Rośliny dławiszowate

Rośliny dławiszowate – charakterystyka, gatunki, wymagania

Rośliny dławiszowate spotkać można w wielu miejscach na świecie. Najliczniejsze występowanie roślin zauważyć można jednak w strefie subtropikalnej oraz tropikalnej. Różnorodne rodzaje tych wyjątkowych roślin zasiedlają wilgotne lasy, ale też trawy i wydmy. Niektóre występują nawet na pustyni. Czym wyróżnia się dziko rosnąca roślinność dławiszowata? Jaka jest charakterystyka poszczególnych gatunków? Czy są proste w uprawie? Sprawdź, czy warto hodować rośliny tego typu w ogrodzie i zobacz, na jakie odmiany się dzielą.

Rośliny dławiszowate w ogrodzie – występowanie i charakterystyka

Czym charakteryzuje się roślinność dławiszowata? Najważniejsze informacje

Do podstawowej grupy roślin dławiszowatych zalicza się rodzaj Lepuropetalon oraz Parnassia. Oba rodzaje są roślinami zielnymi. Reszta odmian tych charakterystycznych roślin to krzewy, drzewa oraz pnącza. Liście roślin dławiszowatych zwykle są naprzeciwległe i skrętoległe. Bardzo rzadko pojawiają się okółkowe.

Przyglądając się poszczególnym rodzajom roślin dławiszowatych, zauważyć można okalające łodyżki liście piłkowane, ogonkowe albo pojedyncze. Jeśli chodzi o przylistki, zazwyczaj są nieobecne lub drobne. Bywa, że liście są też niemal całkowicie zredukowane (np. Psammomoya). Kwiaty roślin dławiszowatych są pojedyncze albo w tzw. wierzchotce jednoramiennej. Kwiaty Parnassia są duże i pojedyncze. Bywają też obupłciowe oraz promieniste.

Kielich, owocolistki i owoce roślin dławiszowatych

Kielich podzielony jest na pięć działek, które zachodzą na siebie – są zrośnięte u nasady. W koronie jest również pięć płatków – zarówno malutkich, jak i naprawdę bardzo dużych. Płatki kwiatów mogą być ząbkowane, całobrzegie i frędzlowate. Najwięcej okazów spotkać można w kolorze białym lub kremowym. Co ciekawe, u Parnassia oraz Lepuropetalon zalążnia powstaje z 3-4 owocolistków. Reszta rodzajów roślin dławiszowatych ma po 4-5 kwiatów. Wyrastają z kątów liści (lub szczytowo) w kwiatostanach groniastych lub wierzchotkowych.

Kwiaty są jednopłciowe lub obupłciowe. Bywają też symetryczne. Główni przedstawiciele roślin dławiszowatych mają wielonasienne, pękające torebki. U innych rodzajów owocem jest podzielona torebka. Może być nim również rozłupnia, pestkowiec lub jagoda.

Co trzeba wiedzieć o roślinach dławiszowatych? Wskazówki i porady

Trzmielina – idealna do ogrodu czy roślinność dziko rosnąca?

Trzmieliny są bardzo popularnymi krzewami, które często można spotkać na terenach zielonych. Okazuje się jednak, że równie chętnie sadzimy ją w przydomowych ogródkach. Polacy od kilku lat obsadzają trzmieliną posesję domu. Rośliny te charakteryzują się ogromnym zróżnicowaniem, więc potrafią świetnie uzupełnić każdą kompozycję. Trzmielina jest rodzajem krzewów, który należy do rodziny dławiszowatych. Podzielić je można na ok. 140 gatunków. Trzmieliny rosną na dziko w Ameryce Środkowej i Północnej, Azji, Australii oraz Europie. Większość z nich można z powodzeniem uprawiać w ogrodzie, ponieważ trzmieliny nie mają problemu z zaaklimatyzowaniem się w naszym zróżnicowanym klimacie. Wśród trzmielin wyróżnić można niskie krzewinki, ale też rozgałęzione krzewy i strzeliste drzewa. Część z nich jest zimozielona. Trzmieliny mają charakterystyczne owoce w kolorach pomarańczowym, czerwonym i różowym.

Trzmieliny powinno się wysadzać w doniczkach. Można robić to przez cały okres wegetacyjny. Krzewy, które powinny rosnąć w gruncie, należy jednak rozsadzać w odpowiedniej rozstawie. Niektóre okazy sadzi się co 30, a inne nawet co 50 cm. Wszystko zależy od odmiany trzmieliny. Rośliny uwielbiają stanowiska słoneczne – zwłaszcza okazy z kolorowymi liśćmi. Jednobarwne trzmieliny również lubią nasłonecznione miejsca, jednak świetnie poradzą też sobie w półcieniu. Roślinność nie ma specjalnych wymagań, jeśli chodzi o glebę. Może urosnąć w każdym podłożu. Najlepiej poczuje się jednak w próchnicznej, żyznej i bogatej w cenne składniki odżywcze ziemi. Stanowisko dla trzmieliny powinno być przepuszczalne z domieszką gliny oraz piasku. Nie warto też sadzić roślin w miejscach, gdzie przez dłuższy czas stoi woda. Gleba może być wilgotna, jednak nieprzelana. Trzmieliny nie lubią też przeciągów – mogą utrudniać ich prawidłowy wzrost.

Najbardziej popularne odmiany roślin dławiszowatych – znasz te trzmieliny?

W okresie wegetacji warto skrócić boczne pędy roślin dławiszowatych – zwłaszcza jeśli zakłócają formę krzewu. Najlepiej zrobić to jesienią albo wczesną wiosną. Chcesz, aby krzew był gęsty i równomiernie rósł? Skróć możliwie mocno wszystkie pędy na wiosnę. Wraz z kolejnymi latami przycinaj trzmieliny już tylko zachowawczo, traktując to jako odświeżający zabieg pielęgnacyjny. Skróć pędy o połowę przyrostu z poprzedniego roku – tyle w zupełności wystarczy. Do najpopularniejszych odmian trzmieliny zaliczamy:

• Manhattan – to zimozielona roślina dławiszowata, która częściowo rośnie pionowo. Wyróżnia się błyszczącymi liśćmi w ciemnozielonym kolorze.
  
• Fortune’a – do najpopularniejszej odmiany należy Golden Harlequin. To zimozielona, płożąca roślina, która nie wymaga cięcia. Wyróżnia się dwubarwnymi liśćmi oraz dekoracyjnymi, silnie rozrastającymi się pędami.
  
• Oskrzydlona – najbardziej znaną odmianą jest Chicago Fire, będąca jedną z najatrakcyjniejszych wśród wszystkich odmian trzmieliny. Doskonale prezentuje się jesienią. Właśnie wtedy pięknie kwitnie, rozłożyście i wybujale rozrastając się na boki.