Kalina japońska jest bardzo dekoracyjnym krzewem o charakterystycznym pokroju z szeroko rozpostartymi gałęziami i efektownymi kwiatostanami, które wyrastają ponad liście. W uprawie ogrodowej występuje forma płonna oraz forma płodna kaliny japońskiej. Ta druga tworzy owoce początkowo czerwone, potem granatowoczerwone. Liście przebarwiają się jesienią na kolor czerwony lub purpurowy.

Róża 'Chopin' jest odmianą róży wielkokwiatowej, została wyhodowana w Polsce w 1980 r. jako hybryda odmian 'Crepe de Chine' i 'Peer Gynt'. Sztywne, grube i proste pędy wieńczą duże i efektowne, białokremowe kwiaty. Zakwita w połowie czerwca i powtarza kwitnienie w drugiej połowie lata, zachowując niezwykły urok aż do późnej jesieni.

Kalina hordowina jest dekoracyjnym krzewem, zadomowionym u nas od dawna. Jej ozdobę stanowią najpierw ciemnozielone, pomarszczone liście, potem duże, białe kwiatostany i wreszcie czerwone, zmieniające barwę na czarne, owoce. Jesienią atrakcyjne bywa czerwonobrązowe zabarwienie liści.

Odmiana 'Admiration' popularnego berberysu Thunbrga odznacza się niewielkim wzrostem i zwartym półkulistym pokrojem. Liście krzewu są intensywnie bordowoczerwone, żółtozielono obrzeżone. Dzięki czerwonym liściom doskonale nadaje się do tworzenia w ogrodzie barwnych akcentów albo kompozycji z innymi krzewami. Odmianę wyhodowano w Litomyślu w Czechach.

Oczar pośredni jest hybrydą dwóch wschodnioazjatyckich gatunków Hamamelis mollis (oczar chiński) oraz Hamamelis japonica (oczar japoński). Żółte kwiaty o frędzelkowatych płatkach rozwijają się bardzo wcześnie, przed rozwojem liści. Krzew o zwartym pokroju dorasta do wysokości 3-4 m.

Dereń rozłogowy jest północnoamerykańskim kuzynem derenia białego, do którego jest bardzo podobny. Rozłogi sugerowane przez epitet gatunkowy są w rzeczywistości płożącymi się i ukorzeniającymi pędami krzewu. W uprawie ogrodowej spotyka się odmiany derenia płożącego różniące się barwą liści i młodych pędów.

Pochodząca z Chin pięknotka Bodiniera posiada oryginalną ozdobę w postaci niezliczonej liczby kulistych owoców czerwonofioletowej barwy. Zebrane w grona pozostają długo po opadnięciu liści. Epitet gatunkowy upamiętnia francuskiego botanika Émile-Marie Bodinier'a, który w XIX wieku badał roślinność Chin.

Orszelina olcholistna pochodzi z wilgotnych lasów Ameryki Północnej, gdzie rośnie od Maine do Florydy. Ozdobę krzewu stanowią okazałe grona białych kwiatów, słodki zapach, zwarty pokrój oraz jaskrawe kolory jesiennych liści. Nazwa rodzajowa i gatunkowa rośliny nawiązuje do olchy, z którą łączy orszelinę tylko podobieństwo liści. Poza formą botaniczną istnieją odmiany o kwiatach różowych i czerwonych.

Wończa różnolistna jest zimozielonym krzewem o wonnych kwiatach, a jej ojczyzną są centralne i południowe wyspy Japonii oraz Tajwan. Przypomina ostrokrzew kolczasty i była nawet początkowo opisana jako Ilex heterophylla, zanim trafiła do rodzaju Osmanthus. Oba krzewy bez kwiatów można łatwo rozróżnić po układzie liści: naprzeciwległym u osmantusa i naprzemianległym u ostrokrzewu.

Odmiana laurowiśni wschodniej 'Caucasica’ jest nową odmianą o dużej mrozoodporności i zdrowotności. Kwitnie dopiero po kilku latach, rozwijając grona białych kwiatów na tle ciemnozielonych, dużych liści z wyraźnym połyskiem. 'Caucasica’ zadowala się również zacienionymi stanowiskami, tworząc gęste i szczelne zasłony żywopłotów. Z powodzeniem może też pełnić funkcję solitera.

Laurowiśnia iberyjska, jak sugeruje nazwa, ma swoją ojczyznę w Portugalii, Hiszpanii, jak również na Maderze i na Wyspach Kanaryjskich. Mimo śródziemnomorskiego pochodzenia ten gatunek laurowiśni wykazuje znaczną mrozoodporność i nadaje się również do naszych ogrodów.

Wierzba sachalińska jest gatunkiem wierzby o azjatyckim pochodzeniu, a jej nazwa nawiązuje do największej rosyjskiej wyspy przy ujściu Amuru. W roli krzewu dekoracyjnego występuje odmiana hodowlana 'Sekka'. Atrakcją tej wierzby są niezwykłe, spłaszczone i fantazyjnie pokręcone pędy. Szczególną uwagę zwracają zimą, kiedy nie są przesłonięte liśćmi. Odmiana rozwija wyłącznie męskie kotki i nie wywarza nasion.

Jałowiec wirginijski to drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 40 metrów wysokości, jednak w naszych warunkach dorasta do kilku lub kilkunastu metrów wysokości. Nie jest wymagającą rośliną — dobrze poradzi sobie w przepuszczalnym, a nawet piaszczystym podłożu. Preferuje słoneczne stanowiska, ale poradzi sobie też w bardziej zacienionych miejscach. Nadaje się zarówno do ogrodów japońskich, jak i do ogrodów leśnych jako ciekawe urozmaicenie.

Cis pospolity 'David' jest holenderską odmianą wyhodowaną pod koniec XX wieku o wąskim, kolumnowym pokroju i złocistozielonej barwie igieł. Zgodnie z nazwą jest to męska forma cisa (cis jest gatunkiem dwupiennym), która tworzy wyłącznie kwiaty męskie i nie zawiązuje nasion. Doskonale nadaje się do małych ogrodów.

Hortensja dębolistna 'Burgundy' została wyhodowana w Holandii pod koniec XX wieku, stanowi ozdobę ogrodu przez cały sezon. Liście podobne do dębu czerwonego przebarwiają się jesienią na wspaniały bordowy kolor. Odmiana 'Burgundy' nie jest całkiem odporna na niskie temperatury.

Hortensja bukietowa 'Magical Candle', wyhodowana w Holandii w 2007 roku, dodaje ogrodowi swoim promiennym wyglądem szczególnego uroku. Duże, szerokostożkowate wiechy kwiatów są na początku kwitnienia białozielonkawe, a w ciągu lata coraz bardziej przechodzą w intensywny róż. Ważną zaletą tej odmiany jest łatwość pielęgnacji oraz duża odporność na mróz.

Hortensja bukietowa 'Candlelight' to nowa odmiana o niewielkiej wysokości, odpowiednia również do uprawy w pojemnikach. Spiczaste, stożkowate wiechy kwiatów są początkowo białokremowe, potem stają się jasnoróżowe u podstawy i nadal kremowe na wierzchołkach, aby ostatecznie przyjąć odcienie ciemnoróżowe. Zaletą hortensji 'Candlelight' jest długie kwitnienie i duża odporność na mróz.

Wyhodowana w Nowej Zelandii odmiana głogownika Frasera 'Red Robin' należy do najbardziej dekoracyjnych krzewów ogrodowych. Młode przyrosty krzewu mają wiosną kolor jaskrawoczerwony, ciemnozielone liście są zimozielone, a w maju i czerwcu pojawiają się białe, wiechowate kwiatostany. Wadą głogownika jest jego mała odporność na mróz i konieczność starannego okrywania na zimę.