Rośliny babkowate

Rośliny babkowate – rodzaje, wymagania, uprawa, zastosowanie

Rośliny babkowate są coraz popularniejsze w naszym kraju. Ich występowanie w Polsce nie jest już niczym dziwnym. Rośliny cenione są m.in. za swoje cenne właściwości lecznicze. Dziko rosnące okazy niekiedy traktowane są jako chwast. Warto jednak przyjrzeć się bliżej roślinom babkowatym i potraktować je jako nadające się do uprawy w ogrodzie. Jak prawidłowo zająć się hodowlą roślin babkowatych? Wyjaśniamy.

Najciekawsze rośliny babkowate – występowanie w Polsce

Naparstnica – właściwości lecznicze i uprawa w ogrodzie

Naparstnica jest dekoracyjną rośliną z dzwonkowatymi kwiatami, które ułożone są w podłużne kwiatostany. Spotkać je można zwykle w ogrodach naturalistycznych i rustykalnych. Na świecie znajduje się kilkadziesiąt gatunków naparstnicy, które umiejscowione są głównie w strefie klimatu umiarkowanego – czasem też w strefie tropikalnej. W naszym kraju najczęściej trafimy na naparstnicę zwyczajną, wełnistą i purpurową. Rośliny są naprawdę urocze i potrafią dodać każdemu ogrodowi niebanalnego uroku. Świetnie wyglądają zestawione z innymi roślinami lubiącymi cień, np. pluskwicą, parzydłem, paprociami i dzwonkami. Spokojnie wykorzystać też można naparstnice na kwiaty cięte.

Uprawiając naparstnicę w ogrodzie, weź poprawkę na to, że roślina zawiera toksyczne glikozydy. Najlepiej więc hodować ją i pielęgnować w rękawicach. Dziś prowadzone są liczne hodowle przemysłowe tej rośliny, ponieważ glikozydów używa się głównie w przemyśle farmaceutycznym. W naszym kraju korzysta się zwykle z naparstnicy wełnistej – oczywiście, mówiąc o celach leczniczych rośliny. Właśnie ten rodzaj naparstnicy zawiera bowiem najmniej toksyczne właściwości. W jakich lekach „przemyca” się glikozydy? Otóż głównie w tych o działaniu nasercowym. Używa się ich również do produkcji farmaceutyków moczopędnych, redukujących ciśnienie i poprawiających stan skóry dotkniętej jakąś chorobą skórną.

Naparstnice dostosują się niemal do każdych warunków. Urosną na każdej glebie, jednak nie może być zbyt sucha. Najlepsze stanowisko dla naparstnicy będzie osłonięte, cieniste lub półcieniste. W glebie powinno być dużo składników pokarmowych. Zimą należy pielęgnować naparstnicę – poprzez jej osłanianie przed zimnem. Latem z kolei należy podlewać naparstnicę, aby mogła się pięknie rozwijać. Jeśli chodzi o rozmnażanie, można to zrobić z nasion wysianych w szklarni w lutym. Do gleby wysiewa się je na przełomie maja / czerwca.

Przetacznik – uprawa, pielęgnacja i zastosowanie

Wyróżnia się przede wszystkim wszechstronnym zastosowaniem, a także bezproblemową uprawą. Zaczyna kwitnienie od wiosny aż do pierwszych przymrozków. Dzięki temu można nim upiększać niemal każdy ogród, niezależnie od jego aranżacji. Do przetaczników wlicza się ponad 200 różnorodnych gatunków, które rosną nawet do 200 cm wysokości. Między sobą różnią się np. terminem kwitnienia. Doskonale sprawdzają się jako rośliny osłonowe. Można uprawiać przetaczniki w pojemnikach i doniczkach – nie tylko w ogrodzie, ale też na tarasie i balkonie. Świetnie komponują się z lawendą, liliowcami czy szałwią omszoną.

Przetaczniki nie mają zbyt dużych wymagań. Wspaniale odnajdują się zarówno w słońcu, jak i półcieniu. Warto zadbać o wilgotną, próchniczą i żyzną glebę dla wysokich roślin. Uprawiając niskie przetaczniki, zapewnij im ziemię suchą, przepuszczalną i piaszczystą. Wszystkie gatunki cechują się stosunkowo wysoką mrozoodpornością. Przy niskiej temperaturze wypada jednak porządnie zabezpieczyć rośliny np. dodatkową warstwą ściółki. Najlepiej wysadzać roślinę w połowie maja. Po 3-4 latach można zacząć nawożenie przetacznika – w przypadku zauważenia, że gorzej rośnie. Na bieżąco u wszystkich gatunków należy usuwać przekwitłe kwiatostany. Warto dodać, że przetaczniki wykazują dużą odporność na choroby. Rzadko kiedy atakują je szkodniki.

Piękne rośliny babkowate – zobacz, które warto hodować

Sutera – ciekawa roślina jednoroczna

Sutera, znana również jako bakopa, to niezwykle ciekawa roślina babkowata. Dzieli się nawet na ok. 49 gatunków, wśród których najbardziej wyróżnia się sutera wielkokwiatowa i bakopa drobnolistna. Roślina pochodzi z Południowej Afryki. Ma zwisający, niepowtarzalny pokrój. Jej pędy są cienkie, jednak mocno rozgałęzione – mogą osiągnąć maksymalnie 60 cm długości. Najważniejszą rolę w przypadku sutery odgrywają kwiaty – rozwijają się w kątach liści od czerwca do września. Mogą przybierać różne kolory, m.in. różowy, fioletowy i biały. Niestety, nie każdy może hodować bakopę. To kwiat polecany wyłącznie wprawionym w ogrodnictwie osobom lub takim, które mają rękę do roślin i mogą poświęcać im wolny czas. Oto najważniejsze wymagania sutery:

• Potrzebuje do życia próchniczej, żyznej i przepuszczalnej gleby. Przez cały czas powinna być umiarkowanie wilgotna. W dodatku odczyn pH podłoża musi być od obojętnego do lekko kwaśnego. Tylko w takiej ziemi sutera będzie się prawidłowo rozwijać.
  
• Stanowisko dla sutery powinno być lekko ocienione, a najlepiej słoneczne – zwłaszcza że właśnie w słońcu bakopa rozwija się najlepiej.
  
• Warto pamiętać, że bakopa drobnolistna nie nadaje się do sadzenia na tarasie lub balkonie. To rośliny dziko rosnące, więc znacznie lepiej poczują się w ogrodzie.
  
• Najlepiej sadzić suterę w drugiej połowie maja. Należy regularnie podlewać roślinę, jednak możliwie umiarkowanie – gleba musi być cały czas wilgotna, a nie przesuszona. Latem można pokusić się o użycie nawozów płynnych.
  
• Suterę można rozmnażać poprzez wysiew nasion lub z sadzonek. Powinno się je ukorzenić w przepuszczalnej, żyznej i wilgotnej glebie.

Lnica pospolita – uprawa, pielęgnacja i wymagania

Roślina z rodziny babkowatych cieszy się dość dużą popularnością w naszym kraju. Głównie przez budowę kwiatów mówi się o niej również „lwia paszcza”. Lnica pospolita pojawia się niemal wszędzie na świecie, zwłaszcza w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce porasta kamieniste zbocza, a także wilgotne łąki – przez co niektórzy uznają lnicę za chwast. Roślina bez problemu urośnie np. w rowie, na poboczu drogi czy nieużytkach rolnych. Może urosnąć maksymalnie do ok. 90 cm. Podczas kwitnienia pędy rośliny delikatnie się wznoszą i są upstrzone igiełkowatymi liśćmi. Na przełomie wiosny i jesieni na ich szczytach pojawiają się kwiatki. Są niewielkie, w kolorze pomarańczowożółtym. Dzieci uwielbiają lnice pospolite, ponieważ po ich naciśnięciu kwiaty się otwierają. Trzeba jednak zachować szczególną ostrożność, gdyż roślina jest trująca. Może być naprawdę toksyczna, zwłaszcza dla licznych zwierząt gospodarskich.

Lnica pospolita jest niezwykle tolerancyjną i wytrzymałą rośliną. Warto jednak zatroszczyć się o to, aby mogła rozwijać się w słońcu – wówczas poradzi sobie w każdej glebie. Doskonałym podłożem dla rośliny może okazać się zarówno suche, jak i kamieniste, jałowe, próchnicze czy żyzne. Lnica wykazuje całkowitą odporność na mróz. Świetnie poradzi sobie z rozmnażaniem za pomocą rozłogów. Jeśli zostawisz lnicę w ogrodzie bez kontroli, na pewno stanie się ekspansywna – nie bez powodu mnóstwo Polaków nazywa roślinę chwastem.

Warto pamiętać, że lnica pospolita może świetnie sprawdzić się jako ozdoba łąki kwietnej, a także naturalistycznej rabaty. Doskonale komponuje się m.in. z makami polnymi, rumiankiem pospolitym i chabrem bławatkiem. Mimo że w roślinie jest spora zawartość trujących związków, ziele lnicy stanowi cenny surowiec lekarski. Wykazuje on działanie moczopędne, a także przeciwzapalne. Może pomóc w zaparciach, wzdęciach czy problemach z trawieniem.

Rośliny babkowate są coraz popularniejsze w naszym kraju. Cenione są m.in. za swoje cenne właściwości lecznicze. Sprawdź, jak prawidłowo zająć się hodowlą roślin babkowatych.