Dziewanna wielkokwiatowa rozwija w pierwszym roku rozetę liści, a w drugim imponującej wielkości kwiatostan dochodzący do 2 m wysokości. Duże, żółte kwiaty rozwijają się stopniowo od dołu łodygi do góry, tworząc ozdobę ogrodu od lipca do września. Cała roślina jest pokryta gęstym, żółtawym kutnerem, który chroni przed promieniowaniem słońca i nadmiernym parowaniem wody.

Ułudka wiosenna jest niską byliną rozłogową o kwiatach podobnych do niezapominajek, ale większych. Pochodzi z górskich lasów południowej Europy. Doskonale nadaje się do naszych ogrodów jako roślina okrywowa w miejscach półzacienionych albo element bylinowych kompozycji na rabacie.

Tiarella sercolistna jest północnoamerykańską byliną spokrewnioną z popularną u nas żurawką. Ozdobę stanowią jasnozielone, czerwieniejące jesienią liście oraz puszyste, stożkowate, białe kwiatostany. Doskonale nadaje się do ocienionych zakątków ogrodu i do sadzenia pod koronami drzew.

Portulaka wielkokwiatowa jest sukulentyczną rośliną jednoroczną ze słonecznych i suchych obszarów Argentyny, Brazylii i Urugwaju. W naszych ogrodach stała się popularną rośliną ozdobną ze względu na duże kwiaty i długi okres kwitnienia. Liczne odmiany portulaki wielkokwiatowej rozwijają kwiaty w rozmaitych kolorach i formach.

Lilia długokwiatowa jest jednym z ponad stu gatunków swojego rodzaju, pochodzi z południa Japonii i jest ciepłolubna. Stała się podstawą całej grupy mieszańców (Lilie długokwiatowe) oraz licznych kultywarów. Aby uniknąć nieporozumienia, dobrze jest rozróżniać formę botaniczną od różnych odmian hodowlanych.

Fiołek ogrodowy, nazywany bratkiem, jest popularną dwuletnią rośliną kwiatową. Powstał jako hybryda dzikich gatunków: fiołka trójbarwnego, fiołka żółtego i fiołka ałtajskiego. Ozdobą bratka są różnobarwne kwiaty, rozwijające się od wiosny do późnej jesieni. Tysiące odmian bratków różnią się kolorem kwiatów, ich wielkością i ogólnym pokrojem rośliny. Nazwa botaniczna upamiętnia szwedzkiego botanika Veita Brechera Wittrock'a.

Kalibrachoa ogrodowa jest hybrydą międzygatunkową i bliską krewną między innymi petunii i brunfelsii. Ze względu na tropikalne pochodzenie, kalibrachoa jest w naszych warunkach uprawiana z rozsady jako roślina jednoroczna. Ozdobę stanowią liczne kwiaty oraz długi okres kwitnienia, aż do pierwszych przymrozków.

Kosmos krwistoczerwony, nazywany też czekoladowym, jest meksykańską byliną z bulwiastymi korzeniami. Botaniczny epitet gatunkowy nawiązuje do koloru kwiatów, a potoczna nazwa do ich zapachu. Kosmos czekoladowy jest uważany od 1902 roku za gatunek wymarły w naturalnym środowisku i obecnie istnieje tylko w uprawie.

Aster karłowaty przestał być zaliczany do dawnego rodzaju botanicznego astrów i reprezentuje obecnie rodzaj Symphyotrichum. Ze względu na dawne przyzwyczajenia i brak nowej polskiej nazwy, roślina nadal może być nazywana astrem jednak ze świadomością prawidłowej nazwy. Jest popularną rośliną ozdobną.

Floks rozłogowy jest płożącą się byliną z południowo-wschodnich obszarów Ameryki Północnej. Ozdobę rośliny stanowią zwarte wiechy fioletowych kwiatów i dość szerokie, łopatkowate liście. Floks rozłogowy tworzy w ogrodzie niską darń.

Funkia 'White Feather' jest odmianą z grupy funkii falistej o niewielkich rozmiarach. Odznacza się niezwykłą barwą liści, które młode są jednolicie białe lub kremowe, a z czasem zielenieją. Biała funkia stanowi oryginalną ozdobę rabaty i ogrodu.

Pochodząca z preriowych obszarów Ameryki Północnej eustoma wielkokwiatowa jest uprawiana w naszych warunkach zwykle jako jednoroczna roślina kwiatowa ogrodowa lub doniczkowa. Przez całe lato rozwija duże, dzwonkowate kwiaty w błękicie i fiolecie, a jej kultywary również w innych kolorach. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego przedrostka eu- = "dobry, przyjemny" i rzeczownika stoma = "usta".

Piwonia lekarska była od wieków uprawiana w Europie jako roślina lecznicza, a od XIX wieku stała się też byliną ozdobną. Rozwija duże, różowe albo czerwone kwiaty. Jest długowieczna i łatwa w uprawie, nie znosi tylko ingerencji w obszar swoich korzeni, dlatego po posadzeniu powinno się ją pozostawić w spokoju i nie zmieniać stanowiska.

Goździk postrzępiony, nazywany też pierzastym, jest rodzimą byliną górską od wieków uprawianą w ogrodach jako roślina kwiatowa. Jego ozdobę stanowią delikatne, pachnące kwiaty z postrzępionymi płatkami. Zaletą goździka postrzępionego jest jego całkowita mrozoodporność w naszych warunkach.

Pochodzący ze wschodnich obszarów śródziemnomorskich drakunkulus zwyczajny, niesłusznie nazywany lilią, jest rzadko spotykany w naszych ogrodach, chociaż sposobem uprawy przypomina popularne dalie. Zalicza się do roślin ogrodowych o najbardziej efektownych i największych kwiatach. Charakterystyczna dla rodziny obrazkowatych spatha ma długość do pół metra i podobnej długości albo dłuższą kolbę kwiatową.

Kardiokrynum olbrzymie należy do najbardziej okazałych przedstawicieli rodziny liliowatych i wraz z dwoma innymi gatunkami tworzy odrębny rodzaj botaniczny Cardiocrinum. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów kardia = "serce" i krinon = "lilie" i ma związek z kształtem liści tej rośliny. Ojczyzną kardiokrynum olbrzymiego są wschodnie Himalaje.

Liliowiec ogrodowy 'Stella de Oro' jest hybrydową odmianą wyhodowaną w USA w 1975 roku. Odznacza się niskim i zwartym wzrostem oraz wyjątkowo długim kwitnieniem. Żółte, kielichowate kwiaty rozwijają się od maja aż do końca lata, a jedna kępa byliny potrafi ich wytworzyć około pół tysiąca.

Liliowiec żółty jest łatwą w uprawie wschodnioazjatycką byliną, która każdy ogród rozjaśni blaskiem swoich złotożółtych kwiatów. Oprócz kwiatów o przyjemnym zapachu ozdobę stanowią również gęste kępy liści. W Azji liliowce są uważane za rośliny jadalne.