Wyjątkowa bylina ogrodowa - najciekawsze gatunki goryczki

Gentiana - goryczka niebieska do ogrodu skalnego

  • Goryczka wiosenna Gentiana vernato drobna bylina, osiągająca 15 cm wysokości. W naszym kraju możemy spotkać dziko rosnące rośliny w Tatrach i w Pieninach. Są objęte prawną ochroną, podobnie jak pozostałe gatunki goryczki. Atrakcyjna goryczka niebieska, o białym środku, znajduje wielu zwolenników, dlatego jest chętnie uprawiana w ogrodach naturalistycznych i skalnych. Urodę dwucentymetrowych kwiatów podkreśla rozeta ciemnozielonych błyszczących i skórzastych liści. Goryczka wiosenna kwitnie od maja do jesieni. Preferuje słoneczne stanowiska, o przepuszczalnych glebach, z wysoką zawartością wapnia. Pielęgnacja tej mrozoodpornej byliny polega głównie na odchwaszczaniu miejsca nasadzenia.
  • Goryczka bezłodygowa Gentiana acaulis – dorasta do 10 cm wysokości.Na tle zimozielonych liści, zebranych w ciemnozielone rozety wspaniale prezentują się intensywnie niebieskie kwiaty o 6 cm długości, pojawiające się w maju i w czerwcu. Uprawa goryczki udaje się na glebach lekko kwaśnych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych. Pięknie wybarwione kwiaty, w niektórych odmianach również wybarwione na różowo i biało, pojawiają się na stanowiskach słonecznych. W zacienieniu lepiej rozwijają się liście. Sadzimy rośliny w grupach - około 16 roślin na 1 m kwadratowy. Goryczka bezłodygowa pięknie prezentują się na tle kamieni w ogrodach skalnych oraz na rabatach i w pojemnikach. A może zainteresuje cię także ten artykuł o najpopularniejszych bylinach ogrodowych?
  • Goryczka alpejska Gentiana alpina – to górska jednoroczna goryczka. W naturalnych siedliskach porasta zachodnie Alpy, Pireneje i góry Hiszpanii, na wysokości 2000-2600 m. Prawie okrągłe liście zebrane są w rozety, wśród których pojawiają się ciemnoniebieskie kwiaty. Goryczka alpejska preferuje gleby bardzo kwaśne oraz kwaśne. Kwiaty ładnie wybarwiają się w miejscach słonecznych. W uprawie ogrodowej znajduje zastosowanie jako atrakcyjna roślina na skalniaki, rabaty bylinowe oraz do ozdoby balkonów i tarasów, przy uprawie w pojemnikach.
  • Goryczka dynarska Gentiana dinarica – jest rośliną niewysoką, osiągającą od 5 cm do 10 cm wysokości. Duże kępy rośliny zdobią liczne, rurkowato-dzwonkowate, intensywnie niebieskie kwiaty. Pojawiają się w maju i w czerwcu, ładnie prezentując się na tle zielonych odziomkowych liści. Goryczka dynarska preferuje stanowiska słoneczne, ale liczne kwiaty pojawią się także w lekkim półcieniu. Sadzimy rośliny na podłożu żwirowo-gliniastym, umiarkowanie wilgotnym. Gentiana dinarica jest wspaniałą ozdobą skalników, nadaje się do osadzenia szczelin skalnych, a także do nasadzeń grupowych. Rozmnażamy ten gatunek przez podział i nasiona.
  • Goryczka krótkołodygowa Gentiana clusii – nazywana jest również goryczką Klusjusza. W naszym kraju występuje wyłącznie w Tatrach - od dolnego regla do piętra hal. Byliny można często zobaczyć w ich naturalnym środowisku. Goryczka krótkołodygowa dorasta do 15 cm wysokości. Ciemnoniebieskie duże dzwonkowate kwiaty, z jaśniejszym środkiem, osiągają długość do 6 cm. Kwitną od kwietnia do czerwca, na słonecznych stanowiskach. Najpiękniej będą prezentować się w skalnych ogrodach, o wapiennym podłożu. Na 1 m kwadratowy powinno przypadać około 16 roślin. Sprawdź także ten artykuł o bylinach polecanych na skalniak.

Orientalne goryczki – azjatyckie piękności

  • Goryczka siedmiodzielna Gentiana septemfida – jest wspaniałą mrozoodporną byliną, wywodzącą się z Azji. Kwitnie od lipca do sierpnia. Wzniesione i płożące się pędy, mocno ulistnione, osiągają do 30 cm długości. Walorem gatunku są liczne niebieskie i fioletowe kwiaty, z jasnym środkiem, ujęte w kwiatostany. Uprawa wymaga nasadzenia byliny na słonecznych stanowiskach, chociaż kwiaty wybarwiają się także w lekkim zacienieniu. Sadzimy rośliny na wiosnę i jesienią, w grupach do 10 roślin. Goryczka siedmiodzielna preferuje gleby wapienne, o odczynie pH 6-7,5, umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. Pielęgnacja stanowiska polega na dbałości o regularne odchwaszczanie. Ściółkowanie otoczenia byliny zapewni glebie utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Goryczkę możemy również uprawiać w doniczkach, zdobiąc balkony i tarasy - chroniąc je przed mrozem.
  • Goryczka paskowana Gentiana sino-ornata – bylina znana jest jako goryczka chińska i goryczka jesienna. Ojczyzną goryczki są Chiny oraz Tybet. Roślinę wyróżniają piękne duże kwiaty, o czystym lazurowym wybarwieniu, z fioletowymi paskami. Goryczka chińska zadarnia przestrzeń ogrodu, zdobiąc go jesienią pięknymi kwiatami, bowiem goryczka chińska kwitnie we wrześniu i w październiku. W naszym ogrodzie wspaniale zaprezentuje się na rabatach bylinowych, z innymi bylinami kwitnącymi jesienią, na skalniakach i w ogrodach wrzosowiskowych. Nadaje się do obsadzenia murków i obrzeży rabatek.
Goryczka niebieska podczas kwitnienia
Goryczka w ogrodzie - gatunki, uprawa, pielęgnacja, porady praktyczne

Uprawa goryczki chińskiej nie jest najłatwiejsza. Obfite kwitnienie zapewni jej nasadzenie na słonecznych lub lekko zacienionych stanowiskach, o lekko kwaśnym odczynie pH. Korzystne dla byliny jest wilgotne powietrze i stale wilgotne piaszczyste podłoże – próchniczne, przepuszczalne, z udziałem kwaśnego torfu oraz gliny. Zadaniem ogrodnika jest dobre zdrenowanie gleby, by uchronić goryczkę przed stojącą wodą. Mrozoodporna goryczka jesienna nie wymaga zimowego zabezpieczenia. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kwiatach wieloletnich.

Goryczka – lecznicza bylina w naszym ogrodzie

Goryczka ma właściwości lecznicze, co przez stulecia wykorzystywała medycyna ludowa. Wiele gatunków znalazło zastosowanie w ziołolecznictwie, a najpopularniejsze goryczki lecznicze to goryczka żółta, goryczka wąskolistna i goryczka kropkowana. Z roślin pozyskiwany jest surowiec zielarski - kłącza i korzenie. Zawarte w nich gorzkie substancje, korzystnie wpływają na pracę jelit, pobudzają procesy trawienne, wydzielanie żółci, a także poprawiają łaknienie. Goryczki działają wzmacniająco i uspokajająco na nasz organizm. Z pozyskanego surowca sporządza się odwary, nalewki, a nawet zdrowotne wino. W aptekach i sklepach zielarskich dostępne są krople i kłącza goryczkowe. Warto w tym miejscu wspomnieć o środku dezynfekującym – fiolecie goryczki, występującym pod nazwami gencjana, fiolet gencjanowy i pioktanina. Poza kolorem, roztwór odkażający nie ma niczego wspólnego z roślinami gatunku Gentiana.

  • Goryczka wąskolistna Gentiana pneumonanthe – należy do gatunku rodzimego. W Polsce występuje jedynie na Wyżynie Śląskiej, w Kotlinie Sandomierskiej, w Beskidzie Wyspowym, Beskidzie Makowskim oraz w Bieszczadach, w górnym - biegu Sanu. Preferuje wilgotne podłoże, porastając zarośla i łąki. Bylina dorasta do 10 cm - 80 cm wysokości. Łodygę porastają skrętoległe wąsko lancetowate liście. Dzwonkowate kielichy wybarwione są na fioletowy kolor. Osiągają 5,5 cm długości. Pojawiają się w czerwcu i dekorują roślinę do września. Na kwiatostanach żerują larwy motyla modraszka alkona, który zapyla bylinę. Zarówno goryczka wąskolistna, jak i motyl modraszek alkon zagrożone są wyginięciem i podlegają ochronie. Goryczka wąskolistna rozmnaża się głównie przez nasiona. Preferuje słoneczne i wilgotne stanowiska. Pięknie prezentuje się w ogrodach skalnych. Wymaga częstego nawadniania, by nie dopuścić do wysychania podłoża. Roślina odporna jest na szkodniki, jednak może być uszkodzona przez żerujące na stożkach wzrostu ślimaki, co prowadzi do jej zamierania. W medycynie ludowej gatunek Gentiana pneumonanthe wykorzystywany był do wytwarzania naparów wspomagających trawienie. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie astrów marcinków?
  • Goryczka kropkowana Gentiana punctata – spotykana jest w Tatrach i na Babiej Górze, na zboczach porośniętych trawą, na tle której wyróżniają się oryginalne kwiaty – żółte, z wyraźnymi czarnymi plamkami. Wysoką 80-cm łodygę porastają pokaźne ciemnozielone liście. Bylina kwitnie latem, od lipca do sierpnia, preferując kwaśne podłoże. Górska goryczka kropkowana ozdobi nasz ogród skalny. Sadzimy ją w najchłodniejszym miejscu, w umiarkowanie żyznej glebie, o lekko kwaśnym odczynie pH. Kwiaty najlepiej wybarwiają się na stanowiskach słonecznych. Bylina jest rośliną leczniczą, którą medycyna ludowa wykorzystywała do sporządzania leków. Surowcem zielarskim są korzenie, zawierające substancje pobudzające i regulujące procesy trawienne, poprawiające apetyt i wpływające wzmacniająco na organizm.
ikona podziel się Przekaż dalej