Rośliny jasnotowate

Kariopteris angielski, nazywany barbulą klandońską, jest mieszańcem uzyskanym ze krzyżowania barbuli szarej (C. incana) z barbulą mongolską (C. mongolica) na początku XX wieku w Anglii. Rośnie jako niewielki krzew albo półkrzew o bardzo dekoracyjnych niebieskich kwiatach. Jego wadą jest słaba odporność na mróz.

Jasnota różowa jest rodzimego pochodzenia rośliną jednoroczną, spotykaną na terenie całego kraju. Sercowatookrągłe górne liście są siedzące i obejmują łodygę, co wyjaśnia botaniczną nazwę gatunkową: amplexus = "obejmujący" i caulis = "łodyga". Różowofioletowe kwiaty jasnoty wnoszą do ogrodu element naturalnej przyrody.

Macierzanka tymianek jest znaną i cenioną od starożytności rośliną leczniczą oraz przyprawową. Tworzy niskie, mocno rozgałęzione kępy. Szarozielone liście macierzanki tymianku oraz zebrane w niewielkie okółki różowe do liliowych, rzadko białe kwiaty, mogą stanowić oryginalną ozdobę ogrodu.

Pachnąca cytryną północnoamerykańska pysznogłówka szkarłatna jest uprawiana w europejskich ogrodach od połowy XVIII wieku. Purpurowe kwiaty, ustawione w piętrowe kwiatostany, są jeszcze otoczone czerwonymi podsadkami. Oprócz formy botanicznej spotyka się w ogrodach kultywary i hybrydy pysznogłówki.

Lawenda 'Blue Scent' jest odmianą lawendy wąskolistnej o drobnych, kutnerowatych, srebrzystych liściach i zebranych w długie, gęste kłosy ciemnoniebieskich, intensywnie pachnących kwiatach. Lawenda 'Blue Scent' kwitnie długo od końca maja do połowy września. Na rynku istnieje od 20 lat.

Lawenda pośrednia jest naturalnym mieszańcem lawendy wąskolistnej i lawendy szerokolistnej, znalezionym we Francji na początku XIX wieku. Prawdziwa kariera tej lawendy rozpoczęła się jednak sto lat później, kiedy odkryto, że jest ona wielokrotnie bardziej wydajna w produkcji olejku lawendowego. W ogrodzie ma bardziej intensywny zapach, późniejszy okres kwitnienia i jest wrażliwa na zbyt mocne cięcie.

Wspaniała odmiana lawendy pośredniej została odkryta w 1972 roku i nazwana na cześć słynnego hodowcy lawendy Pierre Grosso. Odznacza się bardzo długimi kłosami mocno pachnących, fioletowych kwiatów. Półkrzew tej lawendy dorasta do znacznych rozmiarów i doskonale nadaje się do tworzenia ogrodowych kompozycji.

Kocimiętka Faassena nie jest botanicznym gatunkiem, tylko hybrydą Nepeta racemosa i Nepeta nepetella, a 'Walker's Low' jedną z jej hodowlanych odmian. Odznacza się bujnym wzrostem i długim okresem kwitnienia. Jest tolerancyjna, co do gleby i wilgotności.

Czyściec błotny jest byliną kłączową rodzimego pochodzenia, która najlepiej rośnie na glebie mokrej lub wilgotnej. Jadalne są bulwy pędowe i młode pędy, a ziele wykazuje właściwości lecznicze. Obecnie czyściec błotny pełni często rolę ozdoby ogrodu, zwłaszcza przy oczku wodnym, jest źródłem pokarmu dla wielu owadów.

Lawenda francuska 'Anouk' nie jest rośliną mrozoodporną i w naszych warunkach musi być uprawiana w pojemnikach, które zimę spędzą w ciepłym pomieszczeniu. Pachnące, fioletowe kwiaty pojawiają się w maju i czerwcu, i mogą ponownie rozwijać się we wrześniu. Kwiatostan tej lawendy jest zwarty, beczułkowaty, ze skrzydlatymi przysadkami.

Mięta kędzierzawa jest pod względem botanicznym podgatunkiem mięty zielonej - Mentha spicata L. subsp. spicata. Jej ciemnozielone liście są błyszczące, mocno pokarbowane i kędzierzawe. Jest uprawiana jako aromatyczne zioło i roślina ozdobna na rabatach.

Mięta wodna, zwana też miętą nadwodną, jest byliną o silnym, przyjemnym aromacie. Jest uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna oraz przyprawowa. Nadaje się doskonale do obsadzania podmokłych rabat oraz oczek wodnych.

Czyściec lekarski, znany też jako bukwica zwyczajna, jest byliną z rodziny wargowych, spotykaną również czasem w Polsce w zaroślach i widnych lasach. Może być uprawiany w ogrodach jako roślina ozdobna. Gęste kwiatostany nibykłosów, złożone z jasnopurpurowych kwiatów, rozwijają się przez całe lato.

Lawendę 'Munstead' zawdzięczamy angielskiej projektantce ogrodów Gertrude Jekyll, która ją wyhodowała w 1916 roku, a nazwa pochodzi od jej posiadłości wiejskiej Munstead Wood w Surrey. Odznacza się większymi niż u innych odmian, niebieskofioletowymi kwiatami w długich kłosach.

Szałwia srebrzysta jest śródziemnomorską byliną, krewniaczką znanej szałwii lekarskiej. Ozdobę w ogrodzie stanowią liście ze srebrzystym połyskiem oraz okazałe, wiechowate kwiatostany. Kwiaty mają kolor biały, czasem różowy lub kremowy.

Mięta marokańska jest odmiana Mentha spicata ‘Moroccan’, czasem mylina z odmianą 'Nane' tego samego gatunku. Pochodzi z Afryki Północnej i właśnie w Maroku jest bardzo popularna. Poza aromatycznymi liśćmi, ozdobę rośliny stanowią pachnące kwiaty zebrane w kłosowate kwiatostany.

Tak naprawdę to dzwonkom irlandzkim bliżej raczej do szałwii lub mięty niż do rodziny dzwonkowatych. Jednoroczna roślina, uprawiana w ogrodach jako ozdobna, rozwija kwiatostany drobnych kwiatków, osłoniętych dużym, dzwonkowatym, zielonym kielichem - stąd nazwa. Nadaje się do tworzenia suchych bukietów.

Kłosowiec meksykański jest kępiastą byliną o przyjemnym zapachu i długim okresie kwitnienia późnym latem. Jak większość gatunków z rodziny jasnotowatych, również ten wabi na rabatę liczne gatunki owadów. Doskonale nadaje się na większe rabaty oraz jako składnik kwietnych łąk.

Mięta okrągłolistna jest odporną na mróz byliną, tworzącą silne rozłogi, szybko zarastające dużą powierzchnię. Liście tej mięty wydzielają owocowy zapach, przypominający zielone jabłka, który trudno pomylić z zapachem innych gatunków. Dzięki temu bywa nazywana miętą jabłkową.

Mięta długolistna jest rodzimym gatunkiem, spotykanym w całym kraju. Rośnie na wilgotnych łąkach, polach i brzegach cieków wodnych. W maju i czerwcu rozwija bladoliliowe kwiaty. Może być używana jako przyprawa i roślina lecznicza.

Mięta truskawkowa nie jest odrębnym gatunkiem, ale odmianą wyhodowaną z hybryd różnych gatunków mięty. Ponieważ poszczególne gatunki bardzo łatwo się krzyżują, trudno jest ustalić rośliny macierzyste. Odznacza się słodkim, truskawkowym aromatem oraz smakiem. Może stanowić dodatek do napojów, lodów i deserów.

Mięta ananasowa jest odmianą zaliczaną do "owocowych", które zawierają mniej mentolu niż klasyczne odmiany. Wydziela przyjemny, delikatny aromat ananasa. Nadaje się do uprawy również jako roślina dekoracyjna.