Laurowiśnia

Laurowiśnia - charakterystyka, uprawa, rozmnażanie, zimowanie

Laurowiśnia to jedno z najbardziej eleganckich i dekoracyjnych drzew uprawianych w ogrodzie. Jest to jeszcze jeden gatunek (obok wiśni i czereśni), który należy do rodzaju Prunus, czyli śliwa. I w zasadzie jej nazwa powinna brzmieć „śliwa wawrzynowa”. Jednak laurowiśnia bardziej określa to, jak wygląda rośliny – liście wyglądają jak liść laurowy i do tego ma czerwone, czerniejące z czasem owoce. Dowiedz się, czy warto zaprosić je do ogrodu.

Laurowiśnia – najważniejsze informacje o gatunku

Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus) to krzew wiecznie zielony, który należy do rodziny różowatych. W Polsce jest często uprawianą rośliną ozdobną, zarówno jako soliter, jak i na żywopłot. Jest tak ceniona ze względu na małe wymagania (wystarczy jej zwykła ziemia ogrodowa), a także z powodu bardzo dużych walorów ozdobnych.

Spośród wszystkich drzew z rodzaju Prunus, czyli śliwa, laurowiśnia jest zdecydowanie najbardziej oryginalna. Może to być drzewko lub krzew ozdobny, jednak najczęściej uprawia się ją szczepioną na pniu. Jest popularna w wielu rejonach świata, pochodzi jednak z Kaukazu, Bałkanów i Azji Mniejszej.

Laurowiśnia zazwyczaj osiąga około 3 m wysokości. Ma gęsty, rozłożysty pokrój, tworzy mocno rozgałęzione pędy, które wznoszą się ku górze. Są pokryte dużymi, szeroko lancetowatymi liśćmi o błyszczącej, ciemnozielonej powierzchni. Ich brzegi są delikatnie ząbkowane lub gładkie. Roślina dość atrakcyjne kwitnie. Kwitnienie trwa od kwietnia do maja, a kwiatuszki są drobne, pachnące i miododajne. Mają kremowy lub biały kolor i mocno wystające pręciki. Układają się w walcowate, bardzo gęste grona, a po przekwitnieniu zmieniają się w owoce. Są to pestkowce, kuliste i błyszczące, o prawie czarnym kolorze. W naszym klimacie owocowanie laurowiśni zdarza się niezwykle rzadko, jedynie kiedy jest naprawdę upalne i dość wilgotne lato.

Laurowiśnia – szukamy sadzonek

Laurowiśnia jest na tyle popularna, że nie powinno być większego problemu w znalezieniu jej sadzonek. Można trafić na nie w wielu sklepach ogrodniczych, zarówno stacjonarnych, jak i online. Rośliny są sprzedawane z nagim korzeniem lub w pojemnikach produkcyjnych. Ta druga opcja jest bezpieczniejsza, ponieważ w doniczce korzenie sadzonki są chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi. Sadzonki na pniu są nieco droższe – wtedy roślina jest prowadzona jako drzewko. Cena sadzonek waha się od 3,5 zł za niewysoką odnóżkę na żywopłot do 20-25 zł za większą sadzonkę ciekawej odmiany.

Klutywary laurowiśni różnią się między sobą barwą liści i wysokością. Niektóre odmiany, jak ‘Causacica’ mają jasnozielone liście. Inne natomiast są nieco ciemniejsze. Intensywną zielenią liści wyróżnia się ‘Rotundifolia’ i ‘Etna’. O wiele ciemniejsza jest ‘Novita’. Te odmiany świetnie nadają się na żywopłot. Jako soliter polecana jest zwłaszcza ‘Otto Luyken’. To odmiana o karłowatym pokroju, idealna do posadzenia jako soliter.

Jak sadzić laurowiśnię w ogrodzie

Sadzenie i przesadzanie laurowiśni należy zaplanować na późną jesień. Można także pokusić się o sadzenie wczesną wiosną, ale wtedy lepiej wykorzystać sadzonki w pojemnikach. Młode rośliny umieszcza się w odpowiednio przygotowanym dole, na dnie którego trzeba wsypać warstwę drenażu i odrobinę uniwersalnej ziemi do kwiatów. Można dodać także nawóz mineralny lub naturalny, na przykład kompost lub granulowany obornik. Dzięki temu młode laurowiśnie szybciej wyrosną i będą bardziej gęste.

Na żywopłot roślinę sadzi się w odstępach około 50 cm. Ma krzewiasty, mocno rozgałęziony pokrój i może się szybko zagęścić. Stosuje się zarówno sadzenie jednorzędowe, jak i dwurzędowe, w szachownicę. W tym drugim przypadku szybciej można zobaczyć gęsty, piękny żywopłot, ale rośliny mogą rywalizować ze sobą w wyścigu po składniki odżywcze.

Przesadzanie rośliny trzeba przeprowadzić bardzo ostrożnie, ponieważ ma ona rozległe, choć dość płytko ułożone korzenie. Jak sadzić laurowiśnię po wykopaniu? Należy zapewnić jej odpowiednio dużo miejsca, by nie uszkodzić korzeni, ale nie ma gwarancji, że dorosła, duża roślina się przyjmie.

Uprawa laurowiśni: ziemia i stanowisko

Oczekiwania laurowiśni co do siedliska i pielęgnacji są raczej niewielkie. Chce mieć tylko zacienione lub półcieniste stanowisko, najlepiej osłonięte od wiatru i dość ciepłe. To jej wystarczy, by się rozwijać. A jeśli jeszcze gleba będzie żyzna, próchnicza i przepuszczalna, roślina naprawdę będzie przepięknie rosnąć.

Roślina nie może mieć zbyt mokrego podłoża. Gleba powinna być jednak lekko wilgotna, dlatego warto wysypać wokół drzewka niewielką ilość kory. Do tego warto zadbać, by roślina miała zapewnione stanowisko obojętne lub lekko zasadowe. Na kwaśnych nie będzie się rozwijać.

Laurowiśnia nie jest całkowicie morozoodporna. Wytrzymuje spadki temperatur do -18 stopni, dlatego w czasie najgorszych zim może przemarzać. Szkodliwe są dla niej także mroźne podmuchy wiatru wczesną wiosną. Dlatego na wschodzie kraju raczej rzadko się ją uprawia. W innych częściach Polski zazwyczaj dobrze się udaje, pod warunkiem, że ma zapewnione stanowisko osłonięte przed wiatrem. Jednak i tak warto osłonić ją agrowłókniną w listopadzie. Warto jednak wiedzieć, że laurowiśnia szybko się regeneruje i nawet po lekkim przemarznięciu, może wrócić do pięknego wyglądu.

Wymagania i pielęgnacja

Wymagania laurowiśni nie są wysokie. Roślina dobrze radzi sobie z niesprzyjającymi warunkami pogodowymi i siedliskowymi. Dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza, dlatego uprawia się ją także w miastach. W dobrze dobranym pod kątem wilgotności podłożu nie trzeba jej jakość szczególnie pielęgnować. W czasie susz należy ją systematycznie podlewać, ponieważ dość szybko traci wodę i jej liście ciemnieją i zwieszają się.

Roślina rzadko choruje i raczej nie jest podatna na atak szkodników. Należy tylko zapewnić jej odpowiednią dawkę składników odżywczych. Od końca marca do końca kwietnia podaje jej się nawóz mineralny, na przykład kompost. Można także zastosować nawozy wieloskładnikowe, mineralne. Zgodnie z zaleceniami producenta można je stosować aż do lipca. To najlepszy sposób na zagęszczony i piękny żywopłot. Dobrze nawieziona laurowiśnia ma przyrosty około 30 cm rocznie!

Laurowiśnia jest trująca

W naszych warunkach klimatycznych czerniejące owoce laurowiśni pojawiają się dość rzadko, jednak zdarzają się przypadki, że ktoś je zje. O wiele częściej jednak zdarza się, że ktoś potraktuje laurowiśnię jako wawrzyn i użyje jej liści do zupy. Jest to bardzo niebezpieczne! Laurowiśnia jest bowiem trująca i to bardzo silnie.

Liście zawierają kwas cyjanowodorowy. Jego spożycie na początku powoduje skurcze żołądka, wymioty i nudności. Spożycie większej ilości lub u małych dzieci może doprowadzić do śmierci! Dlatego trzeba zachować ostrożność i pilnować, by dzieci nie zrywały listków. Warto chronić także zwierzęta domowe, chociaż te raczej nie są zainteresowane posileniem się zielonymi liśćmi laurowiśni.

Uprawa laurowiśni – przycinanie i rozmnażanie

Laurowiśnia tak dobrze nadaje się na żywopłot, ponieważ bardzo dobrze znosi formowanie i cięcie. Najlepszą porą na podcinanie jest czerwiec i lipiec, więc tuż po kwitnieniu. Owocowanie w naszych warunkach klimatycznych zdarza się rzadko, więc śmiało można ciąć przekwitłe kwiaty. W czasie cięcia trzeba się pozbyć starych, suchych i uszkodzonych pędów. Można usuwać także te splątane i rosnące do środka. Laurowiśni można nadać jeden wybrany kształt, po 2-3 latach od sadzenia można już go tak prowadzić.

Wycięte pędy można wykorzystać do stworzenia nowych sadzonek. Rozmnażanie laurowiśni nie jest trudne, półzdrewniałe pędy szybko się ukorzeniają. Warto zastosować specjalny środek, ukorzeniacz, który przyspieszy cały ten proces. Gałązki wkłada się do mieszaniny torfu i piasku i przechowuje w ciepłym, cienistym i przewiewnym miejscu. Trzeba pilnować, by podłoże było wilgotne, ale by nie pojawiała się na nim pleśń. Nową sadzonkę można już posadzić w kolejnym roku jesienią do podłoża.

Prunus laurocerasus – laurowiśnia, laurowiśnia wschodnia, wiśnia laurowa, wawrzynośliwa – to określenia synonimiczne wiecznie zielonego krzewu lub drzewa, osiągającego do 6 m wysokości.  W naturze występuje w lasach liściastych południowo-wschodniej Europy i Azji Mniejszej. Wiśnia laurowa jako krzew ozdobny często spotykana jest w ogrodach oraz na cmentarzach. Dekoracją rośliny są białe kwiaty, zebrane w wyprostowane grona, pojawiające się od kwietnia do maja. Czarne pestkowate owoce laurowiśni, trujące dla ludzi, chętnie zjadane są przez ptaki. Znane są liczne odmiany laurowiśni, różniące się pokrojem i wielkością liści.

Laurowiśnia wschodnia w ogrodzie – informacje, uprawa, pielęgnacja

Co warto wiedzieć o laurowiśni wschodniej (Prunus laurocerasus)?

W stanie dzikim laurowiśnia zimozielona rośnie w dużych wysokich kępach. W warunkach klimatycznych Europy strefy umiarkowanej dorasta najczęściej do 2 m wysokości. Prunus laurocerasus wytwarza ładne liście, naprzeciwległe, skórzaste, wybarwione na żółto-zielono, o długości do 15 cm. Efektownie prezentuje się w czasie kwitnienia, gdy krzew ozdobny pokrywają gęste pachnące białe kwiaty. Ozdobą są także czarne owoce laurowiśni. Zarówno liście, jak i owoce zawierają trujący glikozyd, pochodną kwasu cyjanowodorowego. Żucie rośliny może wywołać zapalenie błon śluzowych, a spożycie większej liczby – zatrucie kwasem cyjanowodorowym.

Laurowiśnia i jej wymagania uprawowe

Laurowiśnia dobrze rośnie na zacisznych i półcienistych stanowiskach, na glebach żyznych i porowatych, wilgotnych i wapiennych. Młoda laurowiśnia wschodnia wymaga zimowego okrycia, np. słomianymi matami lub włókniną. Młode gałązki w czasie niskich temperatur mogą przemarzać, ale wiśnia laurowa szybko odbije z grubych gałęzi. Najlepiej udaje się uprawa w cieplejszych, zachodnich rejonach Polski. Roślina jest odporna na zanieczyszczenia powietrza, więc bezproblemowo znajduje zastosowanie w warunkach miejskich i okręgach przemysłowych. Jest również odporna na okresową suszę. Charakteryzuje się szybkim wzrostem. Krzew ozdobny najlepiej sadzić wiosną i jesienią. Zastosowanie wokół roślin ściółki, pozwoli utrzymać odpowiednią wilgotność gleby. Wiśnia laurowa może być sadzona pojedynczo lub grupowo - jako efektowna laurowiśnia na żywopłot formowany.

Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus) na żywopłot w ogrodzie?

Roślina dobrze znosi cięcie. Szczególnie polecane odmiany laurowiśni na średniej wielkości żywopłoty to laurowiśnia wschodnia ‘Shipkaensis’ (cena za opakowanie nasion to około 15,50 zł) oraz laurowiśnia ‘Zabeliana’ o płożących pędach (15 zł za sadzonkę). Odmiany wyróżniają się wysoką odpornością na mróz i na suszę. Laurowiśnia na żywopłot szpalerowy formowana jest w czerwcu i na początku jesieni. Cięcie przeprowadza się przy pomocy nożyc lub pilarki do żywopłotów. Żywopłot u podstawy powinien być szerszy niż w górnej części. Aby nie przeszkadzały w zabiegu młode pędy, ciecie rozpoczynamy od ich usunięcia, na bokach. Dopiero wówczas przystępujemy do formowania górnych partii.

Rozmnażanie i nawożenie krzewów laurowiśni

Rozmnażanie krzewu polega na pobraniu latem półzdrewniałej sadzonki, którą ukorzeniamy w pojemniku, wypełnionym podłożem piaskowo-próchnicznym. Przed umieszczeniem sadzonki w ziemi jej końce zanurzamy w specjalnym ukorzeniaczu. Kiedy pojawią się korzenie, laurowiśnia wschodnia może trafić na stałe stanowisko. Rozmnażanie przez sadzonkowanie przeprowadzamy w terminie od marca do listopada, a najlepiej - w kwietniu. Laurowiśnia powinna być sadzona w rozstawie co 100 cm.

Rośliny zasilamy jeden raz w okresie wegetacji, stosując nawóz wieloskładnikowy, o przedłużonym działaniu. Takie nawożenie dostarczy azotu, fosforu i potasu - substancji podstawowych dla wzrostu rośliny. Na opakowaniach znajdziemy informację, czy nawóz jest przeznaczony dla niekwasolubnych drzew i krzewów. Korzystnie na rozwój krzewu wpłynie nawóz ekologiczny, w postaci kompostu oraz biohumusu.

Najciekawsze odmiany laurowiśni

• Laurowiśnia wschodnia ‘Otto Luyken’ – laurowiśnia zimozielona, wyróżniająca się ukośnie wzniesionymi ku górze pędami. Błyszczące ciemnozielone liście zdobią krzew przez cały rok. W maju pojawiają się wyprostowane wiechy, złożone z białych kwiatów. Uprawa rośliny udaje się w zacisznych miejscach, w cieniu i półcieniu. Wymagania uprawowe to żyzne próchniczne podłoże, o odczynie pH lekko kwaśnym, obojętnym i zasadowym. Roślina dorasta do 1 m wysokości. Jest mrozoodporna, jednak w zimniejszych rejonach kraju może przemarzać. Wycięcie uszkodzonych gałęzi, spowoduje szybkie pojawienie się młodych pędów. Sadzonka ‘Otto Luyken’ kosztuje około 19 - 29 zł/szt. Za drzewko na pniu zapłacimy od 65 zł – 120 zł, w zależności od wysokości pnia.
• Laurowiśnia wschodnia ‘Novita’ – jest atrakcyjnym zimozielonym krzewem, o błyszczących ciemnozielonych liściach, na tle których wspaniale prezentują się białe kwiaty, pojawiające się w maju, zebrane w pionowo wzniesione wiechy. Uprawa tej odmiany laurowiśni wymaga nasadzenia na stanowisku zacienionym lub słonecznym, osłoniętym przed zimnymi podmuchami wiatru. ‘Novita’ wytrzymuje niskie temperatury do -24 stopni Celsjusza. Dobrze znosi cięcie i może występować jako drzewko na pniu. Za tak uformowaną roślinę, w zależności od wysokości pnia, zapłacimy od 65 zł za drzewko o wysokości 60 cm - do 110 zł, za roślinę na pniu o wysokości 120 cm. Ładnie rozkrzewiona sadzonka krzewu, o wysokości 30 cm, kosztuje około 23 zł. ?
• Laurowiśnia wschodnia ‘Caucasica’ – to mrozoodporny krzew ozdobny, dorastająca w polskim klimacie do około 3 m wysokości. Pokrój tej odmiany laurowiśni ‘Caucasica’ wyróżnia się wzniesionymi pędami, przyrastającymi w ciągu roku ponad 30 cm. Laurowiśnia kaukaska doskonale znosi cięcie i nadaje się na formowane ciemnozielone żywopłoty, obsypane w maju pachnącymi białymi kwiatami. pod koniec lata dekorację krzewów stanowią czarne owoce laurowiśni. Uprawa udaje się na stanowiskach półcienistych, o żyznym podłożu, lekko kwaśnym i przepuszczalnym. Laurowiśnia kaukaska kosztuje około 16 zł za sadzonkę, w doniczce 3l.
• Laurowiśnia wschodnia ‘Anbri’ - nosząca nazwę handlową - ‘ETNA’ – wyróżnia się wzniesionymi pędami, na których wytwarza duże błyszczące i ciemnozielone liście, w początkowym okresie - czerwonawe. W maju pojawiają się pachnące białe kwiaty, ujęte w wyprostowane grona. Krzew dorasta do 1,5 m wysokości. Uprawa tej odmiany laurowiśni polega na zapewnieniu półcienistego i zacisznego stanowiska. Wymagania uprawowe dotyczą również nasadzeniu rośliny w odpowiedniej glebie – przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej, o lekko kwaśnym odczynie pH. W czasie zimy musimy osłonić odmianę ‘ETNA’ przed mrozem, okrywając krzew agrowłókniną lub słomianymi matami. Hodowana w pojemnikach, powinna zostać przeniesiona do chłodnego pomieszczenia.
• Laurowiśnia wschodnia ‘Gajo’ – to karłowy krzew ozdobny, dorastający do 80 cm wysokości. ‘Gajo’ pochodzi od wiśni laurowej odmiany ‘Otto Luyken’. Wytwarza wąskie ciemnozielone liście, na których tle pojawiają się w maju, czasami również w sierpniu, białe pachnące kwiaty, ujęte w wiechy. Uprawa wymaga nasadzenia roślin w miejscach półcienistych i zacisznych. Laurowiśnia preferuje próchniczne gleby, lekko kwaśne i przepuszczalne. W czasie zimy odmiana musi być chroniona przed mrozem. Odmiana znajduje zastosowanie na niskie żywopłoty, nadaje się także do uprawy pojemnikowej.

Do atrakcyjnych odmian należą również rośliny o nakrapianych liściach, odmiany ‘Marbled White’ oraz laurowiśnie, które wykształciły liście okrągłe – ‘Rotundifolia’ i drobne – ‘Microphylla’.

Prunus laurocerasus - choroby

Laurowiśnia jest rośliną odporną na choroby i szkodniki. W niesprzyjających warunkach klimatycznych, przy zwiększonej wilgotności, mogą pojawić się choroby grzybowe:

• mączniak prawdziwy – grzyb poraża roślinę w czasie deszczowej aury. Na liściach pojawia się mączysty biały nalot, z czasem brunatniejący, z widocznymi czarnymi punktami grzybni. Mączniak prawdziwy szybko przenosi się na krzewy tego samego gatunku. Zaatakowane części należy usunąć i spalić. Krzewy opryskujemy odpowiednimi grzybobójczymi preparatami.
• dziurkowatość liści – efektem choroby jest opadanie liści. Dolegliwość łatwo zauważyć – na liściach pojawiają się brązowe plamki, z czasem wykruszające się, a w ich miejscu powstaje dziurka. Szybka reakcja i zastosowanie odpowiedniego preparatu może uchronić laurowiśnię przed chorobą.