Choroby pelargonii - leczenie i zwalczanie najczęstszych chorób

Pelargonie balkonowe – błędy uprawowe

Rodzaj Pelargonium zawiera ponad 240 gatunków roślin. Hodowlane pelargonie zostały podzielone na cztery grupy – pelargonie bluszczolistne, rabatowe, wielkokwiatowe i okazy o pachnących liściach. Pelargonie cenione są za obfite kwitnienie, dekorują nasze otoczenie od maja do pierwszych przymrozków.  Kwiaty pelargonii są wrażliwe na spadki temperatur, nawet podczas lata. Chłodne noce mogą wywołać czerwienienie łodyg i liści, mijające, po przeniesieniu roślin w cieplejsze miejsce.

Właściwa pielęgnacja pelargonii wiąże się z dostatecznym podlewaniem - rośliny wymagają stale wilgotnego podłoża. W czasie upałów podlewamy je dwa razy dziennie – rano i wieczorem, sprawdzając uprzednio, czy ziemia w pojemniku nie jest mokra. W czasie chłodniejszej pogody podlewanie przeprowadzamy mniej intensywnie. Przelane pelargonie zaczynają zamierać – korzenie gniją, a liście żółkną. Skrzynki balkonowe i donice powinny mieć otwory odprowadzające nadmiar wody. Kwiaty pelargonii, preferujące suchą aurę, nie tolerują zraszania – częstego powodu gnicia rośliny.

Pelargonie balkonowe sadzimy w żyznej ogrodowej ziemi. Dno doniczki wysypujemy warstwą drenażu, dzięki czemu zapewnimy odpływ nadmiernej ilości wody. Należy zapewnić roślinom przestrzeń dla swobodnego rozwoju, dobierając odpowiednio duże pojemniki. Dla pelargonii zwisającej warto zastosować wiszące doniczki oraz skrzynki balkonowe, w których rośliny wyglądają najefektowniej.

Choroby pelargonii – rozpoznawanie i zwalczanie chorób

Choroby pelargonii bluszczolistnej

Pelargonia bluszczolistna (Pelargonium peltatum) należy do najpopularniejszych roślin balkonowych. O urodzie zwisającej pelargoniistanowią pędy, osiągające do 150 cm długości, obsypane pojedynczymi lub podwójnymi kwiatami, wybarwionymi na biało, różowo, czerwono i purpurowo. Atrakcyjna bylina może cieszyć nas przez kilka lat, jeśli jej zapewnimy przezimowanie w jasnym pomieszczeniu, o temperaturze około 10 stopni Celsjusza.

Pelargonie bluszczolistne, właściwie pielęgnowane, nie są podatne na choroby pelargonii. Zdarza się jednak, że na naszej zwisającej roślinie pojawią się niepokojące zmiany. Często choroby pelargonii bluszczolistnej są zawleczone z miejsca ich zakupu, dlatego zaleca się zaopatrywanie się w rośliny w sprawdzonych sklepach ogrodniczych. Więdnące kwiaty, żółknące liście i łodygi wskazują na chorobę grzybową lub wirusową. Podobne objawy obserwuje się, gdy pelargonie zostaną przelane.

Najczęściej występujące choroby pelargonii bluszczolistnej:

• rdza pelargonii – jest chorobą grzybową, wywołaną przez grzyb Puccinia pelargonii-zonalis. Pierwsze oznaki choroby pojawiają się na sadzonkach, w szklarni. Na górnej stronie liści pelargonii pojawiają się liczne żółte plamki. Uwalniające się zarodniki grzyba, przenoszą się na inne rośliny. Pelargonie, które zaatakowała rdza pelargonii, powoli zamierają. Porażone liście żółkną i brązowieją. Do ochrony przed chorobą stosuje się odpowiednie środki ochrony roślin.
• Edema pelargonii – to choroba fizjologiczna, objawiająca się korkowatością liści. Na dolnej stronie blaszki liściowej pojawiają się pęcherzyki, które z czasem wyglądają jak brązowe strupki. Żółknące liście zaczynają opadać. Edema pelargonii pojawia się w czasie pochmurnej aury, przy wysokiej wilgotności powietrza. Walka z chorobą polega na oszczędnym podlewaniu i zasilaniu. Zamierające liście systematycznie usuwamy. A może zainteresuje cię także ten artykuł o rozmnażaniu pelargonii?

Choroby liści - dlaczego żółkną liście pelargonii?

Plamistość liści pelargonii – to groźna choroba grzybowa, której objawem są powiększające się owalne i okrągłe plamy, występujące na liściach. Za pojawienie się brunatnoszarych zmian, z ciemną obwódką, odpowiada grzyb Ascochyta petuniae, natomiast za przyczyną grzyba Cercospora petuniae pojawiają się szare plamy, obwiedzione na purpurowo. Atak choroby grzybowej jest przyczyną żółknięcia liści, które z czasem stają się brunatne. Zamierające liście musimy regularnie usuwać. Przy podlewaniu pelargonii, należy zwrócić uwagę, by nie zwilżać liści. Roślina nie toleruje także zraszania. Możemy zapobiec rozwojowi infekcji, stosując opryski odpowiednimi preparatami grzybobójczymi, od czerwca do końca sierpnia, po zaobserwowaniu pierwszych objawów choroby liści.

Wirus żółtej plamistości pelargonii – to kolejnachoroba, powodująca żółknięcie liści i wykruszanie się tkanki liściowej, w miejscach występowania plam. Dziury w liściach pelargonii, zdeformowana blaszka liściowa i zahamowany wzrost rośliny obniżają jej dekoracyjne walory. Najczęstszą przyczyną choroby jest użycie do sadzenia i przesadzania zawirusowanego podłoża. Niestety, porażone przez wirus pelargonie należy usunąć, wraz z ziemią, w której rosły.

Bakteryjna zaraza pelargonii – atakuje rośliny w warunkach dużej wilgotności powietrza. Początkowym objawem dolegliwości są zmiany na dolnej stronie blaszki liściowej. Nieduże żółte, z czasem brunatniejące plamki, obwiedzione żółtawą obwódką, po kilku dniach widoczne są także na górnej stronie liści. Pelargonia więdnie i zamiera. Porażone pelargonie usuwamy, a pozostałe rośliny opryskujemy odpowiednimi preparatami. Walka z chorobą polega na dbałości o niezraszanie liści. Do wykonywania wszelkich prac pielęgnacyjnych należy używać odkażonych narzędzi.