Rośliny na nasadzenia grupowe

Wilczomlecz sosnka jest rodzimego pochodzenia byliną o zielonożółtych, pachnących przyjemnie kwiatach. Miniaturowe kwiatki są opatrzone podsadkami w takim samym kolorze i zebrane w wierzchotkę. Wyprostowane młode pędy wilczomlecza z bardzo wąskimi liśćmi przypominają gałązkę iglastego drzewa.

Akebia pięciolistkowa jest dalekowschodnim pnączem, wieloletnim i szybko rosnącym. W cieplejszych regionach może być zimozielona. Doskonale nadaje się do obsadzania altan ogrodowych, pergol i rozmaitych podpór. Jadalne owoce akebii w naszych warunkach raczej nie dojrzeją.

Kora brzozy papierowej stanowi w ogrodzie dużą atrakcję - trudni o bardziej białe akcenty. Pochodzi z Ameryki Północnej, wyrasta na okazałe drzewo i jest odporna na mróz. Kora drzewa jest kredowobiała albo różowawa, dla Indian była kiedyś namiastką papieru.

Fasolnik chiński jest egzotycznym warzywem strączkowym o kilkumetrowych pędach i bardzo długich strąkach. Jest uprawiany dla niedojrzałych strąków, podobnie jak popularna fasola szparagowa. Owoce fasolnika chińskiego są pozbawione włókien i bardzo smaczne. Za pewną wadę można uznać wysokie oczekiwania rośliny w stosunku do temperatury oraz nasłonecznienia.

W naturalnym środowisku Muehlenbeckia complexa jest krzewem o długich, cienkich pędach, porastającym wydmy oraz tereny przybrzeżne. Obco brzmiąca nazwa rodzajowa upamiętnia alzackiego botanika Gustava Mühlenbeck'a, dlatego jej spolszczenie jest uzasadnione. Ze względu na niewielką odporność na mróz, roślina może być u nas uprawiana tylko w doniczkach lub pojemnikach.

Kalocefalus Browna, zwany czasem srebrzykiem, jest endemiczną rośliną Australii. W naszych warunkach jest uprawiany jako roślina doniczkowa. Swoją popularność zawdzięcza subtelnym, cienkim gałązkom pokrytym srebrzystym kutnerem. Ozdobę stanowią też koszyczki jasnożółtych kwiatów na końcach pędów. Epitet gatunkowy upamiętnia szkockiego botanika Roberta Browna.

Burak ćwikłowy, podobnie jak burak cukrowy, nie jest gatunkiem botanicznym rośliny, ale nazwą zbiorczą odmian hodowlanych podgatunku buraka zwyczajnego. W przypadku roślin użytkowych znanych od tysiącleci wyhodowane odmiany znacznie różnią się od form botanicznych, nabierając coraz więcej cech przydatnych do celów spożywczych i leczniczych.

Obiela wielkokwiatowa albo groniasta jest dużym krzewem ozdobnym o efektownych kwiatostanach w czysto białym kolorze. Tworzy długie, łukowato wygięte pędy i potrafi dorosnąć do trzech metrów wysokości i podobnej szerokości. Krzew dobrze znosi mróz, jest odporny na szkodniki i choroby.

Rodochiton fioletowy jest w swojej tropikalnej ojczyźnie pnącą byliną, jednak w naszych warunkach rośnie tylko w donicach i pojemnikach jako roślina jednoroczna. Oryginalną ozdobę stanowią fioletowe, dzwonkowate kwiaty z mocno wydłużoną bordową koroną. Piękna roślina, doskonale nadająca się do okrycia pergoli i altan, ma jednak wysokie wymagania cieplne, o które trudno w naszych warunkach klimatycznych.

Lagerstremia indyjska jest egzotycznym krzewem lub niewielkim drzewem o stosunkowo dużej odporności na mróz. W naszych warunkach najbezpieczniej jest uprawiać ją w pojemnikach i zimować w pomieszczeniu. Nazwa upamiętnia Carla Magnusa von Lagerström'a, znajomego Linneusza, który przywiózł roślinę z Chin.

Odętka wirginijska jest byliną z prerii amerykańskich, gdzie porasta tereny podmokłe. Różowe do czerwonofioletowych kwiaty odętki wirginijskiej są bardzo regularnie ustawione w długi kłosowaty kwiatostan. Oprócz efektownych kwiatów do uprawy tej rośliny w ogrodzie zachęca długi okres kwitnienia oraz całkowita w naszych warunkach mrozoodporność.

Macierzanka cytrynowa jest śródziemnomorskim ziołem, które służy jako przyprawa do wielu potraw mięsnych i rybnych, a także nadaje oryginalną nutę napojom. Nie jest gatunkiem botanicznym, ale mieszańcem macierzanki zwyczajnej (Thymus pulegioides) i macierzanki tymianku (Thymus vulgaris). Uprawiany w odmianach o rozmaicie zabarwionych liściach. W ogrodzie może służyć z powodzeniem również jako roślina ozdobna.

Ostnica 'Ponytails' jest delikatną, kępkowatą trawą o nitkowatych liściach i beżowych kwiatostanach, które pięknie falują nawet przy lekkich podmuchach wiatru. Każdemu ogrodowi nadaje szczególny charakter, doskonale komponuje się z innymi trawami ozdobnymi. Efektowne, pierzaste owocostany tej trawy stanowią dekorację ogrodu również zimą.

Tawuła wczesna, podobnie jak wiele jej kuzynek, jest pięknym krzewem ogrodowym. Powstała ze skrzyżowania tawuły Thunberga z tawułą wielokwiatową. Wiosną prawie całkowicie ginie pod osłoną białych kwiatów, która przypomina śnieg albo welon panny młodej.

W swojej ojczyźnie na wschodzie Ameryki Północnej tawuła biała porasta tereny wzdłuż strumieni i jezior oraz mokre łąki. Jej bujnie rozwijające się kwiaty dają pokarm licznym motylom i innym owadom żywiącym się nektarem. W naszych warunkach tawuła biała jest efektownym i łatwym w uprawie krzewem ogrodowym.

Złote kwiaty rudbekii nagiej po raz pierwszy pojawiły się w europejskich ogrodach w XVII wieku i do dzisiaj rozświetlają je w okresie lata. Rudbekia naga pochodzi z Ameryki Północnej, jednak coraz bardziej rozprzestrzenia się w Europie jako uciekinier z ogrodów. Występuje również w odmianie pełnokwiatowej.

Zawilec żółty jest gatunkiem rodzimym, jednak w naturze mniej popularnym od zawilca gajowego. W ogrodzie tworzy wiosną piękne dywany złotych kwiatów na tle jasnozielonych liści. Subtelnej urody kwiaty zamykają się na noc oraz w czasie deszczu. Po przekwitnięciu przechodzą w stan spoczynku pod ziemią.

Kostrzewa trzcinowa jest wieloletnią, kępową trawą o wyjątkowej odporności na niesprzyjające warunki klimatyczne i stanowiskowe. Ciemnozielone, liście i wiechowate kwiatostany mogą stanowić element dekoracyjny ogrodu. Głęboko ukorzenione, zbite kępy kostrzewy trzcinowej pozwalają na formowanie z niej trawników.

Liście i wierzchołki młodych pędów portulaki pospolitej mają orzechowo-kwaskowy smak, zawierają dużo witamin i zdrowych kwasów tłuszczowych. Jest interesującym dodatkiem do sałatek, twarogu i innych potraw. O właściwościach leczniczych portulaki pospolitej wspomina już słynna Hildegarda z Bingen, jedenastowieczna frankońska uzdrowicielka.

Czarna malina jest blisko spokrewniona z maliną właściwą oraz maliną omszoną. Różni się od nich czarnym kolorem owoców i bardziej kolczastymi łodygami. Owoce czarnej maliny przypominają wyglądem jeżyny, ale mają oryginalny smak, nieporównywalny z czerwonymi malinami i jeżynami. Rzadko uprawiany w Polsce krzew owocowy zasługuje na większą uwagę.

Żylistek szorstki jest krewnym hortensji, najdawniej znanym w Polsce gatunkiem tego rodzaju. Botaniczna nazwa rodzajowa Deutzia upamiętnia nazwisko Johanna von der Deutz, holendreskiego protektora Carla Thunberga. Oprócz typowej formy, uprawiane są kultywary żylistka o kwiatach pełnych.

Wierzba purpurowa, która nawet zimą wprowadza do ogrodu barny akcent, jest krajowym gatunkiem odpornym na mróz i mało wymagającym. Na purpurowoczerwonych pędach liście są często ustawione naprzeciwlegle, co jest cechą wyłącznie tego gatunku wierzby. Zaletą wierzby purpurowej jest tolerowanie zarówno stanowisk suchych, jak i podmokłych.