Wilczomlecz trójżebrowy

Wilczomlecz trójżebrowy - sadzenie, uprawa, rozmnażanie, przycinanie

Sukulenty wilczomleczowate są roślinami występującymi w stanie dzikim na suchych obszarach tropikalnej Afryki. Wytrzymują długotrwały brak wody i często przypominają kaktusy. Cechą charakterystyczną wilczomleczy, którą ma także wilczomlecz kaktus, jest trujący mleczny sok, znajdujący się w tkankach rośliny. Wilczomlecze są niezwykle dekoracyjne, a przy tym łatwe w uprawie, więc często goszczą w naszych mieszkaniach i ogrodach. Przeczytaj, jak wygląda uprawa, rozmnażanie i pielęgnacja wilczomlecza trójżebrowego Euphorbia trigona.

Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o wilczomleczach.

Euphorbia trigona – wilczomlecz kaktus w naszym mieszkaniu

Wilczomlecz trójżebrowy to okazały sukulent, który może osiągnąć nawet 2 m wzrostu. Przypomina kaktus, a to wrażenie potęgują jego kanciaste łodygi, krótkie (5mm) ciernie i mięsiste drobne liście, o łyżeczkowatym kształcie. Oryginalna roślina może być uprawiana w warunkach domowych, jeśli zapewnimy jej miejsce do swobodnego rozwoju, ze względu na szybki wzrost. Latem możemy wystawić doniczkę do ogrodu lub na balkon, nadając otoczeniu egzotyczny wygląd.

Uprawa Euphorbia trigona nie przedstawia trudności. Sukulent preferuje słoneczne miejsca, więc doniczki najlepiej ustawić na słonecznym parapecie. Wilczomlecz trójżebrowy toleruje także lekkie zacienienie - pędy rośliny nie wyginają się w kierunku okna, zachowując ozdobny pokrój. Uprawiany w domu, nie kwitnie. Jest rośliną ciepłolubną, wymagającą dość wysokiej temperatury powietrza – około 25 stopni Celsjusza. Nie musimy nawilżać otoczenia, bowiem dekoracyjny sukulent doskonale znosi suche powietrze. Zimą należy przenieść roślinę w chłodniejsze miejsce, o temperaturze około 15 stopni Celsjusza.

Zakupione sadzonki sadzimy w specjalnym podłożu dla kaktusów i sukulentów. Na dnie pojemnika warto ułożyć warstwę drenażu, co ułatwi odpływ nadmiaru wody. Podlewamy rośliny oszczędnie, prawie zaprzestając podlewania zimą – wystarczy lekko podlać sukulent raz na 1 – 2 miesiące, gdy zaczną obkurczać się liście. Zbyt wilgotne podłoże może prowadzić do gnicia. Od wiosny do początków jesieni wilczomlecz wymaga zasilania. Najlepiej sięgnąć po wieloskładnikowy nawóz, odpowiedni dla kaktusów. Sprawdź także ten artykuł o wilczomleczu obrotnym.

Wilczomlecz trójżebrowy nie jest podatny na choroby. Najczęstszą przyczyną dolegliwości są błędy popełniane w czasie uprawy, najczęściej spowodowane przelaniem roślin, co skutkuje ich gniciem. Jeśli na roślinie pojawia się biały mączysty nalot, jego obecność wskazuje na wystąpienie choroby grzybowej – mączniaka prawdziwego. Porażone części rośliny należy opryskiwać odpowiednimi preparatami, natychmiast po zaobserwowaniu pierwszych chorobowych zmian.

Pielęgnacja wilczomleczy - przycinanie i rozmnażanie roślin

Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest przycinanie sukulentów:

• przycinanie przeprowadzamy u młodych roślin. Zabieg spowoduje, że Euphorbia trigona będzie się rozkrzewiać, zachowując swój oryginalny wygląd,
• przycinanie dojrzałego sukulenta nie jest wskazane, podobnie jak częste przesadzanie roślin.
• przycinanie wykonujemy w rękawicach i okularach ochronnych – domowe „trujące kaktusy” wydzielają mleczny trujący sok, który może podrażnić skórę, a gdy dostanie się do oczu, spowodować czasowe problemy z widzeniem. A może zainteresuje cię także ten artykuł o rączniku pospolitym?

Rozmnażanie doniczkowego wilczomlecza nie jest trudne. Wilczomlecz trójżebrowy rozmnaża się poprzez sadzonki pędowe, które pobiera się na wiosnę:

• ścinamy wierzchołki pędów, uzyskując sadzonki, o długości około 10 – 15 cm,
• obrywamy dolne liście i zanurzamy obcięty fragment pędu w gorącej wodzie, by powstrzymać wypływanie trującego mlecznego soku,
• po obeschnięciu ciętego miejsca, możemy sadzonkę umieścić w przepuszczalnym żwirowym podłożu lub w mieszance dwóch części torfu z jedną częścią piasku.

Podłożem do sadzonkowania wypełniamy skrzynkę o głębokości około 10 cm lub małą doniczkę, o średnicy 5 cm. Ziemię wyrównujemy i uciskamy. Sadzonki sadzimy w rozstawie 3 cm x 3 cm oraz 4 cm x 4 cm. Pojemniki należy ustawić w zacienionym miejscu i podlać po upływie 3 tygodni. Przyspieszymy rozmnażanie, okrywając sadzonki folią, by nasze „trujące kaktusy” szybko się ukorzeniły i nie wysychały. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chwastach w ogrodzie.

Wilczomlecz trójżebrowy ‘Rubra’ – efektowna odmiana sukulenta

Euphorbia trogona 'Rubra’ wyróżnia się ciekawą barwą pędów i mięsistych liści. Okazy rosnące w miejscach mocno nasłonecznionych, zwracają uwagę ciemnopurpurowym lub intensywnie czerwonym wybarwieniem. Młode wilczomlecze są bogato ulistnione, starsze tworzą liście na wierzchołkach drewniejących pędów. Roślina osiąga znaczną wysokość, nawet do 200 cm, więc wymaga ustawienia w przestronnym pomieszczeniu, gdzie zaprezentuje się najlepiej.

Odmiana nie ma dużych wymogów uprawowych. Sukulent odporny na susze może dekorować pomieszczenia słoneczne, ciepłe i suche. Pielęgnacja rośliny polega na jej oszczędnym podlewaniu, ponieważ ‘Rubra’, podobnie jak inne sukulenty, nie toleruje przelania. Zakupione w sklepie ogrodniczym sadzonki należy posadzić w przepuszczalnym podłożu, odpowiednim dla kaktusów i sukulentów.

Jeśli nabyliśmy sukulent w okresie jesiennym lub zimowym, pozostawmy roślinę w zakupionym podłożu. Podlewanie wilczomleczy zimą odbywa się raz na 1-2 miesiące, gdy liście zaczną się obkurczać i muszą uzupełnić zapas wody. Ogrodnicy zalecają użycie rozpylaczy wody, by nie ryzykować przelania, grożącego gniciem rośliny. A może zainteresuje cię także ten artykuł o zastosowaniu jaskra rozłogowego?