Dzwonek alpejski

Dzwonek alpejski w ogrodzie - wymagania, sadzenie, uprawa, pielęgnacja

Dzwonek alpejski Campanula alpina jest byliną tatrzańską, zasiedlającą górskie tereny, powyżej 1400 m n.p.m. Latem, liliowoniebieskie kwiaty, o charakterystycznym dzwonkowatym kształcie, obficie pokrywają bezwapienne stanowiska, urzekając urodą i odpornością na wysokogórską aurę. W wyższych partiach gór, liście i łodygi niewysokich, 20-cm roślin, są gęsto omszone. Z powodu specyficznych warunków życia, dzwonek alpejski w ogrodzie należy do rzadkości. Poznaj wymagania uprawowe urokliwej byliny.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o dzwonkach.

Dzwonek alpejski w ogrodzie – uprawa i pielęgnacja

Campanula alpina jest górską byliną z rodziny dzwonkowatych, która obejmuje ponad 300 gatunków Campanula. W najwyższych partiach Tatr gatunek zasiedla kwaśne i zimne gleby, znajdując stanowiska w szczelinach granitowych skał oraz w innych miejscach bezwapiennych. Poza Tatrami dzwonek alpejski występuje w Alpach i w Karpatach.

Delikatne dzwonki dostosowały się do surowej tatrzańskiej aury. Charakterystycznymi wyróżnikami gatunku są gęsto omszone łodygi i liście, grube korzenie, umożliwiające utrzymanie się w szczelinach skał oraz niewysoki wzrost, około 5 cm – 30 cm, co ułatwia bylinie przetrwanie w zmiennych warunkach pogodowych. Dolne błyszczące lancetowate liście tworzą przyziemne rozetki. W lipcu i w sierpniu pojawiają się duże liliowoniebieskie, czasami białe kwiaty, ujęte w grona, z omszonymi obrzeżeniami. Owocem dzwonków są torebki nasienne. Wysiew nasion następuje w pogodny i suchy dzień.

Uprawa niskich dzwonków w ogrodzie skalnym nie jest łatwa. Wymagania uprawowe dotyczą zapewnienia roślinom słonecznego, ale chłodnego stanowiska oraz odpowiedniego podłoża. Sadzonki sadzimy w przepuszczalnym podłożu, o kwaśnym odczynie pH, np. między granitowymi kamieniami, z niedużą warstwą próchniczną, co imituje naturalne środowisko. Rośliny wysokogórskie przystosowane są do spędzenia zimowych miesięcy pod warstwą śniegu. W ogrodach skalnych, w czasie bezśnieżnych zim, ułatwimy mrozoodpornym dzwonkom zimowanie, okrywając je agrowłókniną lub świerkowymi gałązkami. Po kwitnieniu, bylina zamiera, więc warto pozyskać jej nasiona. Wysiew nasion przeprowadzamy wczesną wiosną. Przykrywamy je warstewką piasku. Dzwonek alpejski, uprawiany w pojemnikach, może stać się oryginalną ozdobą letnich tarasów i balkonów. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie dzwonka brzoskwiniolistnego?

Inne gatunki Campanula – dekoracyjne dzwonki w ogrodzie

Dzwonek karpacki Campanula carpatica – jest popularną byliną, chętnie uprawianą w ogrodach skalnych, nasadzanych na kwiatowych skarpach i ozdobnych murkach. Ciemnoniebieskie dzwonkowate kwiaty pojawiają się od lipca do końca września. Na rynku dostępne są efektowne odmiany dzwonka karpackiego, o kwiatach białych oraz w różnych odcieniach barwy niebieskiej. Sadzonki sadzimy na słonecznym miejscu, w ziemi chłodnej i bogatej w wapń. Roślina dorasta do 40 cm wysokości. Zimowanie bylinie umożliwiają przyziemne pąki, chroniące się przed mrozem pod ściółką i warstwą gleby.

Dzwonek Poszarskiego Campanula poscharskiana – tworzy płożące się pędy, o długości osiągającej 70 cm. Sercowate, ząbkowane liście osadzone są na ogonkach. Ozdobą byliny są niebieskie gwiazdkowate kwiaty, obficie kwitnące od czerwca do września. Dzwonki mocno rozrastają się. Nadają się do nasadzenia w ogrodach skalnych oraz do zadarniania ogrodowych zakątków. Roślina preferuje stanowiska słoneczne i lekko zacienione, o umiarkowanie wilgotnym podłożu, zarówno lekko kwaśnym, jak i lekko zasadowym. Dzwonki są mrozoodporne.

Dzwonek dalmatyński Campanula portenschlagiana – wywodzi się z Dalmacji. Bylina dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i półcienistych. W czerwcu pojawiają się 2-cm fioletowo niebieskie kwiaty, ujęte w krótkie grona. Dzwonek dalmatyński tworzy krótkie rozkrzewione pędy, z soczyście zielonymi liśćmi oraz długie rozłogi, mocujące bylinę w skalnych szczelinach. Jest przystosowany do suszy. Nadaje się do obsadzania suchych tarasów i murków skalnych. Po przycięciu, gdy kwiaty przekwitną, zakwitnie ponownie jesienią, we wrześniu.

Dzwonek brzoskwiniolistny Campanula persicifolia – może dorosnąć do 90 cm wysokości. na prostych łodygach widnieją lancetowate wąskie liście. Dzwonkowate okazałe kwiaty, wybarwione na jasnoniebiesko, zebrane są w grona. Odmiany ogrodowe wytwarzają także kwiaty białe. Dzwonek brzoskwiniolistny wymaga nasadzenia w umiarkowanie wilgotnej wapiennej glebie, na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym. Bylina nadaje się do bukietów, a na rabatkach pięknie komponuje się z niższymi bylinami, np. z chabrem białawym i pajęcznicą liliowatą.