Iglaki o ozdobnych szyszkach

Sosna limba jest pięcioigielną sosną wolno rosnącą i długowieczną. Jej naturalną ojczyzną są Alpy i Karpaty. W Polsce ma swoje stanowisko w Tatrach. Długo zachowuje dolne gałęzie, a długie, gęste igły zapewniają jej efektowny wygląd. Nadaje się do niewielkich ogrodów.

Jodła kalifornijska stanowi ogrodową atrakcję już choćby z powodu swoich bardzo długich, miękkich i z obu stron niebieskawych igieł. Tworzy regularną, ostrostożkowatą koronę. Dobrze rośnie nawet na suchych i piaszczystych glebach.

Świerk syberyjski jest typowym mieszkańcem zachodniej i wschodniej Syberii. Zgrabna, gęsta i symetryczna korona dodaje mu elegancji i uroku. Gatunek należy do najbardziej mrozoodpornych. Drzewo jest w stanie przetrwać mrozy do -45°C, a nawet więcej. Bez problemu znajduje w ogrodzie swoje miejsce jako soliter albo element kompozycji.

Modrzew japoński jest bliskim krewnym modrzewia europejskiego, zadomowionym na japońskiej wyspie Honsiu. Epitet gatunkowy upamiętnia Engelberta Kaempfer'a (1651-1716), niemieckiego przyrodnika i podróżnika. W uprawie ogrodowej, oprócz formy botanicznej, można spotkać rozmaite kultywary modrzewia japońskiego.

Sośnica japońska jest zimozielonym drzewem, jedynym żyjącym przedstawicielem swojej rodziny. Występuje endemiczne tylko w Japonii. Długie igły mają charakterystyczne, piętrowe ułożenie na pędach. Pewną wadą jest niezupełna mrozoodporność drzewa w naszych warunkach.

Sosna karłowa jest wolno rosnącym krzewem iglastym z igłami zebranymi po 5 na krótkopędzie. Ma pokrój kosodrzewiny. Jest odporna na mróz i wykazuje niskie wymagania siedliskowe. Do wzrostu potrzebuje stanowiska w pełnym słońcu.

Jodła Frasera występuje naturalnie tylko na ograniczonym obszarze gór Allegheny we wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Jest bardzo podobna do jodły balsamicznej i podobnie jak ona pełni często rolę choinki bożonarodzeniowej. Doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji z innymi drzewami w naszych ogrodach.

Żywe egzemplarze metasekwoi chińskiej odkryto dopiero w 1941 roku w niedostępnych okolicach chińskiej prowincji Syczuan. Pierwsze nasiona tego endemicznego gatunku, uważanego za żywą skamienielinę, dotarły do Europy sześć lat później. Ze względu na dużą odporność na mróz, drzewo może być uprawiane również w naszych ogrodach, a na dodatek dobrze toleruje warunki miejskie.

Sosna syberyjska jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym tajgi. Posiada regularny, wąski pokrój, dożywa 650 lat i więcej. Sztywne igły są zebrane w pęczki po 5 sztuk. Nasiona sosny syberyjskiej, nazywane "orzeszkami cedrowymi", są jadalne i bardzo smaczne.

Cedr libański jest gatunkiem pochodzącym z gór Azji Mniejszej, który po wielu wiekach rabunkowej wycinki pozostał w swojej ojczyźnie tylko na reliktowych stanowiskach. W cieplejszych regionach Europy cedr libański jest sadzony jako drzewo parkowe i ogrodowe. Odznacza się długowiecznością i powolnym wzrostem.

Jodła szlachetna jest północnoamerykańskim gatunkiem zaliczanym do sekcji Nobilis. Do Europy trafiła w połowie XIX wieku i jest uprawiana jako drzewo ozdobne. Ozdobę jodły szlachetnej stanowią sinozielone igły oraz bardzo duże, cylindryczne szyszki.

Jodła górska jest północnoamerykańskim drzewem o wąskim, stożkowym pokroju i szaroniebieskich, aromatycznych po roztarciu igłach. W swojej ojczyźnie dorasta do 40 m, natomiast u nas osiąga zaledwie połowę tej wysokości. Odznacza się bardzo wolnym wzrostem.

Sosna koreańska jest pięcioigielną sosną z gór Dalekiego Wschodu, bliską krewną limby (Pinus cembra), ale o luźniejszej, szerokostożkowatej koronie. Duże szyszki chronią orzeszkowate, jadalne nasiona. W młodości jest cienioznośna, doskonale nadaje się do naszych warunków klimatycznych jako drzewo ogrodowe.

Sosna rumelijska wywodzi swoją nazwę gatunkową od historycznej krainy na Bałkanach - Rumelii. Jest gatunkiem pięcioigielnym, o pokroju podobnym do limby. W naszych ogrodach rzadko się pojawia, chociaż ma efektowny wygląd i dobrą odporność na mróz i choroby.

Jodła hiszpańska występuje naturalnie jedynie na południu Hiszpanii oraz w północnym Maroko. W swojej ojczyźnie dorasta do 30 m wysokości. Ma krótkie, sztywne, ale niekłujące igły ustawione promieniście na pędach, szyszki są duże i cylindryczne. Jodła hiszpańska jest rzadko spotykana w naszych ogrodach, ze względu na niezupełną mrozoodporność, nadaje się do cieplejszych regionów kraju.

Sosna żółta jest trójigielną sosną, pochodzącą z gór zachodnich obszarów Ameryki Północnej. Botaniczny epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa ponderosus = "ciężki" i nawiązuje do wysokiego ciężaru właściwego drewna tej sosny. Polską nazwę wyjaśnia natomiast żółtawy kolor młodych pędów oraz wnętrza kory.

Jodła balsamiczna występuje naturalnie w Kanadzie i na północnym wschodzie USA, tworząc duże obszary tajgi kanadyjskiej. Do Europy dotarła pod koniec XVII wieku. Nazwę gatunkową zawdzięcza jasnej, delikatnej żywicy wydzielanej przez drzewo.

Cyprys wielkoszyszkowy jest jednym z kilku gatunków tego rodzaju rosnących w Kalifornii. To wiecznie zielone drzewo iglaste osiąga w swojej ojczyźnie okazałe wymiary, jednak w naszych warunkach jest zwykle uprawiane w pojemnikach, co mocno ogranicza możliwości wzrostu. 'Goldcrest' jest odmianą cyprysu wielkoszyszkowego o żółtozielonych, łuskowatych liściach.

Jałowiec wirginijski to drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 40 metrów wysokości, jednak w naszych warunkach dorasta do kilku lub kilkunastu metrów wysokości. Nie jest wymagającą rośliną — dobrze poradzi sobie w przepuszczalnym, a nawet piaszczystym podłożu. Preferuje słoneczne stanowiska, ale poradzi sobie też w bardziej zacienionych miejscach. Nadaje się zarówno do ogrodów japońskich, jak i do ogrodów leśnych jako ciekawe urozmaicenie.

Sosna gęstokwiatowa pochodzi z Japonii, gdzie tworzy jednogatunkowe lasy. Ma pokrój swobodnie rosnącej naszej sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris), z szeroką, parasolowatą, luźną koroną; ma też podobną korę. Może być formowana jako bonsai.

Biota wschodnia, zaliczana dawniej do żywotników, różni się od przedstawicieli rodzaju Thuja charakterystycznym, wachlarzowatym ułożeniem w jednej płaszczyźnie gęsto rozgałęzionych gałązek. Latem są jasnozielone, natomiast zimą mocno brunatnieją. Duże, jajowate szyszki mają 4-8 łusek z odgiętymi, hakowatymi wyrostkami.

Żywotnikowiec japoński jest wolno rosnącym drzewem, które w naszych warunkach osiąga niewielkie rozmiary i nadaje się doskonale do małego ogrodu albo do tworzenia kompozycji w pojemnikach. Nie jest całkowicie odporny na mróz. Ozdobę stanowią szerokie, spłaszczone pędy, pokryte łuskowatymi igłami, ciemnozielone i połyskujące.