Berberys Thunberga

Berberys Thunberga - sadzenie, uprawa, pielęgnacja, rozmnażanie

Berberis thunbergii to jeden z najbardziej popularnych berberysów. Świetnie sprawdza się w każdym ogrodzie – jest mało wymagający i bardzo ozdobny. Na dodatek jest tak zróżnicowany pod względem wysokości, że możesz znaleźć odpowiednią odmianę i do małego, i do dużego ogrodu. Dowiedz się, na czym polega uprawa tej wyjątkowej rośliny.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o odmianach berberysów.

Berberys Thunberga – opis i odmiany

Berberysy to krzewy liściaste, które często sadzi się jako solitery lub wykorzystuje do stworzenia żywopłotu. Spośród nich wszystkich najbardziej wyróżnia się właśnie berberys Thunberga (Berberis thunbergii), silnie rozgałęziony krzew, który osiąga wysokość od 50 do 200 cm wysokości. Ma szeroki, regularny pokrój i zwartą formę. Gęsto ulistnione pędy są sztywne, lekko przewieszają się, co jeszcze dodaje roślinie uroku. Wiosną krzew kwitnie na żółto, wytwarza drobne kwiatuszki o przyjemnym, wyczuwalnym z daleka zapachu.

Liście berberysu początkowo są jasnozielone, by później zmienić kolor na ciemniejszy. Jesienią przebarwiają się na czerwono i pomarańczowo. Bardzo dużą popularnością cieszy się berberys czerwony, czyli wszystkie odmiany berberysu o liściach przebarwionych na purpurę przez cały sezon. Berberys Thunberga ‘Atropurpurea’ jest bardzo wysoki i rozłożysty. Są jednak także kultywary osiągające mniejsze rozmiary. Berberys czerwony jesienią przebarwia się na żółto i pomarańczowo. Jest ozdobny także zimą, kiedy na pustych gałęziach utrzymują się czerwone owoce. A może zainteresuje cię także artykuł o berberysie kolumnowym?

Berberys Thunberga – sadzenie i wymagania

Te krzewy liściaste nie są szczególnie wymagające. Berberys Thunberga preferuje stanowisko słoneczne, jednak na półcienistym także dobrze się rozwija. Potrzeby pod względem gleby są niewielkie, rośnie na glebie każdego rodzaju. Jedyne co, to musisz zapewnić mu lekko kwaśne pH podłoża. Nieco mniej rozwija się na podłożu mokrym i ciężkim. Berberys Thunberga ‘Atropurpurea’ ma takie same wymagania, jak zielone odmiany.

Krzew wyróżnia się bardzo wysoką odpornością na mróz. Nie straszne mu także zanieczyszczenie powietrza, wobec czego dobrze czuje się także w mieście. Niskie sadzonki kupi się w każdym sklepie ogrodniczym, pojawiają się nawet w marketach. Berberys Thunberga rozwija się powoli. Jeśli masz trochę cierpliwości, możesz zasadzić go jako żywopłot. Dobrze sprawdza się na rabatach i w szpalerach. Berberys ‘Atropurpurea’ dobrze sprawdza się w dużych pojemnikach na balkonach i tarasach. Sprawdź także artykuł z poradami na temat uprawy berberysu Admiration.

Uprawa berberysu Thunberga w ogrodzie

Berberys uprawia się albo z sadzonek lub rozsad zrobionych z sadzonek pędowych, albo bezpośrednio nasion. Można je siać bezpośrednio do podłoża. Uprawa berberysu jest bardzo mało skomplikowana. Roślina potrzebuje wyłącznie regularnego podlewania w czasie długotrwałych susz. Nie potrzebuje nawet nawożenia, chociaż, jeśli chcesz, by krzew był naprawdę ładny i bujny, możesz podsypać go granulowanym wieloskładnikowym nawozem mineralnym. Wystarczą 2 dawki rocznie w odstępie 3 tygodni.

Od kwietnia do czerwca przeprowadza się przycinanie rośliny. Nie trzeba robić tego mocno, wystarczy lekko skorygować wzrost i pokrój rośliny. Pędy możesz przyciąć na 1/3 o 2/3 długości. Rośliny dobrze znoszą cięcie, ale nie potrzebują go, żeby się zagęścić.

Choroby i szkodniki berberysu

Berberys jest bardzo odporny, to naprawdę bardzo wytrzymała roślina, jednak od czasu do czasu pada ofiarą chorób i szkodników. Jest podatna na patogeny grzybowe, jeśli są kiepskie warunki atmosferyczne. Nadmierna wilgotność i chłód mogą powodować występowanie takich chorób jak mączniak prawdziwy i plamistość liści berberysu. Aby im zapobiec, należy uważać przy podlewaniu i podlewać krzew bezpośrednio wokół pnia. Od razu po zauważeniu pierwszych objawów choroby krzew należy spryskać fungicydami przeznaczonymi do ochrony krzewów liściastych.

Berberys może być także podatny na szkodniki. Najczęściej atakują go drobne pajęczaki – wełnowce, tarczniki, które żerują na spodniej stronie drobnych liści. Szkodniki mogą sprawiać, że uszkodzone pędy stają się bardziej podatne na rozwój grzybów.