Cykoria podróżnik - właściwości lecznicze i zastosowanie w praktyce

Skąd pochodzi cykoria podróżnik?

Cykoria podróżnik jest to bardzo interesująca roślina, której zastosowanie warto poznać. Zacznijmy najpierw od tego, skąd właściwie pochodzi ten gatunek i do jakiej rodziny jest zaliczany. Warto też wspomnieć, że w naturze spotykana jest dzika cykoria, a nie tylko prowadzona w uprawie.

Cykoria podróżnik znana jest również jako cykoria wędrowniczka oraz podróżnik błękitny, przez wzgląd na niebieskie kwiaty polne. Łacińska nazwa tej rośliny brzmi Cichorium intybus. Warto wiedzieć, że roślina ta, zarówno ziele podróżnika, jak i korzeń podróżnika, znajduje swoje zastosowanie w ziołolecznictwie, przez co powinniśmy wiedzieć, gdzie naturalnie występuje.

Zioła, którymi są podróżniki błękitne, początkowo występowały w niektórych częściach Europy, Afryki Północnej, Azji, Tunezji i Algierii. Obecnie jednak dzika cykoria rozpowszechniła się na praktycznie wszystkie kontynenty z wyjątkiem Antarktydy. Dzikie cykorie możemy spotkać na kamienistych i piaszczystych glebach na poboczach dróg, ugorach, nasypach, ale i na łąkach i pobrzeżach pól uprawnych. Sprawdź także ten artykuł o zastosowaniu złocienia maruna.

Podróżnik błękitny i charakterystyka cykorii podróżnika

Cykoria podróżnik to owadopylna bylina, której młode liście i korzenie są jadalne i bardzo często wykorzystywane w ziołolecznictwie. Roślina ta dorasta do około 30-120 cm wysokości i ma cienkie, zielonkawoszare łodygi, które są rozgałęzione, a u nasady szorstko owłosione. Przez to, że Cichorium intybus ma dużo mocnych włókien, jest ona odporna na zrywanie.

Korzenie podróżników są mało rozgałęzione, palowe, grube i mięsiste. Ich kolor jest brunatny, a w smaku są one gorzkie. Owocami z kolei są 2-5 kanciaste niełupki o odwrotnie jajowatym kształcie z krótkimi łuskami dookoła. Warto wiedzieć, że cykoria podróżnik jest wiatrosiewna, dlatego nie potrzebuje ingerencji człowieka do rozmnożenia.

Kolejnym elementem rośliny są jej lancetowate, niewielkie liście siedzące. Mogą być one lekko ząbkowane lub całobrzegie, a ich nasada może być strzałkowa lub sercowata. Liście nie są gęsto rozmieszczone na łodydze, jedynie liście dolne tworzą charakterystyczną rozetę. I właśnie te liście są od spodu owłosione. A może zainteresuje cię także ten artykuł o złocieniu dalmatyńskim?

Widząc na obrzeżach upraw niebieskie kwiaty polne, możemy mieć pewność, że będzie to właśnie cykoria podróżnik. Poza charakterystycznymi niebieskimi kwiatami polnymi czasami zdarzy nam się zobaczyć je w kolorze różowym albo i białym, ale to zdarza się bardzo rzadko. Kwiatki są małe i osiągają zaledwie 3-4 cm średnicy. Osadzone są one na szczycie łodygi, ale i w kątach bocznych łodyg i grubych liści. Charakterystyczne jest to, że kwiatki zamykają się na noc, a pozostają otwarte w dzień. Pojawiają się one od lipca do września.

Właściwości lecznicze i zastosowanie cykorii podróżnik

Zdecydowanie najważniejszą kwestią w przypadku Cichorium intybus jest jej zastosowanie i właściwości lecznicze. Cykoria podróżnik jest znaną rośliną leczniczą, używaną przy ziołolecznictwie już od bardzo dawna. Szacuje się, że korzystanie z dóbr tej rośliny zaczęło się już w czasach prehistorycznych, szczególnie w arabskich i niemieckojęzycznych krajach. Zioło to stosowane także było w homeopatii i przy leczeniu niektórych odmian nowotworów. Sprawdź także ten artykuł o zastosowaniu przytuliny czepnej.

Surowcem lekarskim są całe ziela podróżników, ale również korzeń podróżnika, czy jego płatki. W swoim składzie zawierają bardzo liczne substancje o korzystnym wpływie na organizm człowieka, między innymi sole mineralne, cholinę, pektynę, olejki eteryczne, glikozyd intubinę, inulinę oraz laktucynę.

Korzeń podróżnika ma działanie moczopędne, a poza tym pobudza wytwarzanie żółci i soku żołądkowego. Dodatkowo działa on w delikatnym stopniu przeczyszczająco. Dzięki swoim właściwościom wykorzystywany jest wielokrotnie w mieszankach ziołowych, które przeznaczone są do leczenia zaburzenia trawienia oraz przy osłabieniu organizmu.