Choroby zamiokulkasa - rodzaje, przyczyny, objawy, leczenie

Zamiokulkas – afrykańska piękność w doniczce

Zamiokulkas jest rośliną zielną, z rodziny obrazkowatych. Wywodzi się ze południowo-wschodniej Afryki, gdzie porasta tropikalne lasy i sawanny. Jej ciemnozielone mięsiste liście wznoszą się ku górze. W naturalnym środowisku sukulent kwitnie. Kwiatostany w kształcie kolby wyrastają z kłączy i osiągają do 20 cm długości. Białe jagody skupione są w owocostanie, okrytym liśćmi okwiatu. Zamiokulkas zamiolistny dorasta do 120 cm wysokości. Hodowany w mieszkaniu bardzo rzadko zakwita.

Afrykańska bylina dobrze czuje się w ciepłym miejscu, o rozproszonym oświetleniu. Doniczki możemy ustawić nawet w ciemniejszych kątach, co jakiś czas obracając je, bowiem liście zwracają się w kierunku światła. Okazałe zamiokulkasy wyróżniają piękne błyszczące pierzaste liście, nadające otoczeniu egzotyczny klimat. Roślina jest zaliczana do trujących, bowiem zawiera kwas szczawiowy, substancję szkodliwą dla nerek, dlatego należy zwrócić uwagę na przebywające w jej pobliżu dzieci i zwierzęta.

Hodowla zamiokulkasów korzystnie wpływa na oczyszczenie powietrza ze szkodliwych substancji – benzenu, toulenu i ksylenu, czego dowiedli naukowcy z NASA. Obecność egzotycznych roślin poprawi nasze samopoczucie, pomoże pozbyć się bólu głowy, senności i apatii – objawów zatrucia niebezpiecznymi substancjami. Zamiolistny zamioculcas to jednak roślina godna uwagi.

Zamioculcas zamiifolia – choroby i szkodniki atakujące kwiat

Ciepłolubna roślina wymaga stanowiska zacisznego, z dala od przeciągów, o temperaturze otoczenia około 20-25 stopni Celsjusza. Kwiat narażony na zbyt niskie temperatury przechodzi w stan spoczynku i zrzuca liście. Spadek temperatury do około 5 stopni Celsjusza, doprowadzi do zamierania rośliny. Żółte liście zamiokulkasa mogą wskazywać na jego przemarznięcie, jeśli zakupu dokonaliśmy zimą. Rośliny nie odratujemy.

Przyczyną żółknięcia liści jest niewłaściwa pielęgnacja:

• jeśli kwiat w doniczce będzie stał w miejscu bezpośrednio nasłonecznionym, na poparzonych liściach pojawią się brązowe plamy, a liście zaczną żółknąć i zasychać,
• na skutek przelania mogą pojawić się choroby zamiokulkasa:
  • fytoftoroza, wywołana przez grzyby Phytophthora. Uszkodzone ogonki liściowe zaczynają gnić, a roślina przestaje wytwarzać młode liście. Na starszym ulistnieniu widoczne są wodniste plamy. Przyczyną dolegliwości jest mokre podłoże, a także zbyt chłodne stanowisko. Zaatakowane rośliny należy przenieść w cieplejsze miejsce i wymienić ziemię w doniczce na bardziej suchą.
  • choroby bakteryjne są przyczyną gnicia rośliny, czemu towarzyszy nieprzyjemny zapach. Rośliny nie odratujemy.
• mokre podłoże i stojąca w podstawce woda jest przyczyną gnicia kłączy. Liście na roślinie żółkną, nie tworzą się nowe. Ratunkiem dla zamiokulkasa jest zaprzestanie podlewania, do czasu przeschnięcia podłoża. Podlewanie zamiokulkasa ograniczamy wówczas do niewielkich dawek wody, raz w tygodniu.

Do szkodników atakujących zamiokulkasy należą przędziorki - roztocza żerujące na spodniej części liści. Na roślinie widoczne są pajęczynki. Liście zaczynają żółknąć i zasychać – w końcu opadają. W pozbyciu się szkodników pomocne są domowe środki – spłukiwanie roztoczy wodą lub roztworem szarego mydła. Na rynku dostępne są środki chemiczne, zwalczające szkodniki. Sprawdź także ten artykuł o rozmnażaniu i przesadzaniu zamiokulkasa.

Podlewanie i przesadzanie zamiokulkasa – poradnik hodowcy

Kwiat dobrze czuje się w temperaturze otoczenia 20-25 stopni Celsjusza. Na zimę przenosimy go w nieco chłodniejsze miejsce, o temperaturze 16-18 stopni Celsjusza. Zemiokulkasy sadzimy w szerokich donicach, co pozwoli swobodnie rozwijać się dużym kłączom. Najlepszym podłożem jest żyzna przepuszczalna ziemia, o odczynie pH 5,5 – 6,5. Na dnie doniczek należy ułożyć warstwę drenażową, a z podstawek wylewać wodę.

Podlewanie zamiokulkasa przeprowadzamy w oszczędny sposób – wystarczy podlać roślinę raz w tygodniu. Jeśli bylinę przelejemy, poczekajmy, aż podłoże przeschnie. Zamiokulkas dobrze zniesie krótkotrwałą suszę. Od wiosny do jesieni, raz w miesiącu, zasilamy rośliny nawozami wieloskładnikowymi. Starsze żółknące liście same opadają – jest to naturalny proces. Odporne na choroby zamiokulkasa są okazy prawidłowo podlewane, którym zapewnimy zaciszne, wolne od przeciągów stanowisko.