Łopian większy - zastosowanie i właściwości lecznicze łopianu

Łopian większy – kilka słów o gatunku

To gatunek z grupy astrowatych, który bardzo łatwo rozpoznać po charakterystycznych kwiatach – kuleczkach wyposażonych w haczykowate ości, wyglądające jak igły. Kwiaty pojawiają się na szczycie dużych, twardych i mięsistych łodyg, które wyrastają z rozety liści. Wykorzystuje się przede wszystkim korzeń łopianu – gruby i mięsisty, o palowym kształcie. Może osiągnąć nawet 50 cm długości. Owoc łopianu to niewielka niełupka, która sama się rozsiewa. Owoc łopianu nie ma większych właściwości leczniczych, te posiadają tylko liście i korzenie.

Łopian większy (Arctium lappa) to roślina dwuletnia, bardzo odporna na mróz i niesprzyjające warunki. Jest traktowany jako chwast, bardzo obficie porasta drogi, zarośla nadrzeczne, łąki. Lubi żyzne gleby, czasami pojawia się w uprawach. Jest to bardzo wysoka roślina, nierzadko jego łodygi przekraczają 2 metry wysokości. Olej z korzenia łopianu czy owoc łopianu są pozyskiwane do tworzenia leków wyłącznie na plantacjach lub z dzikich pól Syberii. Jeśli zainteresował cię ten temat,sprawdź także w tym miejscu sposoby na inne chwasty.

Właściwości korzenia łopianu

Łopian już przed wiekami był znany jako roślina lecznicza. Korzeń łopianu obecnie jest wykorzystywany na szeroką skalę, ponieważ zawiera inulinę – naturalny słodzik, który może być używany przez dietetyków. Olej z korzenia łopianu zawiera także sole mineralne, jest bogaty w garbniki i ma bardzo szerokie działanie.

Działa żółciopędnie, napotnie, bakteriobójczo, przeciwzapalnie, przeciwgrzybiczo i łagodząco. Już to wystarczy, by łopian był wykorzystywany przy leczeniu wielu schorzeń. Pomaga przy kłopotach z przemianą materii, usprawnia działanie przewodu pokarmowego, nawilża i natłuszcza ściany żołądka. Podaje się go w grypie i przeziębieniach. Olej z korzenia łopianu jest obecny w bardzo wielu lekach i środkach zielarskich. Stosuje się go także zewnętrznie, do smarowania stłuczeń, skaleczeń i ran. Łagodzi, ściąga i przyspiesza gojenie. Właściwości korzenia łopianu są bardzo szerokie. Jeśli szukasz więcej porad, znajdziesz je w tym artykule o herbicydach.

Zastosowanie liści łopianu

Zastosowanie liści łopianu jest również bardzo szerokie. W wielu krajach stanowią one przysmak – nadają się do zjedzenia na surowo, idealne do sałatek i jako przystawka do mięs. Ich ogonki można kisić. W medycynie i zielarskie także wykorzystuje się ziele łopianu. Liście muszą być poddane przeróbce, zatem rzadko czerpie się z nich w domowych warunkach. Jednak pozyskiwane z nich wyciągi, a nawet sam susz często trafia do zielarskich mieszanek. Sprawdź także w tym artykule informacje o skrzypie polnym.

Liście łopianu mają nieco podobne działanie do korzeni. Działają przeciwzapalnie i przeciwgrzybiczno, można stosować je zewnętrznie, na rany, skaleczenia czy obrzęki. Czasami dodaje się je do kąpieli lub okładów, ponieważ łagodzą egzemy, wysypki i swędzenia. Zahamowują także wydzielanie sebum, są więc idealne w przypadkach łojotoku, uspokajają nadmiernie przetłuszczającą się skórę. W medycynie ludowej liście łopianu stosowano do leczenia cukrzycy. Obecnie uważa się, że łopian zahamowuje skoki cukru, więc czasami stosuje się go w zwalczaniu insulinooporności. Można stosować go doraźnie, do zmniejszenia zbyt wysokiego poziomu cukru. Sprawdź także w tym artykule, co trzeba wiedzieć o perzu.

Łopian na włosy i nie tylko

Ze względu na właściwości hamujące wydzielanie sebum, ziele łopianu i olejek z korzenia wykorzystuje się w kosmetologii. Bardzo wiele kosmetyków naturalnych zawiera te składniki. Wyciąg lub napar z korzenia łopianu można zastosować do płukania włosów. To, że łopian na włosy to najlepszy pomysł, wiedziały już nasze prababki.