Kwiaty pokojowe

Spośród ponad stu gatunków swojego rodzaju, zielistka Sternberga cieszy się największą popularnością. Jest klasykiem rośliny doniczkowej, która wybacza swojemu opiekunowi prawie wszystkie błędy. Znosi nawet stanowiska zacienione, chociaż traci wtedy na efektownym wybarwieniu liści. Epitet gatunkowy rośliny upamiętnia praskiego botanika Kaspara von Sternberg'a.

W odróżnieniu od swojego znanego krewniaka fikusa benjamina fikus tępy ma liście zaokrąglone na końcach, a nie zaostrzone. Posiada wiele form i nazw zarówno potocznych, jak i botanicznych. W naszych warunkach klimatycznych znany jest głównie jako fikus bonsai albo fikus ginseng, jako że hodowany jest w formie miniaturowego drzewka, którego poskręcane korzenie przypominają Panax ginseng.

Alocasia zebrina jest niezwykłą rośliną doniczkową o charakterystycznych pasiastych łodygach liściowych. Jaśniejsze i ciemniejsze prążki kojarzą się z tygrysem albo zebrą - stąd nazwa gatunkowa. Alokazja pasiasta jest rośliną endemiczną i rośnie tylko na kilku wyspach Filipin. Zbieranie dzikich okazów jest zabronione, ale uprawa alokazji hodowlanych jest popularna na całym świecie.

Rośliny ozdobne rzadko bywają formami botanicznymi, a znacznie częściej mieszańcami różnych gatunków i odmianami hodowlanymi. Przypadek oryginalnego filodendrona 'Birkin' jest jeszcze bardziej osobliwy: powstał jako spontaniczna mutacja podczas uprawy odmiany 'Rojo Congo'. Ze względu na wyjątkową urodę i cenę, porównano tę odmianę do słynnej marki torebek.

Peperomia tępolistna jest tropikalną byliną, która w naszych warunkach należy do popularnych roślin doniczkowych. Liście w kolorze świeżej zieleni stanowią ozdobę przez cały rok, pod warunkiem że zapewni się roślinie odpowiednie warunki. Oprócz formy botanicznej istnieją w uprawie kultywary o liściach z jaśniejszymi przebarwieniami.

Odkryta pod koniec XIX wieku w Brazylii bylina została początkowo zakwalifikowana do rodzaju gloksynia i nazwana Gloxinia speciosa. Nazwa bardzo szybko się przyjęła i chociaż roślina okazała się przedstawicielką rodzaju Sinningia, to dawna nazwa jest używana potocznie szczególnie wobec licznych mieszańców i odmian.

Fatsja japońska jest zimozielonym krzewem, który uprawiany w naszych warunkach jako roślina doniczkowa wnosi do mieszkania dalekowschodni nastrój. Nazwa rodzajowa pochodzi od przybliżonej wymowy japońskiego słowa "osiem", co ma związek z ośmioma działkami klapowanych liści krzewu. Jako roślina ozdobna fatsja doczekała się wielu odmian, różniących się formą i kolorem liści.

Eszynantus wspaniały jest epifityczną byliną z deszczowych lasów Dalekiego Wschodu. W doniczkach wiszących albo w wysokich pojemnikach rozwija zwisające, długie pędy i kwiaty w jaskrawych kolorach, wnoszące do mieszkania powiew egzotyki. Eszynantus jest spolszczeniem łacińskiej nazwy rodzajowej, która wywodzi się od greckich słów aischyne = "wstyd" i anthos = "kwiat". Nie wiadomo tylko, czego ten piękny kwiat miałby się wstydzić.

Filodendron pnący jest tropikalnym pnączem o sercowatych liściach. Jest nie tylko efektowny i łatwy w uprawie, ale na dodatek oczyszcza powietrze. W naturze dorasta do 10 m, jednak w naszych warunkach osiąga tylko 2-3 m. Wytwarza korzenie czepne.

Trzykrotka 'Tricolor' jest odmianą hodowlaną pochodzącej z Ameryki Południowej trzykrotki wężykowatej. Od formy botanicznej różni się efektownym ubarwieniem liści w różnych odcieniach zieleni, różu i kremowej bieli. Dolna strona blaszek liściowych ma piękny kolor fioletowopurpurowy. Wydłużone pędy tworzą barwne kaskady.

Epipremnum 'Happy Leaf' jest nową odmianą epipremnum złocistego, która jest kombinacją tradycyjnej zieleni z modną bielą. Liście tej rośliny są zaznaczone przede wszystkim białym kolorem. Jeśli komuś nasunie się podobieństwo 'Happy Leaf' do 'Marble Queen', spostrzeżenie będzie słuszne, ponieważ są to dwie odmiany hodowlane tego samego gatunku.

Monstera pinnatipartita jest pnączem z deszczowych lasów Ameryki Południowej. Miłośników tropikalnych roślin przekonuje do siebie oryginalną formą rozwoju liści. W młodości są one ciemnozielone i pełne, z czasem dzielą się i zmieniają nie do poznania. Stąd wzięła się nazwa gatunkowa, która znaczy tyle co "podzielony na części w sposób pierzasty ".

Nazwy egzotycznych roślin ozdobnych, używane potocznie i zwyczajowo, nie zawsze są zgodne z nazwami botanicznymi, które te rośliny jednoznacznie identyfikują. Philodendron karstenianum (synonim Philodendron venosum) jest zwyczajowo nazywany monsterą karstenianum. Jest to tropikalne pnącze o efektownych liściach, które są mocno żyłkowane i miejscami wypukłe.

Pochodząca z zachodniej Afryki zielistka, tworząca rozłożystą rozetę szerokich, gładkich i błyszczących liści. Blaszka liściowa ma kolor zielony, natomiast ogonek jest intensywnie pomarańczowy, podobnie jak nerw główny biegnący przez środek liścia. Pojawiające się często kwiaty są kremowobiałe, gwiazdkowe i raczej niepozorne.

Spokrewniona z pokrzywą pilea depressa jest byliną z rejonu Karaibów. Dzięki płożącym pędom doskonale prezentuje się w doniczkach wysokich albo podwieszanych. Ozdobę rośliny stanowią ciemnozielone, okrągławe liście. Dobrze rośnie w półcieniu.

Kalocefalus Browna, zwany czasem srebrzykiem, jest endemiczną rośliną Australii. W naszych warunkach jest uprawiany jako roślina doniczkowa. Swoją popularność zawdzięcza subtelnym, cienkim gałązkom pokrytym srebrzystym kutnerem. Ozdobę stanowią też koszyczki jasnożółtych kwiatów na końcach pędów. Epitet gatunkowy upamiętnia szkockiego botanika Roberta Browna.

Peperomia kędzierzawa jest jednym z najbardziej dekoracyjnych gatunków swojego rodzaju. Główną ozdobę stanowią mięsiste, mocno pomarszczone liście - ciemnozielone u formy botanicznej i wielobarwne u kultywarów. Uroku dodają roślinie jasne kwiaty w zwartych kwiatostanach na grubych głąbikach.

Zamiokulkas zamiolistny 'Zenzi' jest miniaturową odmianą gatunku. W porównaniu z formą botaniczną ma bardziej zwarty pokrój, mniejszą wysokość oraz grubsze, beczułkowate pędy. Należy do najbardziej odpornych i łatwych w uprawie roślin doniczkowych.