Wyszukiwarka roślin - znaleziono 1513 roślin

Lucerna siewna jest byliną o fioletowych, podobnych do koniczyny główkach kwiatów i również trójlistkowymi liśćmi. Uprawiana już w starożytnej Persji na paszę dla zwierząt, lucerna siewna rozprzestrzeniła się na całą Europę. W ogrodzie jest cennym składnikiem łąk kwietnych i źródłem pokarmu dla owadów.

Nachyłek wielkokwiatowy jest krótkowieczną byliną z prerii Ameryki Północnej. Przyzwyczajony do słonecznych i suchych stanowisk, należy do roślin ozdobnych o małych wymaganiach. Jego słonecznie żółte kwiaty rozświetlają rabaty przez całe lato.

Wiśnia osobliwa powstała jako naturalna hybryda wiśni pospolitej (Prunus cerasus) i wiśni karłowatej (Prunus fruticosa). Odmiana hodowlana o nazwie 'Umbraculifera' jest szczepiona zwykle na pniu czereśni ptasiej (Prunus avium). Niezwykłą cechą wiśni osobliwej 'Umbraculifera' jest wyjątkowo gęsta i regularna korona, która powstaje samoczynnie bez wysiłku ogrodnika. Wiosną korony wiśni zamieniają się w białe kwiatowe kule.

Odmiana wiśni japońskiej 'Kanzan' cieszy się wielką popularnością w Europie, natomiast mało znana jest w Japonii. Ma charakterystyczną koronę w formie odwróconego stożka, a jej kwiaty są duże, pełne i ciemnoróżowe. Ze względu na kolor i wygląd kwiatów, Prunus serrulata 'Kanzan' bywa nazywana "goździkową wiśnią".

Wiśnia ptasia jest uprawiana w licznych odmianach jako drzewo owocowe. Jadalne pestkowce w różnych kolorach są potocznie nazywane czereśniami. Forma dzika trześni jest sadzona w ogrodach ze względu na dekoracyjne kwiaty, ciekawy pokrój drzewa oraz dostarczanie pokarmu ptakom. Łacińskie "avium" w nazwie znaczy "ptak" i ma związek z ulubionymi przez ptaki owocami wiśni ptasiej.

Uprawiany w Indiach już przed tysiącami lat ogórek siewny rozprzestrzenił się we wszystkich strefach klimatycznych. Forma botaniczna ogórka jest jednopienna, to znaczy, na jednej roślinie rozwijają się kwiaty męskie i żeńskie. Nowoczesne, wydajne odmiany tworzą tylko kwiaty żeńskie, z których rozwijają się owoce bez zapylenia, partenokarpiczne.

Odmiana 'Polana' maliny właściwej została wyhodowana pod koniec ubiegłego wieku przez polskich ogrodników. Malina 'Polana' powtarza owocowanie, to znaczy, że wiosną z dolnych odcinków pędów wyrastają nowe przyrosty z kwiatami, a owoce dojrzewają na przełomie czerwca i lipca, latem zaś kwiaty tworzą się na pędach jednorocznych i owoce można zbierać od połowy sierpnia aż do listopada. Jest odporna na choroby i łatwa w uprawie.

Krzyżowanie gatunków w obrębie rodzaju botanicznego jest możliwe i wynikiem takiego zabiegu jest hybryda maliny właściwej (Rubus idaeus) z jeżyną krzewiastą (Rubus fruticosus) - nazywana malinojeżyną. Angielska nazwa tayberry albo niemiecka Taybeere pochodzi od rzeki Tay, płynącej w pobliżu szkockiego Dundee, gdzie sześćdziesiąt lat temu wyhodowano malinojeżynę.

Pochodząca z gór Ałtaju bergenia sercowata jest byliną o dużych liściach, które są odporne na mróz. Wiosenną ozdobę tworzą masywne kwiatostany z licznymi fioletoworóżowymi kwiatami. Nazwa rodzajowa rośliny upamiętnia niemieckiego botanika Karla von Bergen'a. Bergenia sercowata jest uprawiana w ogrodach od końca XVIII wieku.

Rzadko spotykany na wilgotnych łąkach i bagnach kosaciec syberyjski jest w naturze objęty ochroną. Uprawiany w ogrodzie, wnosi wiosną barwne akcenty na brzegu sadzawki. Kiedy zwiędną już niebieskofioletowe kwiaty kosaćca, nadal bardzo dekoracyjne pozostają jasnozielone, bardzo wąskie liście. Rodzime pochodzenie rośliny zapewnia dobrą mrozoodporność.