Wiciokrzew tatarski (suchodrzew tatarski) uprawa i pielęgnacja

Nazwa rośliny

Wiciokrzew tatarski (łac. Lonicera tatarica) znana też jako suchodrzew tatarski

Systematyka

przewiertniowate > wiciokrzew > wiciorzew tatarski

Czytaj artykuł na temat wiciokrzewu tatarskiego

Wiciokrzew tatarski znana pod łacińską nazwą lonicera tatarica to krzew.

Inne nazwy wiciokrzewu tatarskiego to między innymi suchodrzew tatarski

Jej miejsce pochodzenia to Korea, Japonia, Chiny i zachodnia Syberia, a w polskich warunkach nadaje się do miejsc uprawy takich jak ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny i ogród naturalny.

Podstawowymi walorami wiciokrzewu tatarskiego są ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, ozdobne liście, ozdobne owoce, pokarm dla owadów i pokarm dla ptaków. Suchodrzew tatarski jest trująca.

Suchodrzew tatarski rośnie rocznie od 25 do 35 cm i po 15 latach osiąga wysokość od 300 do 400 cm i szerokość od 100 do 250 cm. Pokrój wiciokrzewu tatarskiego jest rozłożysty, rozkrzewiony, rozgałęziony, łukowato wygięty, wzniesiony, gęsty i zwieszający.

Suchodrzew tatarski ma kwiaty w kolorach takich jak biały i białoróżowy które kwitną w miesiącach maj i czerwiec. Liście rośliny są ciemnnozielone i eliptyczne

Suchodrzew tatarski to roślina, którą sadzimy w marcu , kwietniu , wrześniu i październiku . Suchodrzew tatarski najbardziej lubi stanowisko słoneczne lub półzacienione, a sama uprawa jest łatwa. Idealny odczyn gleby to roślina tolerancyjna. Roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki.

Najczęściej spotykane choroby dotykające tą roślinę to a najczęściej niszczące ją szkodniki to mszyce. suchodrzew tatarski wymaga nawożenia i potrzebuje cyklicznego przycinania.

Wygląd wiciokrzewu tatarskiego

Pochodzenie:

Korea, Japonia, Chiny, zachodnia Syberia

Roczne przyrosty:

25 cm - 35 cm

Maksymalna wysokość:

300 cm - 400 cm

Maksymalna szerokość:

100 cm - 250 cm

Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:

15 lat

Pokrój wiciokrzewu tatarskiego:

rozłożysty, rozkrzewiony, rozgałęziony, łukowato wygięty, wzniesiony, gęsty, zwieszający

Cechy charakterystyczne:

pachnąca
przyciąga zwierzęta
ozdobne kwiaty, przyjemny zapach, ciekawy pokrój, ozdobne liście, ozdobne owoce, pokarm dla owadów, pokarm dla ptaków

Kolor kwiatów:

biały, białoróżowy

Wielkość i forma kwiatów:

kwiatostan

Rodzaj ulistnienia:

liściaste

Kształt liścia:

eliptyczne

Kolor liścia:

ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla wiciokrzewu tatarskiego

Termin sadzenia:

marzec, kwiecień, wrzesień, październik

Rozstaw przy sadzeniu:

80 cm - 150 cm

Sposób rozmnażania:

sadzonki pędowe, nasiona

Stanowisko:

słoneczne, półzacienione

Gleba:

przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, próchniczna, żyzna, lekko wilgotna, piaszczysto-gliniasta, piaszczysto-próchniczna

Odczyn pH gleby:

roślina tolerancyjna

Wilgotność podłoża:

umiarkowane

Strefa mrozoodporności:

bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C

Dogodne miejsca uprawy:

ogród orientalny, ogród przydomowy, ogród wiejski, ogród leśny, ogród naturalny

Nadaje się na:

żywopłot, soliter, nasadzenie grupowe, szpalery, kompozycje

Pielęgnacja wiciokrzewu tatarskiego

Trudność uprawy:

łatwy

Poziom odporności:

bardzo odporna

Typowe choroby:

mączniak prawdziwy

Typowe szkodniki:

mszyce

Terminy

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy należy przycinać?
	Dobrze znosi przycinanie. Wczesną wiosną można wykonywać cięcie sanitarne, formujące albo odmładzające.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
	Nawóz wieloskładnikowy, organiczny. Nawozić raz w miesiącu.
Podlewanie
	Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni. Krzew jest wytrzymały na suszę, jednak młode rośliny oraz starsze w dłuższych okresach bez deszczu wymagają nawadniania.