Anubias - ciekawa roślina akwariowa - wymagania, uprawa, pielęgnacja, porady

Skąd pochodzi anubias?

Anubias to roślina akwariowa, która należy do rodziny obrazkowatych - Araceae. W rodzinie tej znajdują się rośliny zielne, które mają kwiatostany w formie kolby. Spotykane są one przede wszystkim na terenie lasów tropikalnych oraz w klimacie umiarkowanym. Do rodziny należy ponad 4000 gatunków roślin w tym roślinek akwariowych, doniczkowych i wodnych.

Nazwa łacińska anubiasa to Anubias. Interesującym faktem, o którym wiele osób nie wie, jest to, że nazwa ta nawiązuje do mitycznych czasów Egiptu, w którym prym wiedli bogowie. Otóż nazwa anubias pochodzi od bardzo znanego, mitycznego boga egipskiego, którego głowa była głową szakala.

Roślina, którą często zakupujemy do akwarium, naturalnie występuje w tropikalnych regionach afrykańskich, zaczynając od Senegalu, a kończąc na Angoli. Jej naturalnym środowiskiem są lasy deszczowe, mokre tereny błotniste, ale również i brzegi wszelkich cieków wodnych, przy których czuje się doskonale. A może zainteresuje cię także ten artykuł o lobelii cardinalis do akwarium?

Anubias w akwarium - cechy charakterystyczne

Anubias jest to wieloletnia i wiecznie zielona roślina zielna. Doskonale radzi sobie ona w akwarium, ponieważ nawet ryby roślinożerne nie stanowią dla niej zagrożenia, ze względu na bardzo grube liście. Charakterystyczne jest to, że rośliny te bardzo wolno rosną, a 1 ich liść może wyrastać nawet przez 3 tygodnie. Łodygą anubiasów są płożące kłącza, które w zależności od gatunku i odmiany mogą mieć długość od 0,5 cm do 4 cm. Owocem z kolei są zamknięte w pochwie owocostany, wewnątrz których znajdują się wielonasienne jagody w kolorze zielonym.

Liście tej rośliny pojawiają się na korzeniu, jego całej długości albo wyrastają tylko z wierzchołka korzenia. Ogonki liściowe mogą dorastać od 20 cm do ponad 80 cm jak w przypadku Anubias gigantea. Kształt blaszek jest zróżnicowany. Mogą być podłużnie lancetowate ze szpiczastym zakończeniem, ale też szeroko eliptyczne z niemal trójdzielną bazą tak jak u Anubias gigantea. Ich wymiary mogą być różne, od około 7-12 × 4-10 cm do 10-38 × 3-13 cm.

Anubias to roślina jednopienna, która tworzy 1-3 kolbiaste kwiatostany. Szypułki są długości około 15-60 cm. Pochwa kwiatostanowa jest jajowata lub bardziej eliptyczna, a w czasie kwitnienia może być zarówno otwarta, jak i zamknięta. Interesujące jest to, że po zakończeniu kwitnienia zawsze się zamyka. Anubias barteri petite, Anubias barteri nana. Anubias gold, Anubias minima, Anubias lanceolata i wiele odmian i gatunków tego rodzaju, mogą mieć różne zabarwienia. Przeważnie są one w kolorze zielonym, natomiast zdarzają się również w barwach różowo-białych, zielono-różowych, białych, oliwkowo-zielonych, brązowych oraz ciemnopurpurowych. Cylindryczna kolba jest gęsto pokryta kwiatkami i może być gruba, ale też smukła. Warto wiedzieć, że w dolnej jej części znajdują się kwiaty żeńskie, a w górnej męskie. Sprawdź także ten artykuł o utricularii do hodowli w akwarium.

Kiedy kwitną te rośliny akwariowe i co warto wiedzieć o ich uprawie?

Te kwiaty akwariowe w zależności od gatunku i odmiany, mogą kwitnąć w różnych terminach. Od wiosny do lata kwitnie Anubias afzelii, z kolei aż do jesieni zakwita Anubias gilletii. Już od lata do zimy kwitnie Anubias heterophylla, a od późnej zimy do lata kwitną Anubias gigantea i Anubias gracilis. Ciekawe są również te rośliny, które kwitną przez cały rok, między innymi Anubias pynaertii, Anubias hastifolia, Anubias barteri petite, Anubias nana, czy Anubias gold.

Decydując się na uprawę, musimy wiedzieć, jakie wymagania ma np. Anubias lanceolata, Anubias barteri nana czy Anubias minima. Otóż rośliny te są bardzo mało wymagające i najważniejsze jest to, aby pamiętać, że lubią one rozproszone światło, a nawet stanowisko zacienione. Dlatego też Anubias nana, który jest niski, może być sadzony pod wyższymi roślinami, które dadzą mu cień. Warto też wiedzieć, że te rośliny akwariowe źle radzą sobie z nadmiarem dwutlenku węgla. Samo rozmnażanie anubiasów również nie jest trudne, bo rozmnaża się je przez podział kłączy lub z odrostów korzeniowych. Należy pamiętać, że na korzeniu powinno pojawić się dość sporo odrostów przed podziałem, aby roślina lepiej się przyjęła. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie lobelii szkarłatnej?