Osutka daglezji - jak rozpoznać chorobę? Skuteczne metody zwalczania

Osutka daglezji - groźna choroba iglaków

Daglezja - objawy, które powinny nas zaniepokoić

Daglezja zielona jest jednym z najbardziej wartościowych drzew w gospodarce leśnej i jako drzewo ozdobne w parkach i zieleni miejskiej. Nie jest to gatunek rodzimy. W XIX wieku została sprowadzona do Europy z Ameryki Północnej. W naturze rośnie w Chinach, Japonii, na Tajwanie i w Ameryce Północnej. Jest to najszybciej rosnące drzewo iglaste, które w swoim klimacie dorasta do 80 metrów wysokości.

Roślina ta rozpowszechniona jest w dwóch odmianach: daglezja zielona i daglezja sina. Różnią się one kolorem i pokrojem. Daglezja zina, zwana też daglezja glauca, lepiej sprawdza się w ogródkach, gdyż rośnie wolniej i jest bardziej odporna na mróz. Daglezja jest drzewem wysokim. Nie wymaga dużo przestrzeni, jednak rzuca cień, dlatego też należy dobrze rozważyć miejsce posadzenia, szczególnie jeśli chcemy w ogrodzie hodować kwiaty i warzywa. Daglezja wymaga dużo światła i ciepła, dlatego też najlepiej przyjmuje się w ciepłych regionach, jak Pomorze Zachodnie.

Drzewo to nie jest wolne od chorób i szkodników, chociaż choroby daglezji zdarzają się rzadko. Szkodnikiem, który najczęściej atakuje daglezję, jest ochojnik daglezjowy, czyli rodzaj mszycy, która pokrywa drzewo kłaczkami białej waty. Najgroźniejsza choroba jaka dotyka daglezję to infekcja grzybicza, pod nazwą szkocka osutka daglezji oraz osutka szwajcarska. Choroby te występują na tyle rzadko, że nie są stosowane żadne prewencyjne opryski chemiczne. Jeśli jednak zauważymy plamy na igłach, należy reagować, gdyż choroba może spowodować obumarcie drzewa.

Jak wygląda osutka daglezji - objawy i przyczyny

Najbardziej niebezpiecznymi chorobami daglezji są infekcje grzybicze:

• szkocka osutka daglezji,
• osutka szwajcarska.

Szkocka osutka daglezji powoduje całkowite opadanie igieł i ciemne plamy na pniu. Charakterystyczną cechą tej choroby są wydłużone miseczki grzyba w kolorze pomarańczowo-żółtym.  Igły brązowieją i opadają. Igły zakaża grzyb Rabdocline pseudotsuga Syd. (Ascomycota, Ascomycetes, Helotiales). Jesienią pojawiają się małe żółto-zielone plamy. W kolejnym roku ciemnieją i stają się fioletowo-brunatne. W kwietniu pojawiają się żółto-brunatne miseczki grzyba, zaś w lipcu igły opadają. W rezultacie drzewo jest całkowicie pozbawione igieł z wyjątkiem tegorocznych, nowych przyrostów. Choroba występuje rzadko. Jednak w przypadku silnego zakażenia drzewa zaleca się wycięcie mocno zakażonych egzemplarzy. W przypadku cennych okazów zaleca się opryski chemiczne, podlewanie fungicydami i obcinanie zainfekowanych gałęzi. Sprawdź także ten artykuł na temat zwalczania skoczonosa dębowego.

Osutka szwajcarska rozwija się powoli i w drugim roku po zaatakowaniu powoduje żółte plamy na igłach z widocznymi zarodnikami grzyba. Choroba wywołana jest przez grzyby Phaeocryptopus gaeumanii (T. Rohde) Petr. (Ascomycota, Ascomycetes, Pleosporales). Chorobie sprzyja osłabienie drzew z powodu suszy oraz ciepła zima i wilgotna wiosna. Choroba rozwija się 3 lata. Pierwsze objawy pojawiają się latem na młodych przyrostach. Na igłach powstają żółte lub brunatne, marmurkowe plamy. Następnej wiosny na spodniej stronie igieł widać czarne punkty, które są otoczniami grzyba. Igły opadają. W trzecim roku te igły, które nie opadły, są całkowicie czarne. Stąd chorobę tę często nazywa się osutką sadzakową. Wtedy większość igieł opada z wyjątkiem najmłodszych przyrostów na czubkach gałązek. Choroba może spowodować obumieranie drzew, szczególnie młodych. Na tę chorobą najbardziej podatne są odmiany glauca i caesia daglezji, natomiast odmiana viridis jest bardziej odporna.