Imbir

Imbir to bardzo ciekawa roślina o egzotycznym rodowodzie. Warto się nią zainteresować z dwóch powodów. Po pierwsze oferuje niepowtarzalne walory smakowe. Stanowi, zatem polecany dodatek do potraw. Po drugie jest to gatunek, w którym tkwią bezcenne właściwości lecznicze. Wystarczy tylko po nie sięgnąć. Sprawdzamy, więc jakie zastosowanie ma korzeń imbiru. Odpowiadamy na pytanie, jakie przetwory można z niego zrobić. Opisujemy też domową uprawę.

Imbir – charakterystyka i uprawa w domu

Egzotyczny imbir to rodzaj bylin zaliczanych do grupy imbirowatych. W tej licznej rodzinie znajdują się przeszło 144 gatunki. Charakterystyczną cechą roślin imbirowatych są płożące kłącza, z których wyrastają kwiatowe i płonne pędy. Naturalnym środowiskiem imbiru są obszary południowo-wschodniej Azji. Stamtąd gatunek został przewieziony na inne kontynenty, rozwija się w Australii, Korei, na Madagaskarze oraz na terenach Afryki, Ameryki Północnej oraz wyspach Oceanii. Typowym gatunkiem jest imbir lekarski, którego najważniejsze cechy to niepowtarzalny smak i właściwości lecznicze.

Zanim opiszemy wpływ imbiru na organizm zajmiemy się jego uprawą. Można ją z powodzeniem prowadzić w domu. By zacząć wystarczy wiosną kupić w sklepie kłącze imbiru, z co najmniej jednym żywym oczkiem. Umieszcza się je następnie w szerokiej donicy. Dlatego, że roślina rozrasta się bardziej na boki niż w głąb. Pojemnik wypełnia się w 2/3 ziemią. Korzeń imbiru ma znajdować się dość płytko, rozwinie się w glebie żyznej, próchnicznej i przepuszczalnej. Podłoże musi być stale, umiarkowanie wilgotna. Zalecany odczyn powinien utrzymywać się w granicach zasadowego pH. Czyli od mniej więcej 8 wzwyż.

Zaraz po posadzeniu imbir nie może być intensywnie podlewany. Najlepsza jest umiarkowana wilgotność ziemi. Roślinę ustawia się w nasłonecznionym miejscu, lecz osłoniętym przed bezpośrednim padaniem promieni słonecznych. Imbir najlepiej rozwija się w temperaturze 22-25°C. Po miesiącu od posadzenia pojawią się młode kiełki, które mogą odrosnąć do 150 cm wysokości. Będą miały długie, lancetowate i szerokie liście. W pielęgnacji najważniejszą rolę odgrywa regularne, niebyt intensywne polewanie. Trzeba pamiętać, że zimą imbir wchodzi w stan spoczynku. Wtedy donicę trzeba przenieść do chłodniejszego pomieszczenia, z temperaturą wynoszącą maksymalnie 10°C.

Zastosowanie i właściwości zdrowotne imbiru

Na działanie lecznicze imbiru wpływają składniki, które zawiera. Są to witaminy C, A, E i K, kwas foliowy, ryboflawina, tiamina. Korzeń zawiera też minerały takie jak cynk, sód, potas, fosfor, magnez, żelazo, wapń. Nie zawsze jednak stosowanie imbiru jest zdrowe. Nie powinny korzystać z niego kobiety w ciąży i karmiące piersią. Unikać go muszą osoby cierpiące na choroby układu pokarmowego, hemofilię, nadciśnienie i niedociśnienie. Przeciwwskazania już za nami, czas na cenne właściwości zdrowotne. Podstawą jest to, że imbir ma działanie bakteriobójcze, rozgrzewające i przeciwzapalne, wspomaga, więc leczenie przeziębienia i grypy.

Korzeń imbiru w postaci surowej, suszonej, mielonej jak w innych przetworach korzystnie wpływa na trawienie. Wzmaga apetyt, łagodzi mdłości i zapobiega wymiotom na przykład po narkozie. Kłącze niweluje wzdęcia oraz może przeciwdziałać zakrzepicy żył. Kolejne działanie lecznicze imbiru to obniżanie poziomu cholesterolu oraz łagodzenie migren. Stosowanie tej rośliny wspomaga odchudzanie, łagodzi kaszel, bóle miesiączkowe, bóle mięśni i stawów. Do tego wspomaga krążenie i zmniejsza obrzęki. Warto, zatem spożywać imbir pod różnymi postaciami. Jakie to postacie? Odpowiedź na to pytanie znajduje się poniżej.

Syrop z imbiru i inne przetwory – imbir kandyzowany

Poza właściwościami leczniczymi, imbir oferuje ciekawe walory smakowe. Dlatego też pojawia się w kuchniach całego świata. Najczęściej spotyka się go w formie surowej, suszonej lub mielonej. Może też jednak przybierać inne wersje. Popularny jest syrop z imbiru. Do jego przygotowania potrzebny jest korzeń opisywanej rośliny, dwie cytryny i miód naturalny. Ciekawą propozycją jest też imbir kandyzowany. By go wykonać najpierw obiera się kłącza. Następnie gotuje się je w rondelku z wodą, aż do wrzenia. Kolejny krok to gotowanie korzenia z dodatkiem cukru i szczypty soli aż do zgęstnienia syropu. Wszystkie czynności zajmują około 2 godziny. To oczywiście jeszcze nie koniec propozycji.

Każdy, kto kiedykolwiek jadł sushi miał okazję sprawdzić jak smakuje imbir marynowany. By cieszyć się tym niepowtarzalnym aromatem, warto samodzielnie przygotować przetwory pochodzące z Japonii. Wtedy ma się pewność, że wszystkie składniki są pozbawione sztucznych dodatków. Jak powstaje ta konkretna propozycja? Do jej wykonania potrzebny jest świeży korzeń, cukier, sól, woda, ocet ryżowy. Charakterystyczny, różowy kolor można uzyskać dodając sok z buraka. Przepis na imbir marynowany jest prosty. Pokrojone kłącza układa się w słoiczkach. Następnie zalewa się je gorącą marynatą powstałą ze wspomnianych powyżej składników. Tym sposobem opisaliśmy popularne przetwory z imbiru.