Ziemniak 'Bellarosa'

Ziemniaki ‘Bellarosa’ - opis, uprawa, wymagania, porady praktyczne

W naszych przydomowych ogródkach znajdzie się miejsce i dla takich roślin jak dzwonek gargański czy dzwonnej drobny, i dla ekologicznych warzyw, jak pomidorki koktajlowe czy jarmuż, i dla pospolitych ziemniaków. Jest kilka odmian, które warto mieć w swoim ogrodzie, ponieważ nie wymagają za dużo uwagi, a przy tym są naprawdę smaczne. Poznaj wszystkie najważniejsze informacje o ziemniakach ‘Bellarosa’!

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o ziemniakach.

Charakterystyka odmiany ziemniaków ‘Bellarosa’

Ziemniaki ‘Bellarosa’ – opis i charakterystyka odmiany

‘Bellarosa’ to odmiana ziemniaka zbierająca dobre opinie użytkowników i rolników. Jest lubiana przede wszystkim za przyjemny smak i kolor skórki – trzeba bowiem wiedzieć, że Bellarosy są czerwone. Nie są to jednak bataty, które kojarzą się z tym kolorem. To zwykła odmiana ziemniaka jadalnego, która po prostu wyróżnia się kolorem skórki.

Poza tym jest bardzo podobna do innych odmian. Podobnie jak ziemniaki ‘Tajfun’, Bellarosy mają owalny kształt. Nieliczne oczka są położone bardzo płytko, więc łatwo się obierają. Są to ziemniaki dość skrobiowe. Ich zaletą jest bardzo dobry smak, który sprawił, że chętnie się je sadzi. Idealnie sprawdzają się zarówno do uprawy handlowej, jak i domowej. Już kilka krzaków w przydomowym ogrodzie sprawi, że będziesz cieszyć się całkiem pokaźnym zbiorem ziemniaków, ‘Bellarosa’ to bowiem odmiana bardzo plenna.

Bulwy odznaczają się dużą trwałością i wytrzymałością na czynniki zewnętrzne. Możesz z powodzeniem przechowywać je na zimę w chłodnej piwnicy czy nawet zakopcowane. Na dodatek jasnożółty miąższ cały czas ma taki sam kolor, nie ciemnieje w czasie leżakowania. Jest to jednak jedna z najwcześniejszych odmian ziemniaków jadalnych. Zbiór można przeprowadzić już w lipcu. Z tego względu raczej nie doczekają się na zimę – wcześniej zostaną chętnie zjedzone.

Ziemniaki ‘Bellarosa’ – uprawa i wykorzystanie

Ziemniaki ‘Bellarosa’ są polecane do sadzenia we wszystkich częściach kraju, przede wszystkim dlatego, że wykazują bardzo dużą odporność na stres różnego rodzaju. Nie szkodzi im ani susza, ani zanieczyszczenie powietrza. Dobrze poradzą sobie raczej z niewielkim nadmiarem wody. To przykład bardzo odpornych ziemniaków jadalnych, więc często nie stosuje się do nich oprysków. To sprawia, że ziemniaki czerwone mogą być wykorzystywane w uprawach ekologicznych.

Z drugiej strony jednak wiele do życzenia zostawia ich odporność na choroby wirusowe. W porównaniu do takich odmian, jak ziemniaki ‘Tajfun’ czy popularna ‘Irga’, są wręcz podatne na wirusy. Dlatego w miejscach ze zwiększoną tendencją do występowania chorób o podłożu wirusowym, należy jak najczęściej wymieniać sadzeniaki i dbać o czystość materiału do sadzenia. ‘Bellarosa’ to odmiana bardzo podatna na zarazę ziemniaka. Są jednak dość odporne na parcha i szkodniki, co jest ogromnym plusem. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł o odmianach ziemniaków jadalnych w Polsce.

Ziemniaki ‘Bellarosa’ – zastosowanie w kuchni

Odmiany ziemniaków zostały podzielone na typy ze względu na smak i zawartość skrobi oraz mączystość miąższu. Wyróżnia się więc ziemniaki typu A – sałatkowe, B – ogólnoużytkowe i C – lekko mączyste, których miąższ wyraźnie rozsypuje się po ugotowaniu. Bellarosy należą do ziemniaków typu B – ogólnoużytkowych. Oznacza to, że są najbardziej uniwersalne i znajdują najszersze zastosowanie w kuchni. Odmiany tego typu, które także dobrze sprawdzają się w ogrodzie to popularna ‘Irga’, ‘Arielle’, ‘Irys’ i ‘Jelly’.

‘Bellarosa’ sprawdzi się do przygotowania wielu potraw. Ma zwarty i nierozsypujący się miąższ, który jednak rozgniata się łatwo pod naciskiem. Dlatego tego rodzaju ziemniaki najlepiej sprawdzają się do obiadu. Są idealne podane po prostu do mięsa czy ryby. Można także wykorzystać je na puree, do przygotowania kopytek czy babek ziemniaczanych, pyz i klusek. Perfekcyjne do pieczenia i smażenia, dobrze sprawdzą się także jako dodatek do zupy.

Ziemniaki ‘Bellarosa’ – uprawa w ogrodzie

Stanowisko dla ziemniaków ‘Bellarosa’

Uprawę ziemniaków zaczyna się od wyboru tak zwanych sadzeniaków. Są to niewielkie ziemniaki, które najlepiej nadają się do zasadzenia w nowym miejscu. W tym celu możesz wybrać ziemniaki z poprzedniego roku, jak i po prostu kupić nowe. Sadzeniaki ‘Bellarosa’ są łatwo dostępne, nawet w niewielkich ilościach, w sam raz do zasadzenia w ogrodzie. Czerwona skórka sprawia, że są popularne w uprawie ogrodowej i można kupić kilkanaście sadzeniaków. Cena to kilka złotych za kilogram.

Sadzeniaki sadzi się mniej więcej na głębokości 2 cm. Mogą być całe lub skiełkowane, to nie ma większego znaczenia. Ważne, by zapewnić im odpowiednie stanowisko. Powinny mieć słońce i ciepło, ale są bardzo tolerancyjne w stosunku do zasobności podłoża. Uprawia się je na redlinach, czyli podniesionych grządkach w odstępach co 20-30 cm. Ziemniaków nie uprawia się na miejscu po innych roślinach okopowych (burakach, ziemniakach) ani po psiankach (pomidor, papryka.

Uprawa ziemniaków ‘Bellarosa’ w ogrodzie

Uprawa ziemniaków nie jest skomplikowana i tak naprawdę niewiele potrzebują. Jeśli zadbasz o to, by nawieźć podłoże odpowiednio wcześniej, nie trzeba ich nawozić w międzyczasie. Sadzenie wykonuje się w kwietniu, jesienią wcześniejszego roku warto zasilić podłoże obornikiem. Nie trzeba także przejmować się podlewaniem.

Największym problemem w uprawie ziemniaków są szkodniki, a dokładnie stonka. Do jej eliminacji najczęściej stosuje się środki chemiczne, ale w uprawie ekologicznej lub ogrodowej, gdzie ziemniaków nie ma zbyt wiele, usuwa się ją ręcznie, zbierając chrząszcze z liści. To dość skuteczny sposób. Warto także zwrócić uwagę na zachwaszenie. Mechaniczne regularne usuwanie chwastów to także ochrona przed innymi szkodnikami i chorobami grzybowymi.

Zbiór ziemniaków ‘Bellarosa’ można zacząć już latem. Młode ziemniaczki są niewielkie, ale bardzo smaczne i delikatne. Ostatni moment na zbieranie bulw to jesień, gdy temperatura wynosi 12 stopni Celsjusza.