Rośliny długowieczne

Sosna żółta jest trójigielną sosną, pochodzącą z gór zachodnich obszarów Ameryki Północnej. Botaniczny epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa ponderosus = "ciężki" i nawiązuje do wysokiego ciężaru właściwego drewna tej sosny. Polską nazwę wyjaśnia natomiast żółtawy kolor młodych pędów oraz wnętrza kory.

Jałowiec wirginijski to drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 40 metrów wysokości, jednak w naszych warunkach dorasta do kilku lub kilkunastu metrów wysokości. Nie jest wymagającą rośliną — dobrze poradzi sobie w przepuszczalnym, a nawet piaszczystym podłożu. Preferuje słoneczne stanowiska, ale poradzi sobie też w bardziej zacienionych miejscach. Nadaje się zarówno do ogrodów japońskich, jak i do ogrodów leśnych jako ciekawe urozmaicenie.

Palma betelowa znana jest powszechnie głównie z powodu wykorzystywania jej nasion, zwanych orzechami arekowymi, do wyrobu tradycyjnej na Dalekim Wschodzie używki - betelu. W naszych warunkach ma zastosowanie jako ozdobna roślina doniczkowa, bardzo atrakcyjna, chociaż nieco kapryśna.

Liliowiec ogrodowy 'Stella de Oro' jest hybrydową odmianą wyhodowaną w USA w 1975 roku. Odznacza się niskim i zwartym wzrostem oraz wyjątkowo długim kwitnieniem. Żółte, kielichowate kwiaty rozwijają się od maja aż do końca lata, a jedna kępa byliny potrafi ich wytworzyć około pół tysiąca.

Jodla syberyjska, zajmująca rozległe obszary północnej Rosji, jest gatunkiem współtworzącym tajgę. Chociaż w swojej ojczyźnie dobrze znosi silne mrozy, w naszych warunkach szkodzą jej często spóźnione przymrozki, ponieważ pączki rozwijają się zbyt szybko. Ozdobę stanowią długie, niekłujące igły oraz dekoracyjne, sterczące szyszki.

Sosna Thunberga jest dwuigielną sosną japońskiego pochodzenia, która do Europy trafiła dopiero w połowie XIX wieku. Szeroko rozłożyste i malowniczo poskręcane gałęzie z gęstymi pęczkami igieł na końcach pędów doskonale nadają się do prowadzenia tej sosny w formie bonsai.

Wrzos zwyczajny jest zimozieloną krzewinką rodzimego pochodzenia. Kiedyś używany po wysuszeniu do zamiatania, dzisiaj jest popularną i cenioną rośliną ozdobną. Do ogrodów trafił wrzos około 150 lat temu. Jego jasnofioletowe kwiaty zebrane w długie grona tworzą barwne kobierce od późnego lata do jesieni. Formy hodowlane różnią się od botanicznej kolorem kwiatów i liści oraz wysokością i pokrojem.

Archontophoenix cunninghamiana jest jedną z nielicznych palm, które szybko zyskały popularność w Europie jako rośliny doniczkowe. W swojej australijskiej ojczyźnie, gdzie występuje endemicznie, dorasta do 20-25 m, jednak w naszych warunkach osiąga nie więcej niż 4 m. Nazwa rodzajowa pochodzi od starogreckiego árkhōn =„wódz, władca” w połączeniu z rodzajem palmy Phoenix, natomiast epitet gatunkowy upamiętnia angielskiego botanika Allana Cunningham'a.

Sosna oścista jest pięcioigielną sosną z Gór Skalistych o bardzo powolnym wzroście. Krótkie, ciemnozielone igły są gęsto ułożone i mają na sobie widoczne kłaczki żywicy, przypominające mszyce wełniste. Ze względu na małe wymagania siedliskowe oraz całkowitą mrozoodporność, sosna oścista doskonale nadaje się do małych przydomowych ogrodów.

Odkryty w Kaliforni dopiero w połowie XIX wieku mamutowiec olbrzymi wyrasta w swojej ojczyźnie na jedno z największych drzew iglastych na świecie, osiągając do 100 m wysokości. Posiada bardzo prosty pień, niezwykle regularną koronę w formie stożka i szarozielone, szydlaste igły. W ogrodzie może być efektownym soliterem.

Pochodzący z górskich regionów Maroka i Algierii cedr atlaski jest pięknym drzewem o malowniczym pokroju, stożkowatej koronie i dużych, cylindrycznych szyszkach. Chociaż jest najbardziej mrozoodporny spośród cedrów, w Polsce może rosnąć tylko w najcieplejszych rejonach na zachodzie kraju.

Sosna Jeffreya 'Joppi' jest odmianą trójigielnej sosny przypominającej pokrojem sosnę żółtą. Rośnie wolno, przez wiele lat zachowując zwartą formę kuli. Jasnozielone igły mogą mieć długość 15-20 cm; są grube, sztywne i zaostrzone.

Sosna górska 'Winter Gold' jest odmianą kosodrzewiny wyhodowaną w latach 60. w północnej Holandii. Odznacza się oryginalnym kolorem igieł, które jasnozielone latem, nabierają po pierwszych przymrozkach intensywnej jasnozłotej barwy. Wiosną, po rozpoczęciu wegetacji, znowu stają się zielone.

Turzyca oszimska 'Evergold' jest odmianą kępiastej byliny rosnącej na skalistych zboczach i w suchych lasach Japonii. Ozdobę stanowią ciemnozielone liście z żółtym paskowaniem. Jest łatwa w uprawie, toleruje każdą glebę poza piaszczystą.

Świerk czerwony jest długowiecznym drzewem ze wschodnich obszarów Ameryki Północnej. W swojej ojczyźnie jest gatunkiem lasotwórczym, u nas jest uprawiany jako drzewo ozdobne. Dekorację stanowią gęsto ułożone ciemnozielone igły oraz smukły, stożkowaty pokrój.

Cis pospolity 'Elegantissima' jest starą, angielską odmianą z połowy XIX wieku. Tworzy niskie, szerokie krzewy. Jest odmianą żeńską (gatunek dwupienny) i rozwija dużo nasion pokrytych czerwoną osnówką.

Kasztan jadalny jest gatunkiem z rodziny bukowatych i nie nie jest spokrewniony z kasztanowcem należącym do rodziny mydleńcowatych. Od starożytności jest uprawiany dla jadalnych owoców. Do Polski dotarł w połowie XVII wieku.

Orliczka kreteńska jest długowieczną paprocią z rodziny orliczkowatych. Odznacza się długoogonkowymi liśćmi złożonymi z nieparzystej liczby dużych listków. W naszych warunkach jest ozdobną rośliną doniczkową. Dekoracyjne liście nadają się doskonale do bukietów i wieńców.

Turzyca 'Prairie Fire' jest bardzo dekoracyjną odmianą o intensywnym, pomarańczowoceglastym zabarwieniu liści. Tworzy gęste kępy, wnoszące do ogrodu barwne akcenty, zwłaszcza jesienią. Kwiaty są raczej niepozorne i główną ozdobą pozostają liście. Nadaje się do roli rośliny okrywowej.

Winorośl 'Arkadia' jest odmianą wyhodowaną w Ukrainie. Rośnie powoli i daje się formować, dzięki czemu doskonale nadaje się na pergole, altany i ogrodzenia. Owoce są duże, złociste, stożkowate, bardzo smaczne.

Cis 'Hillii' jest wyhodowaną na początku XX wieku w USA odmianą hybrydy cisa pospolitego i japońskiego. Rośnie jako wyprostowany krzew, osiągając z wiekiem do 5 m wysokości. Jako klon męski nie tworzy nasion. Doskonale nadaje się na żywopłoty.

Cis pospolity 'Repandens' jest starą amerykańską odmianą wyhodowaną w 1887 r. Rośnie jako niski krzew o szerokim pokroju. Jest odmianą żeńską, ale tworzy bardzo mało owoców. Można go sadzić nawet na stanowiskach cienistych. Dobrze znosi suszę.