Jesion amerykański - wymagania, uprawa, pielęgnacja, porady praktyczne

Wymagania jesionu amerykańskiego (Fraxinus americana) – opis drzewa i stanowisko

Jesion amerykański, jesion biały Fraxinus americana należy do rodziny roślin oliwkowatych Oleaceae. W Polsce jest spotykany rzadko. Drzewo osiąga wysokość od 25 m do 40 m wysokości. Wyróżnia je jajowaty kształt korony, wzniesione gałęzie i proste smukłe pnie. Ciemnozielone liście jesionu są całobrzegie lub delikatnie ząbkowane, a ich spodnia omszona strona wybarwia się na kolor szarosiny. Jesienią liście jesionu amerykańskiego przybierają intensywnie żółte i fioletowobordowe kolory. Zanim rozwiną się na wiosnę liście, roślina wytwarza mało ozdobne kwiaty. Owoce zaopatrzone są w skrzydełka, dzięki którym przenoszą się na znaczne odległości, od października do końca zimy.

Fraxinus americana wymaga nasadzenia na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym, na wilgotnych i żyznych, dobrze zdrenowanych glebach. Drzewa są tolerancyjne, jeśli chodzi o odczyn pH. Samodzielne wysianie skrzydlaków wymaga poddaniu ich stratyfikacji chłodnej lub ciepło-chłodnej, przez około 3 miesiące. Do zadrzewiania nadają się siewki w wieku 2-3 lat. Możliwe jest również rozmnażanie jesionu z sadzonek zdrewniałych. Pielęgnacja roślin polega na dbałości o właściwą wilgotność gleby. Jesion amerykański można przesadzać i przycinać gałęzie. Drzewo szybko się regeneruje.

Jesion amerykański (Fraxinus americana) - odmiany i szkodniki jesionu

Do popularnych odmian jesionu amerykańskiego należą:

• Fraxinus americana ‘Acuminata’ – drzewo o liściach soczyście zielonych w górnej części i srebrzystych na spodzie blaszki oraz
• Fraxinus americana ‘Autumn Purple’ – odmiana o liściach przebarwiających się jesienią na fioletowo-bordowo.

Zagrożeniem dla drzew są szkodniki jesionu - azjatycki chrząszcz, opiętek jesionowiec Agrilus planipennis, o szmaragdowozielonym, połyskliwym pancerzu. Larwy szkodników żerują w łyku drzewa, wygryzając korytarze. W stanach Zjednoczonych i w Kanadzie szkodniki jesionu unicestwiły około 30 milionów jesionów. Rozprzestrzeniają się także w Europie. W Polsce opiętki występują obok szkodnika jesionu wyniosłego - Agrilus convexicollis. Przypadki wystąpienia opiętka jesionowca należy zgłaszać do Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa, co pozwoli podjąć działania, w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się szkodników. Jeśli interesuje cię ten gatunek drzew w uprawie, sprawdź także ten artykuł o jesionie wyniosłym.

Zastosowanie jesionu amerykańskiego

Okazałe drzewa cenione są za swoje walory dekoracyjne. Wybierane są do dużych ogrodów naturalistycznych, do obsadzania szerokich dróg, zadrzewiania parków i terenów leśnych. W dziuplach, jakie tworzą się w pniach, schronienia szukają ptaki i zwierzęta – dzięcioły i wiewiórki. Jesiony nadają się do rekultywacji terenów pogórniczych.

Różne części jesionów wykorzystywane były - od najdawniejszych czasów - w ziołolecznictwie. Na terenie Ameryki Północnej rdzenni mieszkańcy leczyli wywarem z kory problemy trawienne i skórne. Z liści sporządzano wywar, którym łagodzono ukąszenia komarów, a z korzeni przygotowywano lekarstwo na ukąszenia żmii. Europejczycy, którzy osiedlali się w Ameryce, przejmowali tradycje lecznicze Indian. Współcześnie, pozyskany z jesionu amerykańskiego surowiec, wykorzystuje się do wytwarzania preparatów homeopatycznych.