Rozmnażanie lawendy krok po kroku. Wyjaśniamy, jak rozsadzać lawendę

Lawenda – kilka słów o roślinie

Lawenda od wieków jest cenioną rośliną leczniczą. Ma wspaniały zapach, intensywny i mocny, bardzo słodki, który wabi pszczoły i motyle do ogrodu, a odstrasza inne insekty. Olejki eteryczne lawendy znajdują szerokie zastosowanie lecznicze. Można wykorzystać to nawet w ogrodzie, zbierając kwiaty i stosując do aromaterapii w czasie bólu głowy, migreny czy w okresach zwiększonego stresu i napięcia nerwowego.

Lawenda rośnie w formie kęp składających się z liści i bardzo licznych pędów kwiatostanowych. Na ich szczycie jest kłos złożony z bardzo drobnych kwiatów w lawendowym, czyli fioletowo-niebieskim kolorze. Niektóre odmiany lawendy mają także biały kolor lub są bardziej niebieskie, ale spotyka się je rzadko. W Polsce najczęściej uprawiana jest lawenda wąskolistna, ponieważ jest najbardziej odporna na chłód i ma największe szanse przetrwać zimę w podłożu. Drugim spotykanym w naszym kraju gatunkiem jest lawenda francuska. Jest bardziej delikatna, ale ma okazałe kwiatostany. Nie nadaje się do uprawy wieloletniej w ogrodzie, ale często sadzi się ją do doniczek na balkonach i tarasach.

Kępy zakwitają w lipcu i sierpniu. W tym czasie po prostu królują w ogrodzie, przyćmiewając wszystkie inne rośliny. Dobrze komponuje się z takimi roślinami jak wąkrota azjatycja, ubiorki, floksy, funkie czy trawy ozdobne. Jednak, jak wszystkie kępiaste gatunki, lawenda ma także tendencję do przerzedzania się i wylegania. Podział kęp, odmładzanie i rozsadzanie to jeden z najlepszych sposobów na to by zachować roślinę w idealnym stanie. Jak wygląda uprawa lawendy krok po kroku?

Rozmnażanie lawendy – ukorzenianie sadzonek pędowych

Jest wiele sposobów na to, jak rozmnożyć lawendę. Najbardziej polecanym, bo najszybszym, jest rozmnażanie wegetatywne, czyli poprzez ukorzenianie sadzonek pędowych. Nowe rośliny, jeśli wszystko zostanie przeprowadzone prawidłowo, będą kwitły już w tym samym roku i oczywiście będą wyglądać jak egzemplarz mateczny. Sadzonki pobiera się w lipcu lub sierpniu. Są to krótkie, wierzchołkowe odcinki pędów, ale tylko tych, na których nie ma kwiatów.

Sadzonki odcina się lub odłamuje u podstawy z kawałkiem piętki lub obcina się je z drewniejącą częścią pędu. Powinny mieć co najmniej 10 cm długości. Należy oczyścić je od dołu z liści. Przydatny jest także ukorzeniacz, czyli środek, który poprawia i przyspiesza proces tworzenia nowych korzeni. Rośliny można ukorzenić w wodzie, ale bardziej poleca się wstawienie do lekkiej, przepuszczalnej ziemi. Wystarczy podłoże ogrodowe, ale wymieszane z piaskiem. Całość powinna zostać przykryta lekką włókniną, najlepiej dość przewiewną. Rośliny muszą mieć dużo wilgoci, by powstały korzenie, więc lepiej chronić ziemię w doniczce przed przesychaniem.

Sadzonki powinny się ukorzenić po kilku tygodniach. Teoretycznie rozsada jest gotowa do sadzenia, ale w Polsce raczej lepiej poczekać do wiosny. Sadzonki są młode i wątłe, a niska temperatura nie sprzyja ich rozwojowi. Rozsada może zostać w doniczkach czy skrzynkach rozsadowych aż do wiosny na balkonie lub w chłodnym, jasnym garażu czy strychu. Na balkonie trzeba ją dobrze osłonić przed wiatrem, na przykład za pomocą włókniny czy agrotkaniny.

Innym sposobem na wegetatywne rozmnażanie samemu lawendy jest zrobienie odkładów, czyli przygięcie pędów do podłoża i przysypanie grudkami ziemi. Powinny puścić korzenie, zwłaszcza jeśli nie zapomnisz o regularnym nawadnianiu i podlewaniu podłoża. Po kilku tygodniach można ją rozsadzić – zrobić to można od razu na inną rabatę, jesienią jednak warto zastanowić się, czy nowa rozsada przetrwa i czy lepiej nie przetrzymać jej do wiosny w bardziej komfortowych warunkach.