Jeżówka

Jeżówka - odmiany, uprawa, właściwości lecznicze, zastosowanie, porady

Jeżówka purpurowa to bardzo ciekawa roślina ogrodowa. Łączy w sobie dwie pożyteczne cechy. Po pierwsze jest świetną dekoracją ogrodu. Po drugie wykazuje właściwości zbawienne dla zdrowia. Gdy doda się do tego łatwą uprawę, z rachunku wychodzi kwiat ogrodowy dla każdego.

Charakterystyka i odmiany jeżówki

Jeżówka pospolita to roślina należąca do rodziny astrowatych. Jest to wysoka bylina, może dorastać nawet do 1,5 metra. Można łatwo ją poznać po kwiatach. Mają duży, brązowy środek okolony przez płatki zazwyczaj przybierające kolor purpurowy lub różowy. Oprócz nich na uwagę zasługują szorstkie, sztywne liście. Ta piękna roślina kwitnie od lipca do października. Warto też dodać, że jeżówki pochodzą z preriowych terenów Ameryki Północnej. W Europie rozpowszechniły się, jako rośliny ozdobne. Dzięki niskim wymaganiom są bardzo łatwe w uprawie.

Jeżówka purpurowa, z łaciny echinacea purpurea, jest najbardziej znaną odmianą. To właśnie ten gatunek jest najczęściej wykorzystywany w lecznictwie. Ziele jeżówki wykazuje wiele cennych właściwości zdrowotnych. Również korzeń zawiera ogromną liczbę dobroczynnych składników. To sprawia, że roślina wchodzi w skład kosmetyków, suplementów diety i leków na różne choroby. W warunkach domowych można robić z niej syropy lub nalewki. Do tego zagadnienia wrócimy nieco później.

Nazwy innych odmian mogą być nieco mylące. Trzeba, bowiem wiedzieć, że jeżówka pospolita i purpurowa to właściwie te same kwiaty. Ta roślina bywa też określana, jako jeżówka różowa. Skąd, zatem bierze się taka różnorodność nazw? Odpowiedź jest bardzo prosta. Wszystkie wymienione jeżówki różnią się w zasadzie tylko kolorem kwiatów. Mało tego, często spotykane są też barwy białe, żółte i pomarańczowe. Trzeba jednak dodać, że niektóre odmiany mogą mieć nieco inny wygląd.

Uprawa jeżówki

Echinacea purpurea nie sprawia żadnych problemów podczas uprawy. Ma małe wymagania, dzięki czemu nadaje się do każdego ogrodu. Najbardziej lubi nasłonecznione lub lekko zacienione stanowiska. Dobrze się rozwija w miejscach gdzie występują wysokie opady deszczu. Jeżówka różowa czy też inny jej kolor, preferuje gleby żyzne i przepuszczalne. Najlepsze są mieszanki piaszczysto-gliniaste. Niezbyt dobrze rośnie na ziemiach lekkich i piaszczystych.

Sadzenie jeżówki najczęściej polega na wysiewie nasion do gruntu. Wczesną wiosna umieszcza się je na głębokości około 0,5 cm. Ziemia, w której się znajdą powinna być zaprawiona obornikiem lub poplonem roślin motylkowych. Jednakże to nie jedyna możliwość. Do gruntu można wysadzać rozsady lub sadzonki pozyskane z podziału okazów matczynych. Po posadzeniu jeżówka purpurowa nie sprawia większych problemów. Wystarczy zapewnić jej kilka zabiegów pielęgnacyjnych.

Jednym z najważniejszych zabiegów dotyczących tej rośliny jest regularne usuwanie chwastów. Jeżówka pospolita potrzebuje sporo miejsca do rozwoju. Jest dość ekspansywna i nie lubi konkurencji w walce o składniki odżywcze. Oprócz odchwaszczania ważne jest też podlewanie. Kwiat bardzo lubi wodę, szczególnie podczas upalnego lata. Do tego wyższe odmiany jeżówki wymagają palikowania i podwiązywania by się nie pokładały.

Erchinacea purpurea wymaga jeszcze jednego zabiegu. Jeśli gleba w ogrodzie nie jest zbyt żyzna, potrzebne będzie nawożenie. Zasilanie nawozami sprawi, że kwiaty staną się bujne i niezwykle okazałe. By to osiągnąć trzeba dostarczyć roślinie nawozów wieloskładnikowych. Muszą mieć w swoim składzie azot i potas. Nawożenie przeprowadza się w dwóch terminach. Pierwszy raz jeszcze przed siewem a drugi wczesną wiosną. W zasadzie ostatnią czynnością po nawożeniu i podlewaniu jest zbieranie przekwitłych kwiatostanów.

Jeżówka purpurowa - zastosowanie i właściwości

Jeżówka pospolita oprócz dekorowania ogrodu ma też inne zastosowanie. Świetnie sprawdza się, jako kwiat cięty. Pozostawiona w wazonie dość długo utrzymuje piękny wygląd. Tymczasem jeżówka różowa i purpurowa jest często stosowana, jako składnik leków i kosmetyków. Najwięcej właściwości leczniczych posiada ziele jeżówki. Zbiera się je w dwóch terminach, na początku kwitnienia oraz końcem września. Korzenie, które również mają zastosowanie lecznicze, wykopuje się po zakończeniu uprawy.

Echinacea purpurea w formie syropu lub wyciągu wzmacnia odporność organizmu. Mogą, więc stosować ją osoby zdrowe by uniknąć choroby. Jest też zalecana w stanach wyczerpania i osłabienia organizmu. Ziele jeżówki wspomoże ciało w trakcie długotrwałego przyjmowania antybiotyków. Zatem warto je mieć w domu, szczególnie jesienią lub zima, kiedy bardzo łatwo o przeziębienie. To jednak nie wszystko, opisywany kwiat nie służy wyłącznie do zapobiegania infekcjom.

Jeżówka różowa może być przyjmowana w silnym przeziębieniu. Naukowcy z University of Connecticut School of Pharmacy udowodnili, że jest w stanie skrócić czas choroby o prawie dwa dni. Zwalcza przy tym kaszel oraz ból głowy. Ziele jeżówki ma też zastosowanie w leczeniu opryszczki, trądziku oraz oparzeń skóry. Widać więc jak pożyteczna jest to roślina. Nie tylko pięknie wygląda, ale też pomaga leczyć różne dolegliwości i choroby.