Rośliny toinowate

Rośliny toinowate - charakterystyka, zdjęcia, uprawa, ciekawostki

Rośliny toinowate to dość duża grupa gatunków pochodzących z tropików. W Polsce także można znaleźć przedstawicieli tej rodziny, jedne z niewielu które są w stanie przetrwać w naszym klimacie. Dlatego większość roślin toinowatych uznanych za ozdobne uprawia się wyłącznie w domu. Dowiedz się, które rośliny toinowate możesz hodować w doniczce.

Rośliny toinowate – charakterystyka

Rodzina toinowatych obejmuje zarówno drzewa i krzewy, jak i rośliny zielne i liany. Większość roślin to byliny, nieliczni przedstawiciele natomiast należą do grupy sukulentów. Dlatego trudno o spójną charakterystykę roślin. To, co jest dla nich wspólne, to liście – pojedyncze i zazwyczaj całobrzegie. Zazwyczaj ulistnienie jest naprzeciwległe, czasami okółkowe. Kwiaty roślin toinowatych mogą być bardzo zróżnicowany. Jednak większość ozdobnych odmian ma charakterystyczne kwiatostany – lejkowaty, dzwonkowaty lub rurkowaty kształt korony wynika ze zrośniętych płatków. Czasami elementem ozdobnym są pręciki i pylniki.

Rośliny toinowate wydzielają trujący biały sok mleczny (czasami może być żółty lub czerwony). Zawiera on wiele glikozydów oraz innych alkaloidów, które mają działanie toksyczne. Zdecydowana większość gatunków pochodzi z tropikalnego klimatu, jednak niektóre gatunki sprawdzają się także w klimacie umiarkowanym. W Polsce można spotkać dziko rosnące barwinki i ciemiężyki. Ich występowanie jednak jest nieliczne.

Rośliny toinowate – opis gatunków do domu

Występowanie roślin toinowatych w strefie tropikalnej sprawia, że ich piękniejsze gatunki nie zawsze nadają się do uprawy w ogrodzie w naszych warunkach klimatycznych. Jednak wiele z tych roślin sprawdza się jako kwiaty doniczkowe. Są dekoracyjne z liści, ale także ze względu na wspaniałe kwiaty. Do uprawy domowej nadają się:

• Rośliny z rodzaju Hoya, jak Hoya bella, Hoya carnosa czy świetnie znana Hoya kerri. To rośliny o grubych, mięsistych liściach. Hoya kerri to sukulent wypuszczający dwa liście w kształcie serduszka bezpośrednio z podziemnych korzeni. Rośliny nie wymagają szczególnej pielęgnacji.
• Stefanotis bukietowy – piękne pnącze uprawiane w małych doniczkach i podporach. Ma sztywne pędy i lśniące liście, wspaniale wygląda zwłaszcza w okresie kwitnienia (wiosna). Uzyskanie kwitnienia nie jest łatwe, bowiem roślina potrzebuje specyficznych warunków. Uprawa udaje się jedynie w jasnym pomieszczeniu, jednak z daleka od bezpośredniego nasłonecznienia.
• Mandevilla (dipladenia) – pnącza i rośliny wijące się o wspaniałych, zielonych liściach i przepięknych, dużych trąbkowatych kwiatach. Uprawia się je w wiszących doniczkach, także na balkonie lub tarasie. Roślina bardzo popularna w cieplejszym klimacie, u nas najczęściej nie przetrzymuje zimy, ponieważ jej zimowanie jest trudne.

Warto pamiętać, że wszystkie te rośliny są bardzo toksyczne i ich spożycie może być niebezpieczne dla ludzi i zwierząt.

Rośliny toinowate w ogrodzie? Opis gatunków

We florze Polski, niestety bardzo rzadko, można znaleźć barwinka pospolitego. Dziko rosnące barwinki są niepozorne, to niska roślinka z niebieskimi, uroczymi kwiatuszkami. Jednak w uprawie barwinek wygląda zupełnie inaczej. Dobrze pielęgnowany ma całą masę niebieściutkich kwiatów, które wspaniale się prezentują na rabatach, obwódkach i w ogrodach skalnych. Uprawa barwinka nie jest trudna, trzeba tylko uważać, by nie rozprzestrzenił się za bardzo, ma bowiem tendencję do ekspansji.

Kolejny gatunek z rodziny roślin toinowatych uprawiany w Polsce w ogrodzie to olender. To prawdziwa piękność, ale jak to z pięknościami bywa – bardzo kapryśna. Oleandry pochodzą z Portugalii i Maroka. Nic więc dziwnego, że w naszych warunkach klimatycznych nie czują się najlepiej. Dlatego sadzi się je do dużych donic i pojemników, by na zimę móc je wynieść do pomieszczenia o optymalnej temperaturze 16 stopni. Roślina potrzebuje bardzo dużo światła, by zakwitnąć. Potrzebuje także sporo wody i jest bardzo żarłoczna – należy ją nawozić w odstępach kilkutygodniowych przez cały sezon. Zimą należy dobrze przesuszać ziemię. Każdy błąd pielęgnacyjny może sprawić, że roślina już nie zakwitnie.