Aloes wielkolistny

Aloes wielkolistny na parapecie - uprawa, pielęgnacja, podlewanie, porady

Jeśli brakuje ci czasu na zajmowanie się roślinami, ale lubisz mieć ukwiecone parapety, koniecznie sięgnij po aloes. Ten sukulent ma minimalne wymagania, a na dodatek najczęściej posiada jeszcze wyjątkowe właściwości lecznicze. Prawdziwą perełką wśród dziesiątek gatunków tej rośliny jest aloes wielkolistny. Jego uprawa to zadanie dla cierpliwych.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o aloesie drzewiastym.

Aloes wielkolistny – ciekawy sukulent pod ochroną

Aloes wielkolistny (Aloe polyphylla) to jeden z najciekawszych gatunków aloesów, które nadają się do uprawy w doniczce. Jednak na parapetach pojawia się stosunkowo rzadko, a szkoda, bo ma naprawdę niezwykły pokrój. Typowe dla tej rodziny, trójkątne, grube i mięsiste liście układają się w prawie idealną, regularną rozetę. Przepięknie się to prezentuje, jest jednak jeden mankament – aloes wielkolistny bardzo powoli się rozwija, zwłaszcza w doniczce. Ładnie rozrośniętą rozetę otrzymasz dopiero po kilkunastu latach starannej pielęgnacji.

Aloes wielkolistny wytwarza jasnozielone liście, często ich szczyt jest przebarwiony na purpurowo. Jedna roślina żyjąca w naturze potrafi wytworzyć ich aż 150. Na brzegach liści pojawiają się kolce – mają zaledwie kilka milimetrów długości, są jednak bardzo ostre i mogą boleśnie przeciąć skórę. Rozmieszczone są co 2-12 mm od siebie, najczęściej bardzo regularnie. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o uprawie aloesu.

Gatunek kwitnie, jednak w uprawie domowej zdarza się to rzadko. W Górach Smoczych, skąd pochodzi, często można zobaczyć wysoką, twardą łodygę, na szczycie której pojawia się czerwony lub różowy, bardzo duży i zwracający uwagę kwiat. Zakup sadzonek aloesu wielkolistnego może być utrudniony. Należy to zrobić wyłącznie przez licencjonowanych sprzedawców, w zwykłym markecie raczej spotkasz aloes zwyczajny lub uzbrojony. Roślina jest objęta ochroną prawną, ponieważ została uznana za zagrożoną wyginięciem.

Uprawa aloesu wielkolistnego na parapecie

Aloes wielkolistny w swoich wymaganiach i kaprysach nie różni się od kuzynów z tego samego gatunku. Jest łatwy w uprawie i bez problemu możesz zapewnić mu odpowiednie warunki. Roślina może być uprawiana wyłącznie w domu – w ogrodzie jest dla niej za chłodno. Potrzebuje ciepła i światła, ale zbyt mocne promieniowanie może być niebezpieczne dla jej liści. Odpowiednia temperatura uprawy to 20-25 stopni Celsjusza latem i 8-10 stopni zimą.

Aby uprawa się udała, musisz także zadbać o odpowiednie podłoże. Do tego celu najlepiej sprawdza się ziemia do kaktusów, chociaż ten sukulent dobrze będzie czuł się także w standardowej ziemi do kwiatów doniczkowych. W nieodpowiednich warunkach roślina może marnieć i karłowacieć, co z pewnością nie dodaje jej uroku.

Pielęgnacja aloesu na parapecie

Pielęgnacja tego gatunku aloesu także nie jest skomplikowana. W zasadzie bazuje na dwóch czynnikach – nawadnianiu i nawożeniu. Podlewanie jest ważne, jednak należy zachować umiar. Jak każdy sukulent, aloes lepiej znosi przesuszenie niż nadmiar wody. Dlatego latem podlewa się go co kilka dni małymi porcjami, aby nie przelać podłoża. Zimą podlewanie należy jeszcze bardziej ograniczyć, robi się to co 3 tygodnie.

Nawożenie przeprowadza się tylko w czasie intensywnego wzrostu. Należy wtedy podawać roślinie płynny nawóz lub podlewać ją z dodatkiem granulowanego, rozpuszczonego preparatu. Najlepiej sprawdzają się długodziałające środki przeznaczone do uprawy kaktusów i sukulentów. Aloes wielkokwiatowy nie może być nawożony w okresie zimowym. Jest to dla niego szczególny moment – powinien mieć zapewnioną niższą temperaturę. Do pokoju możesz przenieść w lutym lub marcu.

Właściwości aloesu wielkolistnego

Sok z aloesu jest znany ze swoich wyjątkowych właściwości leczniczych. Znajduje się w liściach, które magazynują wodę i zaopatrują ją w witaminy i minerały. Jednak warto pamiętać, że aloes aloesowi nierówny. Sok z aloesu używany w lecznictwie i kosmetyce pochodzi z Aloe vera, czyli aloesu zwyczajnego. Ten wielkolistny nie ma takich silnych właściwości i nie wykorzystuje się go w celach leczniczych.