Wiąz pospolity

Wiąz pospolity (wiąz polny) - opis drzewa, uprawa, pielęgnacja, porady

Wiąz pospolity lub też wiąz polny ma bardzo duże zastosowanie w architekturze krajobrazu. Bardzo często wykorzystywany jest do obsadzeń w parkach i ogrodach. Zachwyca on swoim pokrojem i wyglądem. Warto dowiedzieć się więcej na temat tego drzewa i wiedzieć, jakie ma wymagania dotyczące uprawy. Można rozważyć też uprawę innych gatunków wiązów, które są równie atrakcyjne.

Jeśli szukasz więcej informacji i porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o wiązach.

Wiąz pospolity (Ulmus minor)- pochodzenie i odporność na czynniki zewnętrzne

Wiąz pospolity pochodzi z rodziny wiązowatych - Ulmaceae i jest rośliną jednopienną. Oznacza to, że zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie występują na jednej roślinie. Jego łacińska nazwa to Ulmus minor lub też Ulmus campestris. Sama nazwa ma wiele synonimów. Można spotkać go pod nazwami: wiąz pospolity, wiąz polny, wiąz zwyczajny, Ulmus minor, Ulmus campestris itd.

Popularne są także różne gatunki wiązu, szczególnie wiąz holenderski - Ulmus hollandica, wiąz szypułkowy- Ulmus laevis oraz wiąz górski - Ulmus glabra. Wszystkie te gatunki wiązu mają praktycznie takie same wymagania, lecz pielęgnacja wśród nich nieco się różni. Najbardziej różnorodne są pod względem wyglądu.

Wiąz zwyczajny cechuje się odpornością na wiele czynników zewnętrznych. Są nimi między innymi duża mrozoodporność, co w dużej mierze ułatwia uprawę. Dodatkowo jest odporny na susze, upały i silne wiatry. Bardzo dobrze znosi też zalewanie. Warto wiedzieć, że w gorszych warunkach jest podatny na chorobę naczyniową wiązów, powodowaną przez grzyba Ceratocystis ulmi. Jest ona dość groźna. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie wiązu turkiestanu.

Wiąz pospolity w Polsce i jego morfologia

Drzewo to charakteryzuje się gęstą koroną i krótkim pniem. Dorasta do 30 m wysokości, w przeciwieństwie do wiąza holenderskiego, który osiąga zaledwie 8 m wysokości. Konary początkowo rosną prosto, a z wiekiem są bardziej rozłożyste. Kora wiązu polnego zasługuje na wyjątkową uwagę. Należy wiedzieć, że kora pokryta jest korkowymi naroślami. Bardziej widoczne są one na korze, gdy roślina rośnie na suchych stanowiskach.

Bardzo ważnym elementem Ulmus campestris są jego liście. Kształt liści jest asymetryczny i wydłużony. Są one piłkowane, a pojedyncze liście ułożone są skrętolegle. Są skórzaste i błyszczące, a jesienią zostają długo zielone. Ich owoce są płaskie, małe, siedzące z orzeszkiem osadzonym centralnie. Nazywane są skrzydlakami- posiadają je wszystkie gatunki wiązu. Sprawdź także ten artykuł o uprawie cyprysika w ogrodzie.

Przeciwieństwem pod względem koloru liści jest wiąz holenderski, który ma zielono-żółte liście. Ten gatunek wiązu ma różowe kwiaty. Kwiaty jednak nie są tak bardzo ozdobne, jak liście. Pojawiają się one w maju. Drzewo to ma bardzo mocny system korzeniowy typu palowego bądź sercowatego. Korzenie mają bardzo dużo odrostów korzeniowych, dzięki czemu cała roślina osadzona jest mocno w ziemi. Sprawdź także ten artykuł o uprawie wiązu holenderskiego.

Wiąz pospolity (Ulmus minor) - wymagania i zastosowanie

Wiąz zwyczajny ma małe wymagania glebowe. Wystarczy, gdy gleby będą dość luźne, głębokie, żyzne, od średnio suchych aż do wilgotnych. Lepszym rozwiązaniem będą gleby o odczynie słabo kwaśnym do obojętnego. Przy kwaśnych glebach należy wykonywać wapniowanie. Nawożenie stosuje się, gdy gleba nie jest wystarczająco żyzna. Lepiej, gdy stanowisko będzie słoneczne, ale znosi on także cień.

Drzewa te stosowane są w krajobrazie otwartym, w parkach oraz w zieleni miejskiej. Mogą być w małych grupach, ale także świetnie wyglądają jako soliter. Często stosowane są do umacniania skarp, brzegów rzek i zbiorników wodnych. Formowane są z nich szpalery i wysokie żywopłoty. Polecane są także do ogrodów przydomowych, gdzie pięknie prezentują się jako soliter, zwłaszcza gatunek Ulmus hollandica. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie wiązu górskiego?

Wiązy zwyczajne są bardzo dobrym rozwiązaniem do dużych ogrodów. Nie są one uprawiane dla ozdobnych kwiatów, ale ze względu na pokrój i liście. Gdy planujemy posadzić je w swoim ogrodzie, lepszym rozwiązaniem będzie pojedyncze sadzenie, ze względu na szybko rozprzestrzeniającą się chorobę naczyniową wiązów, którą powoduje grzyb Ceratocystis ulmi. Nie należy się jednak tym zniechęcać, ponieważ są to rośliny bardzo dekoracyjne i łatwe w uprawie.