Formowanie iglaków krok po kroku - jak ciąć i modelować iglaki?

Dekoracyjne formowanie drzew ozdobnych – najlepsze gatunki roślin iglastych

W dużych ogrodach możemy zastosować geometryczne nasadzenia roślin, które utworzą fantazyjne zielone wzory. Ozdobne formowanie iglaków pozwoli nadać im ciekawe geometryczne kształty, a nawet stworzyć zielone rzeźby. Do takiego typu ogrodu wykorzystuje się: jałowiec pospolity, sosnę górską oraz żywotnik zachodni.

Niewielkie przydomowe ogrody, dzięki odpowiedniemu układowi roślin, mogą uzyskać klimat ogrodów japońskich. Charakterystycznymi wyróżnikami są tutaj naturalne elementy krajobrazu –kamienie, woda oraz ścieżki wokół zimozielonych roślin, którym efektowny wygląd zapewnią właściwe strzyżenie i modelowanie. W ogrodzie japońskim sprawdzi się szczególnie sosna górska.

Na formowane żywopłoty nadają się:

• na żywopłoty niskie, do 1m wysokości - cis pośredni i jagodowy, niskie żywotniki zachodnie oraz kosodrzewina,
• na żywopłoty średnie, osiągające wysokość 1-2 m - wyższe odmiany cisu pośredniego, odmiany kolumnowe jałowca pospolitego, modrzewie, świerki i choina kanadyjska,
• na żywopłoty bardzo wysokie, osiągające powyżej 2 m wysokości – kolumnowe żywotniki, świerk pospolity, kłujący i serbski oraz jodła kalifornijska i koreańska.

Ozdobne formowanie iglaków – strzyżenie i modelowanie roślin

Do ozdobnego formowania nadają się iglaki wolno rosnące, którym zamierzony wygląd będziemy nadawać od najmłodszych lat wzrastania. Młodsze rośliny łatwiej znoszą cięcie i dopasowują się do zastosowanych szablonów. Najlepiej przeprowadzić formowanie pędów w okresie letnim – w lipcu i w sierpniu, kiedy minie czas intensywnego wzrostu.

Ciekawe geometryczne kształty lub zielone rzeźby powstają dzięki szablonom, które nakłada się na rośliny. Szablony możemy wykonać z odpowiednio przyciętych listewek lub z metalowych prętów. Regularne cięcie pędów, wyrastających poza nałożone ramy, pozwoli iglakom na utrzymanie kształtu. Formowanie iglaków możemy przeprowadzić również ręcznie, używając jedynie sekatorów lub poprzez odpowiednio wyginanie pędów roślin, przy pomocy sznurków i palików.

Zanim zdecydujemy się na formowanie żywopłotu, musimy zdecydować, jaką osiągnie docelową wysokość i nasadzić iglaki, które spełnią swoje zadanie. Iglaki wąsko i szerokostożkowe nie potrzebują radykalnych zabiegów – wystarczy im jedynie cięcie korekcyjne, dzięki któremu będziemy kontrolować wysokość, usuniemy krzywo rosnące gałązki i umożliwimy zagęszczenie rośliny w dolnych partiach. Roczny przyrost żywopłotu powinien wynosić około 15 cm. Radykalne ozdobne cięcie iglaków dobrze wytrzymują kosodrzewiny oraz cisy. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o formowaniu krzewów krok po kroku.

Ozdobne cięcie iglaków – pielęgnacja roślin

Podlewanie iglaków jest najważniejszym zabiegiem, zwłaszcza dla roślin młodych, które dopiero aklimatyzują się i przystosowują do życia w naszym ogrodzie. W czasie dłuższych okresów suszy, musimy roślinom regularnie dostarczać wody. Podlewamy iglaki również zimą, gdy zagraża im brak śniegu i porywiste wysuszające podmuchy wiatru. Dostarczamy wodę niezbyt często, ale w dużej ilości, aby dotarła do korzeni. Ściółkowanie podłoża korą lub żwirkiem, zapewni glebie utrzymanie wilgoci. Na brak dostatecznej ilości wody bardzo źle reagują świerki i jodły.

Zdrowy rozwój iglaków zależy od dostarczanych im składników odżywczych, szczególnie w pierwszych latach wzrastania. Pod roślinami możemy rozkładać nawozy organiczne lub mineralne – w zasięgu korony drzewa. Pod kolumnowymi jałowcami i żywotnikami nawóz rozkładamy w kole, które ma dwukrotnie większą średnicę korony:

• godne polecenia są nawozy mineralne wieloskładnikowe, które stosuje się wczesną wiosną, w dawce około 4 kg na 100 m2.
• profilaktycznie można używać nawozów potasowych, dla zapewnienia iglakom większej odporności na suszę i spadki temperatur. Dobrym nawozem jest siarczan potasowy, który stosuje się w dawce 10 dag na 3 m2,
• w przypadku iglaków osłabionych i słabo rosnących, odpowiednie są nawozy azotowe, w postaci saletry amonowej lub saletrzaku – 20 dag na 100 m2.