Rośliny zimozielone

Peperomia prostrata jest epifitem z tropikalnej dżungli Ekwadoru. Jako roślina doniczkowa tworzy zwisające, długie pędy, na których są osadzone niewielkie, okrągłe, mięsiste liście. Na ciemnozielonych liściach tej pieprzówki widoczny jest wyraźny, srebrzystozielony rysunek, który przypomina skorupę żółwia.

Żywotnik zachodni 'Danica' jest cenioną odmianą o powolnym wzroście, wyhodowaną w połowie XX wieku w Danii. Odznacza się naturalnym zwartym pokrojem w formie kuli. Doskonale nadaje się do obsadzania alejek oraz tworzenia kompozycji.

Jałowiec skalny pochodzi z górskich, zachodnich regionów Ameryki Północnej. Czasem jest mylony z jałowcem wirginijskim (Juniperus virginiana), różniącym się między innymi grubszymi i sztywniejszymi pędami. Wnosi do ogrodu wyraźne, pionowe akcenty. W uprawie, oprócz formy botanicznej, często występuje w licznych odmianach.

Epipremnum pinnatum jest egzotycznym pnączem o pierzastodzielnych liściach. W naturalnych warunkach dorasta do 15 m, oplatając drzewa albo skalne wypusty na górskich stokach. W mieszkaniu osiąga znacznie mniejsze rozmiary, długość liści może dochodzić do 40 cm, podczas gdy w tropikalnych lasach bywają dwukrotnie większe.

Ze względu na swoje niepowtarzalne ubarwienie liści maranta 'Lemon Lime' należy do bardzo efektownych odmian tej tropikalnej byliny. Jej ciemnozielone liście posiadają jaskrawy żółtozielony wzór, właśnie w kolorze limonki. Jak wszystkie maranty, wieczorem składa liście ku górze, a rano ponownie je rozwija.

Syngonium 'Emerald Gem' jest odmianą zroślichy stopowcowej - tropikalnego pnącza o efektownych liściach. Ma duże strzałkowate liście na krótkich ogonkach w ciemnozielonym kolorze z jasnozielonym rysunkiem wzdłuż nerwów. Może rosnąć przy podporze, zwieszać się albo - przez przycinanie - utrzymać krzaczasty pokrój.

Oplątwa niebieskawa jest egzotyczną byliną z deszczowych lasów Ekwadoru. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Gustava Wallis'a. Wcześniej była zaliczana do rodzaju Tillandsia. Wyróżnia się oryginalnym różowym, kłosowatym kwiatostanem, z którego wyrastają drobne niebieskie kwiatki oraz wąskimi, trawiastymi liśćmi.

Mandevilla sanderi jest brazylijskim pnączem spokrewnionym z barwinkiem i trojeścią. Trochę obco brzmiąca nazwa daje się łatwo wytłumaczyć: nazwa rodzajowa upamiętnia H. Mandeville’a, brytyjskiego dyplomatę w Argentynie, który pierwszy przywiózł roślinę do Anglii, a epitet gatunkowy odnosi się do botanika i kolekcjonera roślin H. Sandera.

Turzyca japońska jest długowieczną byliną o dekoracyjnych liściach. Tworzy niewysokie półkuliste kępy, nad którymi wznoszą się do późnej jesieni żółtobrązowe kłosy. Oprócz formy botanicznej tej turzycy istnieją kultywary o barwnych liściach. Szczególnie nadaje się do obsadzania ogrodowych zbiorników wodnych.

Wawrzyn szlachetny jest znanym i cenionym od starożytności zimozielonym krzewem o aromatycznych liściach. Jako roślina śródziemnomorska, wrażliwa na mróz, w naszych warunkach może być uprawiany tylko w doniczkach. Na polską nazwę rośliny miała niewątpliwie wpływ czeska etymologia ludowa, która łaciński laur przekształciła w lavr i potem w lavřín, a stąd już tylko krok do polskiego wawrzynu.

W przypadku egzotycznych roślin ozdobnych tworzenie potocznych nazw polskich nie nadąża czasem za ich popularnością, czego przykładem może być efektowna odmiana pnącza Scindapsus treubii 'Moonlight'. Ciemnozielone liście rośliny mają srebrzysty połysk, który przypomina księżycową poświatę - stad nazwa odmiany.

Protea królewska jest afrykańskim krzewem, którego wielkie, gwiazdowate kwiatostany wyróżniają się niebanalną urodą. Ich zmienność od szyszkowatego kształtu pąków do miseczek rozwiniętych kwiatostanów uzasadnia nazwę rodzajową, nadaną na cześć Proteusza, morskiego bóstwa zdolnego do zmiany postaci. Charakterystyczne, srebrzyste uwłosienie liści, rośliny tłumaczy polską nazwę.

Cytryna zwyczajna pochodzi pierwotnie z Chin, gdzie cieszy się wielowiekową tradycją uprawy i jest jednym z najstarszych drzew owocowych. Powstała prawdopodobnie ze skrzyżowania dwóch gatunków rodzaju cytrus i w stanie dzikim nigdzie nie występuje. Do Europy trafiła w średniowieczu. W naszych warunkach może kwitnąć i owocować w doniczce.

Ostrokrzew kolczasty to zimozielony krzew o kłujących liściach i dekoracyjnych owocach. Ponieważ jest rośliną dwupienną, jaskrawoczerwone owoce zdobią przez całą zimę gałązki tylko żeńskich egzemplarzy. Występujący naturalnie w cieplejszych regionach Europy, osiąga wiek do 300 lat.

Sosna karłowa jest wolno rosnącym krzewem iglastym z igłami zebranymi po 5 na krótkopędzie. Ma pokrój kosodrzewiny. Jest odporna na mróz i wykazuje niskie wymagania siedliskowe. Do wzrostu potrzebuje stanowiska w pełnym słońcu.

Irga Dammera jest zimozielonym krzewem pochodzącym ze środkowych Chin. Nazwa gatunkowa upamiętnia niemieckiego botanika Carla Dammera. Należy do najniższych irg, tworzy ścielące się po ziemi kobierce, które zachowują atrakcyjny wygląd przez cały rok.

Skalnica Arendsa nie jest gatunkiem botanicznym, ale mieszańcem różnych gatunków skalnic. Ta poduszkowata bylina, idealna do ogrodów skalnych i alpejskich, została po raz pierwszy wyhodowana przez niemieckiego ogrodnika Georga Arendsa. Najczęstszymi roślinami macierzystymi są Saxifraga rosacea i Saxifraga hypnoides.

Pochodząca z gór Ałtaju bergenia sercowata jest byliną o dużych liściach, które są odporne na mróz. Wiosenną ozdobę tworzą masywne kwiatostany z licznymi fioletoworóżowymi kwiatami. Nazwa rodzajowa rośliny upamiętnia niemieckiego botanika Karla von Bergen'a. Bergenia sercowata jest uprawiana w ogrodach od końca XVIII wieku.

Jodła Frasera występuje naturalnie tylko na ograniczonym obszarze gór Allegheny we wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Jest bardzo podobna do jodły balsamicznej i podobnie jak ona pełni często rolę choinki bożonarodzeniowej. Doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji z innymi drzewami w naszych ogrodach.

Wilczomlecz okazały bywa czasem nazywany "koroną cierniową", jednak to biblijne skojarzenie jest zupełnie bezpodstawne, ponieważ ten gatunek został sprowadzony z Madagaskaru dopiero w XIX wieku. Nazwa botaniczna rośliny upamiętnia barona Pierre-Bernarda Miliusa, który dostarczył pierwsze okazy nieznanego wówczas gatunku do Francji. Ozdobę stanowią barwne przykwiatki.

Cyfomandra grubolistna, nazywana tamarillo, jest niewielkim zimozielonym drzewem z rodziny psiankowatych. Jadalne owoce są podobne do spokrewnionego z tamarillo pomidorem, jednak mają inną konsystencję i smak. W naszych warunkach uprawa tej rośliny jest możliwa tylko w pojemnikach, które muszą zimować w ciepłym pomieszczeniu.

Cyprysik nutkajski jest bardzo dekoracyjnym drzewem iglastym pochodzącym z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Sklasyfikowany po raz pierwszy w 1824 roku jako cyprys, został kilkanaście lat później przeniesiony do rodzaju cyprysik, aby po najnowszych badaniach powrócić do pierwotnej pozycji i nazwy Cupressus nootkatensis. Epitet gatunkowy pochodzi od nazwy zatoki Nootka Sound, nad którą został w 1793 roku odkryty.