Wiąz pospolity lub
też wiąz polny ma bardzo duże zastosowanie w architekturze krajobrazu. Bardzo
często wykorzystywany jest do obsadzeń w parkach i ogrodach. Zachwyca on swoim
pokrojem i wyglądem. Warto dowiedzieć się więcej na temat tego drzewa i wiedzieć,
jakie ma wymagania dotyczące uprawy. Można rozważyć też uprawę innych gatunków
wiązów, które są równie atrakcyjne.
Jeśli szukasz więcej
informacji i porad, sprawdź także zebrane
w tym miejscu artykuły o wiązach.
Wiąz pospolity (Ulmus minor)- pochodzenie i
odporność na czynniki zewnętrzne
Wiąz pospolity pochodzi z rodziny wiązowatych - Ulmaceae i jest rośliną jednopienną.
Oznacza to, że zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie występują na jednej
roślinie. Jego łacińska nazwa to Ulmus
minor lub też Ulmus campestris. Sama
nazwa ma wiele synonimów. Można spotkać go pod nazwami: wiąz pospolity, wiąz
polny, wiąz zwyczajny, Ulmus minor, Ulmus
campestris itd.
Popularne są także różne gatunki wiązu, szczególnie wiąz
holenderski - Ulmus hollandica, wiąz
szypułkowy- Ulmus laevis oraz wiąz
górski - Ulmus glabra. Wszystkie te
gatunki wiązu mają praktycznie takie same wymagania, lecz pielęgnacja wśród
nich nieco się różni. Najbardziej różnorodne są pod względem wyglądu.
Wiąz zwyczajny cechuje się odpornością na wiele czynników
zewnętrznych. Są nimi między innymi duża mrozoodporność, co w dużej mierze
ułatwia uprawę. Dodatkowo jest odporny na susze, upały i silne wiatry. Bardzo
dobrze znosi też zalewanie. Warto wiedzieć, że w gorszych warunkach jest
podatny na chorobę naczyniową wiązów, powodowaną przez grzyba Ceratocystis ulmi. Jest ona dość groźna.
A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie wiązu turkiestanu.
Wiąz pospolity w Polsce i jego morfologia
Drzewo to charakteryzuje się gęstą koroną i krótkim pniem.
Dorasta do 30 m wysokości, w przeciwieństwie do wiąza holenderskiego, który
osiąga zaledwie 8 m wysokości. Konary początkowo rosną prosto, a z wiekiem są
bardziej rozłożyste. Kora wiązu polnego zasługuje na wyjątkową uwagę. Należy
wiedzieć, że kora pokryta jest korkowymi naroślami. Bardziej widoczne są one na
korze, gdy roślina rośnie na suchych stanowiskach.
Bardzo ważnym elementem Ulmus
campestris są jego liście. Kształt liści jest asymetryczny i wydłużony. Są
one piłkowane, a pojedyncze liście ułożone są skrętolegle. Są skórzaste i
błyszczące, a jesienią zostają długo zielone. Ich owoce są płaskie, małe,
siedzące z orzeszkiem osadzonym centralnie. Nazywane są skrzydlakami- posiadają
je wszystkie gatunki wiązu. Sprawdź także ten artykuł o uprawie cyprysika w ogrodzie.
Przeciwieństwem pod względem koloru liści jest wiąz
holenderski, który ma zielono-żółte liście. Ten gatunek wiązu ma różowe
kwiaty. Kwiaty jednak nie są tak bardzo ozdobne, jak liście. Pojawiają się one
w maju. Drzewo to ma bardzo mocny system korzeniowy typu palowego bądź
sercowatego. Korzenie mają bardzo dużo odrostów korzeniowych, dzięki czemu cała
roślina osadzona jest mocno w ziemi. Sprawdź także ten artykuł o uprawie wiązu holenderskiego.
Wiąz pospolity (Ulmus minor) - wymagania i
zastosowanie
Wiąz zwyczajny ma małe wymagania glebowe. Wystarczy, gdy
gleby będą dość luźne, głębokie, żyzne, od średnio suchych aż do wilgotnych.
Lepszym rozwiązaniem będą gleby o odczynie słabo kwaśnym do obojętnego. Przy
kwaśnych glebach należy wykonywać wapniowanie. Nawożenie stosuje się, gdy gleba
nie jest wystarczająco żyzna. Lepiej, gdy stanowisko będzie słoneczne, ale
znosi on także cień.
Drzewa te stosowane są w krajobrazie otwartym, w parkach
oraz w zieleni miejskiej. Mogą być w małych grupach, ale także świetnie
wyglądają jako soliter. Często stosowane są do umacniania skarp, brzegów rzek i
zbiorników wodnych. Formowane są z nich szpalery i wysokie żywopłoty. Polecane
są także do ogrodów przydomowych, gdzie pięknie prezentują się jako soliter, zwłaszcza
gatunek Ulmus hollandica. A może
zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie wiązu górskiego?
Wiązy zwyczajne są bardzo dobrym rozwiązaniem do dużych
ogrodów. Nie są one uprawiane dla ozdobnych kwiatów, ale ze względu na pokrój i
liście. Gdy planujemy posadzić je w swoim ogrodzie, lepszym rozwiązaniem będzie
pojedyncze sadzenie, ze względu na szybko rozprzestrzeniającą się chorobę
naczyniową wiązów, którą powoduje grzyb Ceratocystis
ulmi. Nie należy się jednak tym zniechęcać, ponieważ są to rośliny bardzo
dekoracyjne i łatwe w uprawie.