Dzwonek Poszarskiego

Dzwonek Poszarskiego (Campanula poscharskyana) - uprawa, pielęgnacja, porady

Dzwonek Poszarskiego Campanula poscharskyana pochodzi z Dalmacji. Nie sprawia problemów uprawowych, więc chętnie uprawiany jest w ogrodach skalnych i na rabatach, które zdobi uroczymi liliowoniebieskimi dzwonkami. Wieloletnia bylina należy do roślin ekspansywnych, co należy wziąć pod uwagę, wybierając stanowisko pod jej uprawę. Przeczytaj, jak uprawiać dekoracyjną roślinę.

Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o bylinach.

Campanula poscharskyana – uprawa i pielęgnacja

Dzwonek Poszarskiego jest płożącą się rośliną, o długich, 70-cm pędach. Bylina tworzy sercowate liście, o długości około 3 cm oraz delikatne niebieskie dzwonki, dekorujące szerokie kępy od czerwca do końca września. Poduchy mają około 20 cm wysokości i szybko się rozrastają. Dzwonek Poszarskiego jest odpowiednią rośliną na słoneczne i lekko zacienione stanowiska. Najlepiej rośnie na wapiennym podłożu, o umiarkowanie wilgotnej, przepuszczalnej glebie. Nie toleruje zastoin wodnych.

Ze względu na płożący zwarty pokrój, dzwonek Poszarskiego to efektowna roślina okrywowa, tworząca dywanową osłonę ogrodowych zakątków. Znajduje również zastosowanie w ogrodach skalnych, na murkach oraz w uprawie pojemnikowej. Możemy tworzyć kwietne kompozycje, sadząc dzwonki na tle wyższych barwnych bylin. Na 1 m2 powinno przypadać 9 roślin, sadzonych co 30 cm.

Pielęgnacja Campanula poscharskyana polega na przycinaniu byliny. Cięcie przeprowadza się na przełomie lipca i sierpnia, po zakończonym kwitnieniu. Dotyczy całej kępy – tniemy ją do około 10 cm nad ziemią. Taki zabieg sprawi, że roślina okrywowa utrzyma zwarty pokrój, a na nowych pędach pojawią się we wrześniu liczne niebieskie dzwonki. A może zainteresuje cię także ten artykuł o bylinach polecanych do cienia?

Dzwonki - atrakcyjne gatunki w naszym ogrodzie

Dzwonek brzoskwiniolistny Campanula persicifolia – to bylina rosnąca w naszym kraju. Charakterystycznym wyróżnikiem gatunku są liście, które przypominają liście brzoskwini. Dzwonek jest wysoką byliną, która może osiągnąć 90 cm. Na prostych łodygach pojawiają się liczne duże ciemnoniebieskie kwiaty. Zaleca się sadzenie 10 dzwonków na 1 m2.

Dzwonek karpacki Campanula carpatica – występuje w Karpatach, gdzie porasta skalne szczeliny i słoneczne polany i łąki. Jako roślina ogrodowa sadzony jest w skalnych ogrodach, na skarpach, murkach oraz w pojemnikach – na balkonach i tarasach. Dzwonki wyróżniają się pokładającym się pokrojem. Łodygi osiągają około 40 cm długości, a urokliwe ciemnoniebieskie kwiatuszki dekorują roślinę od czerwca do końca września. Dzwonki sadzimy na słoneczny stanowisku, o lekkim przepuszczalnym podłożu, zasobnym w wapń. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o dzwonkach.

Dzwonek dalmatyński Campanula portenschlagiana – kwitnie od czerwca, dekorując ogrody niebieskofioletowymi kwiatuszkami, o długości około 2 cm. Roślina wytrzymuje długotrwałe suche okresy dzięki długim rozłogom, wnikającym w każdą skalną szczelinę. Nadaje się do obsadzania skalników, suchych tarasów, murków i skarp. Preferuje stanowiska słoneczne i lekko zacienione. Po przekwitnięciu należy kępy bylin silnie przyciąć, by we wrześniu po raz drugi okryły się kwiatami. Na 1 m2 sadzimy 10-15 dzwonków.

Dzwonek alpejski Campanula alpina – w naszym kraju spotykany jest w Tatrach, powyżej 1400 m n.p.m. Porasta szczeliny skalne i górskie łąki. Preferuje stanowiska pozbawione wapnia – tatrzańskie dzwonki występują pomiędzy granitowymi skałami. Ich owłosiona łodyga osiąga wysokość 20 cm. Owłosione są także liście i dzwonkowate szarofioletowe kwiaty, ujęte w grona. Rośliny kwitną od czerwca do sierpnia. Dzwonek tatrzański – bylina wysokogórska - rzadko bywa uprawiany. A może zainteresuje cię także ten artykuł o dzwonku brzoskwiniolistnym?