Rośliny na nasadzenia grupowe

Portulaka wielkokwiatowa jest sukulentyczną rośliną jednoroczną ze słonecznych i suchych obszarów Argentyny, Brazylii i Urugwaju. W naszych ogrodach stała się popularną rośliną ozdobną ze względu na duże kwiaty i długi okres kwitnienia. Liczne odmiany portulaki wielkokwiatowej rozwijają kwiaty w rozmaitych kolorach i formach.

Pomidor zwyczajny uprawiany w rozmaitych odmianach kojarzy się z soczystymi owocami w kolorze czerwonym, czasem żółtopomarańczowym albo malinowym. Wyhodowana w Stanach Zjednoczonych odmiana gargamel wyróżnia się niezwykłym wyglądem: skórka posiada kolor czerwono-fioletowy, czasem prawie czarny albo czerwono-pomarańczowy z brązowymi albo fioletowymi prążkami i cętkami. Wbrew pozorom, oryginalny wygląd tej odmiany pomidora nie wpływa na trudność uprawy w ogrodzie.

Pomidor 'Lima' jest holenderską odmianą o podłużnych owocach w intensywnie czerwonym kolorze. Owoce tej odmiany są twarde, odporne na pękanie i zgniatanie. Nie wymaga przycinania ani palikowania. Pomidory lima nadają się doskonale na różne przetwory do słoików.

Odkąd w XVIII wieku w Holandii z dwóch gatunków poziomki powstała hybryda nazywana truskawką, wyhodowano wielką liczbę jej odmian, a wśród nich odmiany o wyjątkowo długich rozłogach. W 1947 roku niemiecki ogrodnik Reinhold Hummel z Weilimdorf wyhodował w wyjątkowo krótkim czasie sensacyjną, pnącą odmianę truskawki ‘Sonja Horstmann’. Będąca 76 lat temu światową nowinką truskawka pnąca, która tak naprawdę nie jest żadnym pnączem, stała się popularną rośliną ogrodową.

Eukaliptus tęczowy jest jednym z niewielu gatunków eukaliptusa występujących naturalnie poza Australią i jedynym, który jest spotykany na północ od równika. Niezwykłe i niezapomniane wrażenie robi widok pnia tego drzewa z korowiną w kolorach tęczy. W naszych warunkach eukaliptus tęczowy może być uprawiany wyłącznie w pomieszczeniach i osiąga niewielkie rozmiary, niemniej jednak warto mieć w mieszkaniu tę egzotyczną i oryginalną roślinę.

Grubosz jajowaty 'Hobbit' jest kultywarem południowoafrykańskiego gatunku Crassula ovata i różni się od formy botanicznej formą liści. Sukulentowe liście grubosza 'Hobbit' przypominają jednym średniowieczne trąby, innym uszy filmowego Shreka, a całość wygląda niczym zielony koralowiec. Jest idealną rośliną na słoneczne stanowiska.

Zroślicha Wendlanda zalicza się do najbardziej lubianych gatunków Syngonium, uprawianych w doniczkach jako rośliny ozdobne. Występuje endemicznie w Kostaryce i Panamie, popularność zawdzięcza dużym, aksamitnym, ciemnozielonym liściom ze srebrną smugą pośrodku. Epitet gatunkowy upamiętnia niemieckiego botanika Hermanna Wendland'a, znawcy środkowoamerykańskich roślin.

Aglaonema ‘Silver Bay’ jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej odpornych odmian Aglaonema commutatum. Nazwa rodzajowa odnosi się do błyszczących kwiatów męskich i pochodzi od greckich słów agláos = "piękny, wspaniały" i néma = "nici". Ozdobę rośliny stanowią efektowne zielonosrebrzyste liście otoczone ciemnozielonym, nieregularnym i postrzępionym marginesem.

Lilia długokwiatowa jest jednym z ponad stu gatunków swojego rodzaju, pochodzi z południa Japonii i jest ciepłolubna. Stała się podstawą całej grupy mieszańców (Lilie długokwiatowe) oraz licznych kultywarów. Aby uniknąć nieporozumienia, dobrze jest rozróżniać formę botaniczną od różnych odmian hodowlanych.

Trzcinnik 'Overdam' jest odmianą hodowlaną trzcinnika ostrokwiatowego. ktory z kolei jest mieszańcem dwóch krajowych gatunków traw - trzcinnika leśnego (Calamagrostis arundinacea) i trzcinnika piaskowego (Calamagrostis epigejos). Odmiana 'Overdam' tworzy bardzo dekoracyjne kępy liści z bladożółtym marginesem, a później wiechowate kwiatostany, stanowiące ozdobę ogrodu zarówno latem, jak i zimą.

Rozplenica japońska 'Little Bunny' jest ozdobną trawą kępkową, najniższą spośród odmian tego gatunku. Ozdobę stanowią wąskie, zielone liście oraz puszyste, walcowate kwiatostany, które pojawiają się pod koniec lata. Zielonkawe początkowo kłosy stają się z czasem kremowobiałe.

Pilea glaucophylla ‘Greyzy’ jest odmianą o delikatnych, drobnych liściach i ciekawym pokroju. Nazwa odmiany powstała z połączenia słów „grey” i „crazy”, co nawiązuje do jej nieco chaotycznego wyglądu oraz szarozielonego ubarwienia. Początkowo tworzy w doniczce gęstą poduszkę, a z czasem pędy wydłużają się i zaczynają przewieszać.

Fiołek ogrodowy, nazywany bratkiem, jest popularną dwuletnią rośliną kwiatową. Powstał jako hybryda dzikich gatunków: fiołka trójbarwnego, fiołka żółtego i fiołka ałtajskiego. Ozdobą bratka są różnobarwne kwiaty, rozwijające się od wiosny do późnej jesieni. Tysiące odmian bratków różnią się kolorem kwiatów, ich wielkością i ogólnym pokrojem rośliny. Nazwa botaniczna upamiętnia szwedzkiego botanika Veita Brechera Wittrock'a.

Fiołek leśny jest rodzimą byliną spotykaną w lasach mieszanych i liściastych. Niebieskofioletowe, bezwonne kwiaty fiołka mogą też tworzyć ozdobę ogrodu, szczególnie w półcienistych i cienistych jego zakątkach. Epitet gatunkowy upamiętnia niemieckiego botanika Heinricha Reichenbach'a. W naturze fiołek leśny często tworzy mieszańce z innymi fiołkami.

Sosna koreańska jest pięcioigielną sosną z gór Dalekiego Wschodu, bliską krewną limby (Pinus cembra), ale o luźniejszej, szerokostożkowatej koronie. Duże szyszki chronią orzeszkowate, jadalne nasiona. W młodości jest cienioznośna, doskonale nadaje się do naszych warunków klimatycznych jako drzewo ogrodowe.

Sosna rumelijska wywodzi swoją nazwę gatunkową od historycznej krainy na Bałkanach - Rumelii. Jest gatunkiem pięcioigielnym, o pokroju podobnym do limby. W naszych ogrodach rzadko się pojawia, chociaż ma efektowny wygląd i dobrą odporność na mróz i choroby.

Jodła hiszpańska występuje naturalnie jedynie na południu Hiszpanii oraz w północnym Maroko. W swojej ojczyźnie dorasta do 30 m wysokości. Ma krótkie, sztywne, ale niekłujące igły ustawione promieniście na pędach, szyszki są duże i cylindryczne. Jodła hiszpańska jest rzadko spotykana w naszych ogrodach, ze względu na niezupełną mrozoodporność, nadaje się do cieplejszych regionów kraju.

Cissus antarctica jest zimozielonym pnączem szeroko rozpowszechnionym w południowo-wschodniej Australii, gdzie rośnie w cieniu i półcieniu na wilgotnej, próchnicznej glebie. Do Europy trafił w 1790 roku i od razu zyskał dużą popularność - głównie dzięki łatwości uprawy i szybkiemu wzrostowi dekoracyjnych pędów.

Cissus różnobarwny jest pnączem pochodzącym z Jawy i Indonezji o wyjątkowo dekoracyjnych liściach, przypominających begonię królewską. Górna strona blaszki liściowej jest aksamitnie zielona ze srebrzystymi i jasnoliliowymi wzorami, a dolna czerwona. Ten gatunek z rodzaju Cissus jest dosyć wymagający w uprawie, potrzebuje dużo ciepła, wilgoci powietrza i rozproszonego światła - nie toleruje bezpośredniego nasłonecznienia oraz przeciągów.

Leszczyna turecka jest wolno rosnącym drzewem o regularnej, stożkowej koronie, która z wiekiem poszerza się i zaokrągla. W ogrodzie pełni rolę dekoracyjną, ponieważ jej owoce są wprawdzie jadalne, ale trudne do zbioru i raczej mało smaczne. Wykazuje dobrą odporność na mróz i zanieczyszczenie powietrza.

Krwawnik kichawiec jest rodzimą byliną spotykaną na wilgotnych łąkach, zaroślach i brzegach wód. Ozdobę stanowią białe kwiaty zebrane w baldachogrona, rozwijające się od lipca do września. Krwawnik kichawiec uprawiany obecnie przede wszystkim jako roślina dekoracyjna, od XVI wieku był stosowany w medycynie, a suszone liście do wyrobu "tabaki" - nazwa gatunkowa pochodzi od greckiego słowa ptairo = "kichać".

Pochodzący z Kaukazu krwawnik wiązówkowaty rozwija łodygi do 120 cm wysokości i w ten sposób przewyższa wielu swoich krewniaków. Tworzy okazałe kępy, które w okresie kwitnienia tworzą płaskie, zwarte, zbite baldachogrona złotożółtych koszyczków kwiatowych. Kwiatostany żółtego krwawnika nadają się na kwiaty cięte i suche bukiety.