Byliny do półcienia

Ilustracja byliny do półcienia

Rośliny wieloletnie są to byliny do półcienia. Mogą urosnąć zarówno w półcieniu, jak i w słońcu. Wszystko zależy jednak od gatunku, do jakiego należą. Niektóre byliny są niskie, inne wysokie. Każda bylina ma jednak swoje własne wymagania, na które trzeba zwrócić szczególną uwagę. Zanim zdecydujesz się na konkretne byliny, powinieneś dokładnie sprawdzić, na jakim stanowisku mają rosnąć. Dopiero wtedy możesz zadecydować, jakie rośliny wybrać do wysadzenia na stałe.

Filtry0

Byliny do półcienia

Byliny do półcienia - pozostałe

Byliny do półcienia – jakie gatunki roślin ogrodowych wybrać do półcienia?

Byliny do półcienia to jedne z najbardziej znanych roślin w Polsce. Wieloletnie kwitnące gatunki świetnie sprawdzą się w ogrodzie. Postawić możesz zarówno na wysokie, jak i niskie odmiany.  Wiele zależy od własnych upodobań, ale też warunków, jakie panują w ogrodzie. Jakie kwiaty do półcienia wybrać? Sprawdź polecane gatunki i dowiedz się, które sadzonki kupić.

Jakie kwiaty do półcienia w ogrodzie? Kwitnące gatunki roślin

Języczki pomarańczowe, czyli polecane byliny do półcienia

Języczka pomarańczowa to bylina należąca do rodziny astrowatych. W naturalnych warunkach rośnie w wilgotnej glebie – głównie w Chinach i Japonii. Języczki spotkać można zwykle w lasach wilgotnych, gdzie temperatura jest umiarkowana. Pędy rośliny dorastają do ok. 1,5 m wysokości, więc wcale nie są niskie. Roślina ma ciemnozielone, skórzaste, sercowate i okrągłe liście. Kwitnienie byliny przypada na sierpień / wrzesień, co jest dość krótkim czasem. Pędy roślin są purpurowe, a na końcach żółto-pomarańczowe. Kwiatostany układają się w specyficzny koszyczek – a te zwykle zebrane są w wiechy. Kwiaty języczków są nektarodajne i często bywają odwiedzane przez pożyteczne zapylacze, np. pszczoły i motyle. Języczka powinna szybko urosnąć na półcienistym stanowisku. Uwielbia stale wilgotną, gliniastą, żyzną glebę – najlepiej o obojętnym odczynie. Nie przepada za suszą i słońcem. Gdy zostawisz języczkę w takich warunkach, błyskawicznie straci swoje piękno – a w najgorszym przypadku po prostu uschnie.

Roślina wykazuje dużą odporność na mróz. Powinno się ją regularnie nawadniać. Wiosną z kolei należy nawozić byliny uniwersalnymi specyfikami do ogrodu. W okresie kwitnienia wypada pozbywać się przekwitniętych kwiatów języczek, a późną jesienią usunąć martwe i suche fragmenty roślin. Tylko w taki sposób można zapobiec rozwijaniu się różnego rodzaju chorób, zwłaszcza grzybowych. Rozmnażanie języczek pomarańczowych zachodzi dzięki wysiewowi nasion do szklarni lub inspektu. Możesz również dokonać go przez podział starszych okazów. Bylina doskonale sprawdzi się w wilgotnych terenach, a także ogrodach leśnych i nasadzeniach naturalistycznych. Można również sadzić roślinę w mieście, gdyż wykazuje odporność na zanieczyszczenia powietrza. Języczki poleca się wysadzać zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Byliny urosną pod koronami drzew lub blisko zbiornika wodnego. Możesz również wykorzystywać rośliny jako okrywowe. Jednymi z najpopularniejszych odmian są „Othello” i „Desdemona”.

Dąbrówka rozłogowa – wszystko, co powinieneś wiedzieć o bylinie

Jedna z najciekawszych bylin rosnących w półcieniu to dąbrówka rozłogowa. Liście byliny są kolorowe, dzięki czemu pięknie przystrajają ogród. Wszystkie rozwijają się za pomocą rozłogów. Roślina okrywająca słynie jednak nie tylko z pięknych liści, ale też niebieskich kwiatów. Co ważne, bylina jest bardzo prosta w uprawie – nawet dla amatorów ogrodnictwa. Dąbrówka rozłogowa jest byliną zadarniającą, będącą jedną z najbardziej charakterystycznych roślin okrywowych. Uwagę zwracają rozety liściowe byliny, które szeroko się rozrastają. Niekiedy udaje się bylinie osiągnąć nawet 15 cm wysokości. Najlepszy czas na sadzenie roślin to wiosna i jesień. Bylina może obficie urosnąć, pod warunkiem że zapewnisz roślinom dużo cienia oraz wilgotną i świeżą glebę. Dąbrówka odnajdzie się w naturalistycznych i leśnych ogrodach. Uwagę przykuwać będą oczywiście liście byliny, które mienią się w różnych kolorach. Zwykle pojawiają się w maju. Może się zdarzyć, że dąbrówka zacznie przemarzać surową zimą. Nie martw się jednak, ponieważ roślina wykazuje naprawdę ogromne zdolności do regeneracji. Należy uważać na suchą i gorącą pogodę. Niestety, ale właśnie wtedy dąbrówki najbardziej narażone są na pojawienie się mączniaków prawdziwych i mszyc.

Zwróć też uwagę na kilka odmian dąbrówki rozłogowej. Do najciekawszych zaliczają się m.in. „Atropurpurea” z wiśniowo-brunatnymi liśćmi. Roślina doskonale znosi półcień, jednak lepszą barwę uzyska w pełnym słońcu. Mamy też odmianę „Burgundy Glow” z purpurowo-różowymi liśćmi i kremowymi brzegami. Nie sposób nie wspomnieć o „Variegata” i „Multicolor”, które mają kolorowe liście i nieregularne plamy. Rozmnażanie wszystkich tych roślin jest bardzo proste. Dąbrówka ukorzenia się bowiem za pomocą nadziemnych rozłogów. Można więc powiedzieć, że dąbrówka jest mocno ekspansywna. Najłatwiej rozmnożyć roślinę za pomocą rozetek liści albo przez podział kęp – koniecznie jesienią. Wystarczy wówczas podzielić kępy na mniejsze i wysadzić w nowe miejsca. Roślinę należy posadzić na identycznej głębokości, co mateczną odmianę. Później wypada już tylko ubić ziemię i obficie podlać. Chcesz rozmnożyć dąbrówkę za pomocą rozetek liści? Musisz więc odciąć sadzonkę od rośliny matecznej, po czym wysadzić w wybrane miejsce ogrodu. Kolejnego sezonu bylina powinna się pięknie ukorzenić, a następnie udekorować ogród niebieskimi płatkami kwiatów.

Jak wygląda gunera olbrzymia? Najważniejsze informacje i porady

Gunera olbrzymia to ciekawa roślina, która bywa nazywana również parzeplinem olbrzymim. O bylinie mówi się także „brazylijska”, ponieważ roślina pochodzi z Brazylii. Sadzonki urosnąć mogą nawet do 3 m wysokości. Gunera charakteryzuje się klapowanymi, skórzastymi, ciemnozielonymi i ząbkowanymi liśćmi. Wszystkie osadzone są na sztywnych, wzniesionych, mięsistych i grubych brzegach. Na blaszkach liści widoczne jest unerwienie. Z podziemnego kłącza pojawiają się również kolczaste, krótkie ogonki. Gunera kwitnie na przełomie czerwca / lipca, wypuszczając zielone kwiaty. Zbierają się później w stożkowate, grube i maczugowate kwiatostany. Bylina powinna mieć zapewnione jak najlepsze warunki do rośnięcia. To bowiem piękna, ale niezwykle wymagająca roślina. Potrzebuje osłoniętego od wiatru, słonecznego i ciepłego miejsca. Musisz zapewnić gunerze wilgotną, próchniczą i żyzną glebę. Postaraj się, aby jej odczyn pH był obojętny.

Byliny lubią podwyższoną wilgotność powietrza. Staraj się również zasilać gunerę olbrzymią wieloskładnikowymi nawozami, gdyż naprawdę szybko rośnie i wypuszcza wiele kwiatów. Gunera olbrzymia odnajdzie się w Polsce, jednak nie stanie się w pełni mrozoodporna. Właśnie dlatego poleca się uprawiać roślinę w cieplejszych częściach kraju. W bylinach zimuje wyłącznie podziemne kłącze, które ma wierzchołek wrażliwy na zimno. Przed zimą powinno się go osłonić np. solidną warstwą liści. Podczas odwilży trzeba przewietrzyć roślinę, uprzednio rozluźniając okrycie. Bylina jest bowiem wrażliwa na zamakanie – pod grubym okryciem może łatwo zgnić. Roślinę powinno się rozmnażać przez podział kłącza. Możesz też spróbować wysiewać nasiona pod osłonami. Gunera olbrzymia jest duża, więc możesz ją hodować w równie dużym ogrodzie. Roślina świetnie wygląda jako soliter na trawniku. Może też efektownie ozdobić zbiornik wodny w pojedynczym nasadzeniu lub w kompozycji rabatowej. Gunera olbrzymia znakomicie komponuje się z wysokimi trawami.

Najciekawsze byliny do półcienia – jakie kwiaty do półcienia wybrać?

Żurawka drżączkowata i parzydło leśne – byliny do cienia z Ameryki Północnej

Jedna z najciekawszych roślin, które można przycinać. Żurawka może rosnąć do 60 cm wysokości. Wyróżnia się klapowanymi liśćmi, które wyrastają z długich ogonków liściowych. Pędy byliny są wysokie, cienkie i rosnące od 40 do 60 cm. Roślina charakteryzuje się również intensywnie czerwono-różowymi kwiatami w dzwonkowatym kształcie. Pojawiają się na bylinie mniej więcej na początku maja, kwitnąc aż do sierpnia. Kwiaty zwisają z wiechowatych, luźnych kwiatostanów. Roślina doskonale prezentuje się na skalniakach i rabatach. Możesz używać jej jako rośliny obwódkowej.Żurawka drżączkowata powinna mieć zapewnioną przepuszczalną, próchniczą i żyzną glebę. Udostępnij bylinie półcieniste stanowisko i podłoże o obojętnym odczynie. Żurawka bardzo nie lubi suszy. Jeśli chodzi o rozmnażanie, możesz to robić przez podział bryły.

Kolejną ciekawą rośliną jest parzydło leśne. Roślina zielna należy do rodziny różowatych. Bylina jest naprawdę efektowna, ponieważ rośnie nawet do 200 cm wysokości. Kępy rośliny z roku na rok są coraz większe zarówno wzdłuż, jak i wszerz. Duże są także liście parzydła leśnego, które są ząbkowane i nieco owłosione. Roślina kwitnie w czerwcu i lipcu. To niezwykle wytrzymała bylina o niewielkich wymaganiach. Może więc się nią zająć nawet amator ogrodnictwa. Najlepsze podłoże dla byliny jest wilgotne, przeciętne i żyzne. Stanowisko dla parzydła leśnego powinno być półcieniste, a także dobrze osłonięte od wiatru. Bylina jest całkowicie mrozoodporna, więc nawet bez okrywy śnieżnej doskonale poradzi sobie z zimą. Postaraj się jednak systematycznie podlewać roślinę, a także ją nawozić – doskonale znosi oba zabiegi pielęgnacyjne. Roślina najlepiej odnajduje się na półcienistych rabatach. Możesz również sadzić parzydło po wschodniej części domu, najlepiej zestawione z wysokimi roślinami. Parzydło leśne prezentuje się świetnie zarówno sadzone pojedynczo, jak i w grupie.

Tiarella sercolistna – ciekawa bylina do półcienia

Niewielka roślina, którą zalicza się do skalnicowatych. Bylina naturalnie rośnie w lasach Ameryki Północnej. W Polsce spotkać można tiarellę w wielu ogrodach. Roślina może urosnąć maksymalnie do 35 cm. Z wyglądu niektórym przypomina żurawkę, ponieważ także ma sercowate, szerokie i okrągłe liście. Na brzegach są lekko karbowane i zielone. Tworzą nad ziemią ciekawą, rozłożystą i naprawdę gęstą kępę. Jesienią zmieniają kolor na czerwono-brązowy. Kwiaty są z kolei niewielkie i białe. Zbierają się na szczycie pędu, tworząc malowniczy, kłosowy kwiatostan. Tiarella sercolistna kwitnie od kwietnia do czerwca. Rozrasta się na boki, dzięki czemu może stać się rośliną okrywową. Co jeszcze warto wiedzieć o bylinie? Oto kilka przydatnych wskazówek:

  • Roślina potrzebuje półcienistego miejsca do rozwoju. Tiarella urośnie też w cieniu, jednak wówczas będzie słabiej kwitnąć. Najlepsza gleba dla byliny jest stale wilgotna, przepuszczalna, świeża i próchnicza.
  • Bylina jest bardzo wymagająca. Nie może mieć podmokłej, zimnej lub ciężkiej gleby. Źle znosi piaszczyste podłoże i przesuszanie. Można jednak śmiało o niej powiedzieć, że jest odporna na mróz – nie potrzebuje dodatkowego okrycia zimą.
  • Roślinę rozmnaża się dzięki sadzonkom, które tworzą się na końcach rozłogów. Można też rozmnażać tiarellę przez wysiew nasion.
  • Bylina zaliczana jest do roślin zadarniających i okrywowych. Warto uprawiać ją w wilgotnych i zacienionych stanowiskach. Doskonałym miejscem są drzewa i krzewy, a raczej miejsca pod nimi. Właśnie tam tiarella będzie się pięknie rozrastać i tworzyć zielone, gęste kobierce. Możesz również tworzyć z pomocą roślin obwódki rabat. Byliny fantastycznie pasują do leśnych i naturalistycznych ogrodów. Możesz uprawiać je również w doniczce na tarasie i balkonie własnego mieszkania.
  • Najciekawszymi odmianami tiarelli sercolistnej są: „Angel Wings”, „Crow Feather”,  „Brandywine” oraz „Eco Running Tapestry”.
Załóż kontoużytkownika
  • Komentuj pod własnym nickiem
  • Otrzymuj powiadomieniach o odpowiedziach na Twoje komentarze
Załóż konto