Rośliny miłorzębowate

Rośliny miłorzębowate - gatunki, charakterystyka, występowanie, uprawa

Uprawianie w swoim ogrodzie miłorzębu dwuklapowego może okazać się niezwykle fascynującym procesem. Posiadanie żywej skamieniałości w pobliżu domu to nie tylko duże wyzwanie, ale również niesamowita satysfakcja posiadania tak unikalnego gatunku drzewa. Warto zatem dowiedzieć się, jakie unikalne cechy posiada ta roślina, a także, w jaki sposób wygląda jej uprawa.

Przedstawiciele rzędu miłorzębowych

Zanim przejdziemy do zapoznania się z charakterystyką jedynego gatunku zaliczającego się do rodziny miłorzębowatych, warto wcześniej sprawdzić, jacy przedstawiciele są sklasyfikowani do rzędu miłorzębowych. Okazuje się, że nie tylko w rodzinie miłorzębowatych znajduje się tylko jeden gatunek miłorzębu dwuklapowego. Wszyscy przedstawiciele rzędu miłorzębowych, także już dawno wymarli.

To jedynie podkreśla niezwykły fakt, że rośliny miłorzębowate to niezwykłe skamieniałości, które nie tylko nadal występują w stanie naturalnym na terenie Chin, ale także możemy je uprawiać w swoim ogrodzie. Warto wspomnieć również o nowy taksonie Ginkophyta, który został specjalnie stworzony. Ze względu na swoje unikalne cechy takson ten znalazł się na równi z gromadą nagonasiennych.

Rośliny miłorzębowate - żywe skamieniałości

Drzewa miłorzębu dwuklapowego występują jedynie w Chinach, a dokładniej w południowo-wschodnim regionie tego kraju. Bardzo często nazwa gatunku potocznie określana jest mianem miłorzębu chińskiego lub japońskiego. Należy jednak mieć na uwadze, że nie występuje on w ogóle w Japonii. Dorosłe drzewa osiągają imponujące rozmiary wynoszące nawet do 40 metrów wysokości. Ciekawostką jest to, iż według pokroju można wyróżnić przedstawicieli żeńskich oraz męskich.

Jak już wcześniej wspomniano, za niezwykle charakterystyczne dla tych żywych skamieniałości uznaje się liście. Swoim kształtem przypominają rozłożony wachlarz. Cechują się one zielonym zabarwieniem, które z czasem przebarwiają się na żółto. W okresie kwitnienia pojawiają się kwiaty w formie żółtych kotków, które osiągają do 4 cm długości. Takim wyglądem wyróżniają się kwiaty męskie. Po okresie kwitnienia pojawiają się nasiona w formie niedużych śliwek.

Drzewa miłorzębu dwuklapowego występują nie tylko w stanie naturalnym, ale również jako rośliny ozdobne w wielu zakątkach świata. Jest to gatunek odporny na mrozy, dlatego spotykany jest również na terenie Polski. Okazy takie występują głównie w ogrodach botanicznych, a także parkach. Warto wspomnieć, że jest to roślina posiadająca cenne właściwości, które wykorzystywane są głównie w ziołolecznictwie. Przyjmuje się, że preparaty z miłorzębu chińskiego wspierają rekonwalescencję po udarze.

Miłorząb dwuklapowy - uprawa

Miłorząb dwuklapowy jest okazem, który można uprawiać również w swoich ogrodach. Warto wybierać jednak odmiany z dużą odpornością na mróz. Decydując się na miłorząb chiński we własnym ogrodzie, możemy się doczekać drzewa dorastającego maksymalnie do kilku metrów wysokości. Roślina z rodziny miłorzębowatych najlepiej będzie rozwijać się na słonecznych, ewentualnie lekko zacienionych stanowiskach. Ważne jest to, aby roślinie zapewnić żyzne podłoże.

Miłorzęby chińskie doskonale sprawdzą się w dużych miastach, ponieważ doskonale radzą sobie one z zanieczyszczeniami powietrza. Pielęgnacja młodych okazów jest bardziej wymagająca. W tym czasie należy skupić się głównie na podlewaniu, szczególnie w czasie suszy, a także osłanianiu sadzonek na zimę. Nie trzeba się martwić zbytnio chorobami, a także występowaniem szkodników, ponieważ jest to gatunek niezwykle odporny na zachorowania.

Można nawet spróbować samodzielnego rozmnażania rośliny. W tym celu pozyskuje się nasiona, które należy później stratyfikować. Innym rozwiązaniem jest rozmnażanie wegetatywne, jednak jest to propozycja dla doświadczonych ogrodników, ponieważ wymaga ono szczepienia sadzonek. Do popularnych odmian miłorzębu dwuklapowego zaliczają się między innymi miłorząb Menhir, Beijing Gold, Bolesław Chrobry, Leda, czy też Fastigata. Poszczególne odmiany różnią się między sobą głównie pokrojem, a także maksymalną wysokością drzewka.