Mączlik szklarniowy - chemiczne i domowe sposoby na zwalczanie uciążliwego szkodnika

Mączlik szklarniowy - charakterystyka szkodnika

Mączlik szklarniowy jest to szkodnik, który bardzo często spotykany bywa na uprawach pomidorów szklarniowych oraz uprawach ogórków szklarniowych. Należy on do rodziny pluskwiaków, a jego łacińska nazwa to Trialeurodes vaporariorum. Ten niewielki owad dorasta do 1 mm długości, przez co bardzo często jest on praktycznie niezauważalny.

Mączlik szklarniowy bardzo często nazywany jest białą muszką, co wielokrotnie myli go z mszycą białą. Mszyca biała ma również biały kolor, co może być mylne. Prawda jest jednak taka, że ciało mączlika jest koloru zielonkawego, a na jego powierzchni widoczny jest biały, woskowy puch. Ten puch sprawia, że owad zmienia kolor na śnieżnobiały. Dlatego też powstała nazwa biała muszka.

Samica mączlika składa swoje jaja rozwijające się w ciągu 3 tygodni, na spodzie liści. Larwy nie są bardzo ruchliwe, za to mają 3 pary odnóży. Ich kształt jest owalny i spłaszczony, a barwa żółtozielona. Dorosły owad, czyli latająca biała muszka wkłuwa się do tkanki przewodzącej, by zaspokoić swój głód sokiem roślinnym. Sprawdź także ten artykuł o nicieniach do zwalczania szkodników.

Uprawa pomidorów szklarniowych i uprawa ogórków szklarniowych doskonałym miejscem dla szkodnika

Choroby ogórków szklarniowych są tak samo popularne, jak występowanie na nich i na pomidorach mączlika. Mączlik szklarniowy dobrze czuje się też na innych roślinach, np. sałata, szałwia, pelargonia, fuksja i innych roślinach ozdobnych i warzywnych. Jednak na pomidorze i ogórku szkodnik pojawia się najczęściej.

Warto przyjrzeć się temu, w jaki sposób żeruje owad i jak można rozpoznać objawy żerowania. Podczas wysysania soków z roślin, białe muszki wydalają dosyć lepką substancję zwaną rosą miodową. Rosa miodowa zostaje na powierzchni pędów oraz liści i staje się miejscem rozwoju grzybów. Są one przyczyną choroby ogórków szklarniowych, a ich obecność można zauważyć w postaci kleistej czarnej substancji.

Na liściach w wyniku żerowania pojawiają się żółte przebarwienia, przez które całe liście zasychają i opadają. Skutkiem żerowania bardzo często jest obniżenie plonów, zahamowanie fotosyntezy i obniżenie asymilacji dwutlenku węgla, a na sam koniec niestety obumarcie całej rośliny. A może zainteresuje cię także ten artykuł o chorobach i szkodnikach różaneczników?

Mączlik szklarniowy jest powszechnym szkodnikiem upraw szklarniowych i znajduje się w najcieplejszych częściach szklarni, choć w okresie jesiennym to się zmienia i przenosi się bliżej drzwi lub innych wywietrzników. Dorosłych osobników możemy szukać po spodniej stronie młodych liści od okresu wiosny aż do jesieni.

Zwalczanie mączlika szklarniowego

Zanim przystąpimy do zwalczania mączlika szklarniowego, warto się upewnić, czy na naszych uprawach nie zagościła mszyca biała. W tym celu należy dokładnie obejrzeć rośliny i sprawdzić, jakie szkody są na nich wyrządzone. Po zdiagnozowaniu zagrożenia możemy zabrać się za zwalczanie mączlika szklarniowego.

W pierwszej kolejności wykorzystajmy bardziej ekologiczne i domowe sposoby. Pierwszym domowym sposobem na usunięcie szkodnika jest wyłapywanie dorosłych osobników odkurzaczem. Dodatkowo warto też zamontować żółte tablice lepowe, które umieszcza się między warzywami. W ten sposób również możemy pozbyć się części osobników dorosłych, natomiast nie działa to na larwy. Tablice umieszcza się w pobliżu wierzchołka roślin i należy je podnosić razem ze wzrostem roślin. Jest to bardzo ważne, ponieważ mączlik szklarniowy wybiera do żerowania młode liście wierzchołkowe. W jednej sekcji szklarni warto umieścić nawet 4 tablice, bo zyskamy wtedy pewność, że więcej szkodników się do nich przylepi.