Nazwa rośliny
Wiciokrzew tatarski (łac. Lonicera tatarica) znana też jako suchodrzew tatarski
Systematyka
przewiertniowate > wiciokrzew > wiciorzew tatarski

Wygląd wiciokrzewu tatarskiego

Pochodzenie:
Korea, Japonia, Chiny, zachodnia Syberia
Roczne przyrosty:
25 cm - 35 cm
Maksymalna wysokość:
300 cm - 400 cm
Maksymalna szerokość:
100 cm - 250 cm
Po ilu latach osiąga docelowe rozmiary:
15 lat


Pokrój wiciokrzewu tatarskiego:
rozłożysty, rozkrzewiony, rozgałęziony, łukowato wygięty, wzniesiony, gęsty, zwieszający
Kolor kwiatów:
biały, białoróżowy
Wielkość i forma kwiatów:
kwiatostan
Rodzaj ulistnienia:
Kształt liścia:
eliptyczne
Kolor liścia:
ciemnnozielone

Sadzenie i stanowisko dla wiciokrzewu tatarskiego

Termin sadzenia:
marzec, kwiecień, wrzesień, październik
Rozstaw przy sadzeniu:
80 cm - 150 cm
Sposób rozmnażania:
sadzonki pędowe, nasiona


Gleba:
przeciętna ogrodowa, przepuszczalna, próchniczna, żyzna, lekko wilgotna, piaszczysto-gliniasta, piaszczysto-próchniczna
Odczyn pH gleby:
Wilgotność podłoża:
umiarkowane
Strefa mrozoodporności:
bardzo odporna na mróz, odporność poniżej -27 °C


Nadaje się na:

Pielęgnacja wiciokrzewu tatarskiego

Trudność uprawy:
łatwy
Poziom odporności:
bardzo odporna
Typowe choroby:
Typowe szkodniki:

Terminy

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
Kiedy można sadzić?
Kiedy można przesadzać?
Kiedy należy przycinać?
Dobrze znosi przycinanie.
Wczesną wiosną można wykonywać cięcie sanitarne, formujące albo odmładzające.
Kiedy kwitnie?
Nawożenie
Nawóz wieloskładnikowy, organiczny. Nawozić raz w miesiącu.
Podlewanie
Umiarkowane zapotrzebowanie na wodę. Podlewaj co 3 dni.
Krzew jest wytrzymały na suszę, jednak młode rośliny oraz starsze w dłuższych okresach bez deszczu wymagają nawadniania.

Zastosowanie w kuchni

Przydatność do spożycia: