Cis japoński (taxus cuspidata) – odmiany, uprawa, pielęgnacja, porady

Cis japoński (Taxus cuspidata) - co warto wiedzieć?

Charakterystyka gatunku Taxus cuspidata

Cis japoński zwany również taxus cuspidata należy do rodziny cisowatych. Głównie spotkać można go we wschodniej Azji, ale i w Chinach, Korei czy wyspach japońskich. W Europie pojawił się w połowie XVIII wieku, sprowadzony przez Roberta Fortune. Ten cis krzaczasty posiada pokrój rozłożysty i szeroki, czasem nieco stożkowaty. Co ciekawe, potrafi dorosnąć nawet do aż 15 metrów wysokości! Najczęściej rośnie on jako krzew tworzący… zarośla.

Kora cisu jest w kolorze czerwono-brązowym, z kolei dorosłe osobniki mają ją dość łuszczącą się. Liście rośliny są zawsze zielone, spłaszczone i mocno zwężające się na dole. Osadzone z kolei są na krótkim i bardzo cienkim ogonku. Górna warstwa liścia jest ciemnozielona i błyszcząca, natomiast dolna nieco żółtawa. Jeżeli chodzi o igły, są one rozłożone dość nieregularnie na pędzie i osiągają zazwyczaj do 2,5cm długości – często tworząc kształt litery „V”. Cis japoński to roślina wiatropylna, a ich nasiona wypełnione są… trucizną. Cisy japońskie takie, jak: rustique, aurescens czy nana wytwarzają najwięcej nasion spośród wszystkich cisów! A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie cisu pospolitego?

Pamiętaj o tym, że cis jest najwolniej rosnącym gatunkiem wśród iglaków. Roczny przyrost to bowiem zaledwie… do 4cm! Starszy krzew będzie mógł z kolei rosnąć ok. 15cm rocznie. Taxus cuspidata wyróżnia się nie tylko dużymi walorami dekoracyjnymi, ale i błyszczącymi igłami – co najważniejsze, są one zimozielone! A więc o każdej porze roku wyglądają niesamowicie.

Odmiany cisu japońskiego

Wśród iglaków japońskich wyróżnia się 3 najbardziej pospolite odmiany:

• aurescens – odmiana karłowa, posiadająca igły barwy żółtej,
• nana – odmiana niska, posiadająca rozpostarte gałęzie,
• rustique – odmiana drzewiasta, która dość szybko rośnie i posiada pokrój rozłożysty.

Cis krzaczasty gatunku japońskiego polecany jest do rejonów z łagodniejszym klimatem. Najlepiej jest sadzić go w miejscu osłoniętym od wiatru i zacisznym.

Cis japoński i jego wymagania

Uprawa i pielęgnacja cisu japońskiego

Cis japoński wymaga gleb żyznych i przepuszczalnych, charakteryzujących się umiarkowaną wilgotnością i odczynem obojętnym (bądź lekko kwaśnym, nigdy nie kwaśnym, bo cis nie urośnie!). Źle wzrasta na suchej glebie albo na terenie podmokłym – czyli tam, gdzie jest wysoki poziom wód gruntowych. Najlepiej z kolei wzrasta tam, gdzie powietrze jest wilgotne. Cis jest iglakiem wrażliwym na suszę, jednak sadzi się go w pełnym słońcu bądź w półcieniu. Oczywiście, w cieniu również jesteś w stanie wyhodować cis japoński – pamiętaj jednak, że cień na pewno wpłynie na słabe wybarwienie się pięknych, zielonych igieł!

Cis najlepiej jest podlewać w miarę obficie – czyli tak, aby zmokła nawet 30cm warstwa podłoża. Zabieg konieczny jest szczególnie, kiedy panuje upalne i suche lato – jak już wiesz, cisy nie lubią suchej gleby. Poświęć wówczas najwięcej uwagi tym młodym okazom, świeżo posadzonym – one muszą mieć najlepsze uwodnienie, żeby dobrze rosły. Sprawdź także ten artykuł o najpopularniejszych odmianach cisu.

Jeżeli chcesz cis przyciąć, sprawa będzie dość ułatwiona – cis bowiem znosi częste przycinanie najlepiej ze wszystkich iglaków! I to nawet, kiedy przycinka jest bardzo mocna. Najlepiej robić to jednak wiosną, jeszcze przed rozpoczęciem okresu wegetacji. Cięcie cisa trzeba powtórzyć jeszcze na początku lipca. Krzewy z powodzeniem przytniesz również latem, jednak nie w późniejszych miesiącach jak sierpień – młode odrosty muszą bowiem przed zimą zdążyć zdrewnieć!

Gdzie umieścić cis japoński?

Odmianę tę najlepiej posadzić w parku, w okolicy zieleni osiedlowej czy przydomowym ogrodzie – można zasadzić drzewko pojedynczo bądź w niewielkich grupach (rabatach) czy w dużych ogrodach skalnych. Jest to doskonała roślina okrywowa, posiadająca gęste korzenie – łatwo więc ją przesadzić (zawsze z bryłą ziemi!). Roślina doskonale adaptuje się nawet w zanieczyszczonym środowisku w mieście, a dzięki wspomnianemu systemowi korzeniowemu można przesadzać nawet największe rośliny.