Berberys Juliany

Berberys Julianny - uprawa, pielęgnacja, zastosowanie na żywopłot, przycinanie

Berberis julianae obejmuje krzewy liściastez rodziny berberysowatych. Jako gatunek zimozielony jest rośliną dobrze rosnącą na stanowiskach osłoniętych od wiatru, na glebach żyznych i przepuszczalnych. Docelowo może dorastać do 2,5 m wysokości, w naszym klimacie osiąga około 1,5 m wysokości. W cieplejszych regionach Polski wykorzystywany bywa na żywopłot.

Jeśli zainteresował cię ten temat, sprawdź w tym miejscu więcej informacji o berberysach.

Berberys Julianny (Berberis Julianae) – uprawa

Krzewy tego gatunku charakteryzują się wyprostowanym jajowatym pokrojem. Na długich, gęsto ułożonych ciernistych pędach, znajdują się soczyście zielone liście, 6-10-centymetrowej długości, piłkowane na obrzeżach, grube i błyszczące, o gładkiej powierzchni. Spodnia część ma seledynowy odcień. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. W maju i czerwcu pojawiają się żółte pachnące kwiaty. Ozdobą berberysu są granatowe owoce, z woskowym nalotem, zdobiące krzewy od jesieni do wiosny.

Uprawa rośliny nie przysparza trudności. Berberys Julianny (czy też berberys Juliany) sadzimy na osłoniętych od wiatru słonecznych lub półcienistych stanowiskach, na glebach ciepłych i żyznych. Chociaż jest gatunkiem mrozoodpornym, w czasie szczególnie ostrych zim może przemarzać – krzewy liściaste Julianny wytrzymują do -20,5 stopni Celsjusza. Zabezpieczenie młodych roślin, poprzez okrycie stroiszem, może uchronić je przed uszkodzeniem. Na wiosnę pędy berberysu szybko się regenerują. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także najpopularniejsze odmiany berberysów zebrane w tym artykule.

Przycięcie pędów pobudzi berberys Juliany (Berberis Julianae) do rozkrzewienia się. Cięcie wykonujemy na około ¼ wysokości, kiedy roślina zakończy kwitnienie. Berberis julianae nadaje się na żywopłot, który formujemy raz w roku. Dzięki ostrym cierniom i sporym rozmiarom zimozielony żywopłot z berberysu będzie skutecznie pełnił funkcję ochronną, jednocześnie dekorując otoczenie i chroniąc prywatność właścicieli przez cały rok. Sprawdź także inspiracje na krzewy na żywopłot zebrane w tym miejscu.

Berberys Julianny – choroby rośliny

Przycinany żywopłot z berberysu wymaga ostrożności i zabezpieczenia przyciętych pędów, by nie doszło do zakażenia. Chorobą grzybową, atakującą berberys, jest zamieranie pędów, wywoływane przez grzyb Coniothyrium fuckelii. Na chorobę mogą również być podatne pędy przemarznięte lub zaatakowane przez szkodniki. Objawem choroby są brązowe plamy, pojawiające się na pędach, świadczące o postępującej zgniliźnie. Liście stopniowo zamierają. Uszkodzone pędy należy wyciąć, a roślinę opryskać odpowiednim środkiem grzybobójczym. Przy podlewaniu berberysów zwrócić uwagę, by strumień wody trafiał wprost do podłoża. Sprawdź także inspiracje na krzewy ozdobne zebrane w tym miejscu.

Uciążliwą dolegliwością jest plamistość liści, wywołana przez grzyby Gloeosporium berberidis oraz Phyllosticta berberidis. Na liściach pojawiają się brązowe i czerwonobrązowe plamy. Wokół chorobowych zmian liście zaczynają gnić. W trakcie podlewania, wraz z kroplami wody, zarodniki grzybów przenoszą się na sąsiednie liście. Zakażone i opadłe liście palimy, a roślinę spryskujemy odpowiednim środkiem grzybobójczym. Jeśli szukasz więcej inspiracji, przeczytaj o tawule gęstokwiatowej w tym artykule.

Niebezpiecznymi chorobami berberysów są również:

• mączniak prawdziwy – na skutek choroby na liściach pojawia się mączysty nalot. Chory berberys przestaje rosnąć i stopniowo zamiera. Zmienione chorobowo liście i pędy należy usunąć i spalić. Roślinę spryskujemy preparatami grzybobójczymi,
• rdza – to choroba, na skutek której na liściach występują czerwonobrązowe plamy. Wyczuwalne są zgrubienia, w których znajdują się skupiska zarodników. Porażone liście więdną i opadają. Wszystkie części, zaatakowane przez grzyby, palimy, a roślinę pryskamy środkami grzybobójczymi. Jeśli szukasz inspiracji, sprawdź informacje o bukszpanie na żywopłot zebrane w tym artykule.

Literatura:

1. D. Remesowa, Z. Osvald, Leksykon krzewów liściastych, Warszawa 2004.
2. Park Arboretum w Prószkowie, Opole 2001.
3. W. Grochowski, Jadalne owoce leśne, Warszawa 1988.