojawiają się liście.

Kwiaty są jasnobrązowe o niewielkich rozmiarach. Natomiast liście osiągają długość aż do 16 cm. Są one skrętoległe, które przy ogonku nie mają zachowanej symetrii. Ich dodatkową cechą jest to, że powierzchnia jest dość szorstka, co możemy bez problemu poczuć pod palcami. Po przekwitnięciu kwiatów pojawiają się niewielkie orzeszki. Owocowanie rozpoczyna się mniej więcej w czerwcu. Natomiast nasiona tylko przez kilka dni są w stanie wykiełkować, dlatego między innymi właśnie gatunek ma ograniczone możliwości w zwiększeniu swojej liczebności. Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o wiązach.

Jeżeli chcemy Ulmus glabra uprawiać we własnym ogrodzie, warto zdecydować się na jedną z odmian uprawowych:

Wiąz Pendula – jest to odmiana chętnie uprawiana w parkach oraz ogrodach. Drzewo ozdobne osiąga maksymalnie 5 metrów wysokości. Jednak wiąz Pendula wyróżnia się dwa razy większą objętością. Ta odmiana wiązu wykorzystywana jest jako drzewo ozdobne, a nawet do formowania altany bądź pergoli.

Ulmus Camperdownii – jest to płacząca odmiana wiązu, która charakteryzuje się parasolowatym przekrojem. Najczęściej Ulmus Camperdownii nie przekracza wysokości 2 metrów. Liście są dość spore, osiągają aż do 15 cm długości. Wyróżniają się eliptycznym kształtem i gęsto rosną na każdym z pędów. Ulmus Camperdownii ciekawie prezentuje się zarówno w parkach, jak i również w przydomowych ogrodach. Odpowiednie przycięte drzewo doskonale wkomponuje się na tle trawnika lub w sąsiedztwie oczka wodnego. A może zainteresują cię także zebrane w tym miejscu artykuły o żywopłotach?

Wiąz górski jako drzewo ozdobne – uprawa

Wiąz górski najlepiej sprawdzi się w bardzo dużych ogrodach. Ponieważ dojrzałe drzewo zajmie ostatecznie bardzo dużo miejsca. Dlatego właśnie wypatrzymy go częściej w parkach lub w jego naturalnym środowisku. Ulmus glabra dobrze czuje się zarówno w słonecznych, jak i również półcienistych stanowiskach. Tak jak wiąz szypułkowy, ceni sobie wilgotne podłoże.

Takie same wymagania posiada wiąz Pendula. Również doskonale czuje się na słonecznych stanowiskach. Dobrze jest posadzić go na żyznym i wilgotnym podłożu. Nie ma problemu, by wiąz Pendula znajdował się w ogródkach w centrum wielkich aglomeracji, ponieważ ta odmiana jest odporna na miejskie zanieczyszczenia. Poznając wymagania wiązu górskiego, nie będziemy mieli problemu ze stworzeniem optymalnych warunków dla Ulmus Camperdownii.

Wiąz górski – pielęgnacja i choroby

Wiąz górski (Ulma glabra) jest praktycznie samowystarczalnym drzewem, które nie wymaga od nas prawie żadnej interwencji. Drzewo nie wymaga od nas specjalnego nawożenia oraz nawadniania. Gatunek ten jest wytrzymały w naszych warunkach klimatycznych. Jeżeli w sezonie zimowym zauważymy wysuszone lub zniszczone gałęzie, możemy je wyciąć. Należy jednak tego dokonać w dni, kiedy temperatura nie spadła poniżej zera. Pozostałe odmiany uprawowe mogą być przycinane wczesną wiosną. Jednak taki zabieg wykonujemy przede wszystkim w celu formowania drzewka. W ten sposób możemy formować niezwykłe kompozycje. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie judaszowca płaczącego?

Niestety wiąz górski, mimo wysokiej wytrzymałości na panujące warunki atmosferyczne, jest bardzo wrażliwy na pewne choroby. Jedną z najgroźniejszych jest wcześniej wspomniana holenderska choroba wiązów. Jej prawdziwa epidemia zapanowała w XX wieku, kiedy to duża populacja wiązu polnego, szypułkowego i górskiego uległa całkowitemu zniszczeniu. Na szczęście w kontrolowanych uprawach, choroba jest jeszcze możliwa do opanowania, jednak wymaga ona restrykcyjnego podejścia. Tak jak inne choroby mogą być pokonane poprzez stosowanie oprysków, tutaj od razu należy wycinać zaatakowane gałęzie. Jeżeli gałęzie nie zostaną usunięte, wtedy możemy spodziewać się, że holenderska choroba wiązu przeniesie się na całe drzewo, które będzie nadawać się wyłącznie do usunięcia.

Inne choroby, jakie zagrażają wiązom uprawowym, to przede wszystkim choroby grzybowe. Tutaj również środki chemiczne mogą okazać się mało skuteczne. Ponadto wiązy górskie często są atakowane przez mszyce. Atak szkodnika rozpoznamy po zwijających się liściach. Na szczęście istnieją skuteczne środki na mszyce, które pozwalają na skuteczną ochronę drzewa. Poza tym wiąz górski doskonale radzi sobie z innymi szkodnikami i chorobami, które zwykle atakują inne gatunki drzew. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chorobach roślin.

Wiąz górski

Wygląd wiązu górskiego

Sadzenie i stanowisko dla wiązu górskiego

Pielęgnacja wiązu górskiego

Terminy

Zastosowanie w kuchni

Zobacz inne rośliny podobne do wiązu górskiego

Interesuje cię wiąz szorstki? Zobacz też te rośliny

Wiąz górski (ulmus glabra) - opis drzewa, uprawa, pielęgnacja, choroby, porady, cena

Wiąz górski – charakterystyka

Wiąz górski jako drzewo ozdobne – uprawa

Wiąz górski – pielęgnacja i choroby