Miodunka plamista - uprawa, pielęgnacja, zastosowanie lecznicze, właściwości

Miodunka plamista - ciekawa bylina lecznicza

Miodunka plamista - zastosowanie w ogrodnictwie

MIodunka plamista (Pulmonaria officinalis) należy do rodziny ogórecznikowatych, podobnie jak miodunka ćma i miodunka pstra. Ta niewielka bylina o ozdobnych liściach pokrytych białymi plamkami nie tylko zdobi ogrody, lecz ma także zastosowanie lecznicze.

Bylina ta pochodzi z Europy południowej i Kaukazu. W Polsce rzadko występuje w stanie naturalnym i można ją znaleźć w zasadzie tylko na Pomorzu Zachodnim i na Pojezierzu Wielkopolskim. Z uwagi na dekoracyjne liście nakrapiane białymi plamkami oraz dwubarwne kwiaty miodunka plamista sadzona jest w ogrodach jako ozdoba rabat kwiatowych oraz roślina okrywowa. Miodunka dorasta do około 30 cm wysokości i tworzy piękne kępy, dzięki czemu świetnie nadaje się na roślinę okrywową. Lubi stanowiska cieniste i półcieniste, dzięki czemu można ją wykorzystać do dekoracji miejsc pod drzewami, krzewami czy zakamarków ogrodu, gdzie dochodzi mniej światła.

Dekoracyjnym elementem jest kwiat miodunki, który pojawia się bardzo wcześnie, bo już w marcu. Jest to jeden z pierwszych kwiatów zakwitających wiosną, który ozdobi ogród, kiedy inne rośliny jeszcze nie kwitną. A może zainteresują cię także zebrane w tym miejscu artykuł o roślinach leczniczych?

Miodunka to bylina lecznicza zwana płucnikiem ze względu na właściwości lecznicze

Miodunka plamista (Pulmonaria officinalis) ma znacznie większe zastosowanie lecznicze niż miodunka pstra. Właściwości lecznicze miodunki plamistej odnoszą się głównie do łagodzenia chorób górnych dróg oddechowych. W celach leczniczych miodunkę plamistą zbiera się od marca do maja, czyli w czasie jej kwitnienia. Zbieramy kwiat miodunki wraz z liśćmi, zaś łodygę zostawiamy, aby roślina mogła odrosnąć. Następnie części rośliny wykorzystywane w zielarstwie, jak kwiat i liście, suszy się w naturalnych suszarniach lub w pomieszczeniu o temperaturze około 35 stopni C.

Miodunka plamista - uprawa, pielęgnacja i wymagania glebowe

Wymagania glebowe miodunki

Uprawa miodunki nie jest zadaniem trudnym, szczególnie że jest dość odporna na choroby i mróz. Jednak roślina ta ma spore wymagania glebowe. W naturalnych warunkach miodunka plamista porasta cieniste i wilgotne lasy. Miodunka lubi stanowiska cieniste i najlepiej nadaje się do sadzenia pod drzewami lub krzewami.

Podłoże pod uprawę miodunki plamistej powinno być zasobne w próchnicę i przepuszczalne. Miodunka lubi glebę wilgotną, co nie zawsze jest łatwe do uzyskania w ogrodzie. Nie utrzyma się na glebach podmokłych ani suchych. Sprawdź także ten artykuł o bylinach polecanych do cienia.

Pielęgnacja miodunki plamistej

Pielęgnacja miodunki polega głównie na zapewnieniu jej odpowiedniej wilgotności podłoża.  Aby zatrzymać wilgoć w glebie korzystnie jest ściółkowanie ziemi wokół roślinek rozdrobnioną korą. W czasie suszy należy podlewać miodunkę, aby nie doszło do przesuszenia, co może doprowadzić do usychania rośliny lub przedwczesnego przechodzenia w stan spoczynku. Miodunka jest dość odporna na mróz. Jednak na zimę należy ją okryć gałęziami drzew iglastych.

Ziele miodunki - zastosowanie lecznicze

Właściwości lecznicze miodunki

Kwiat miodunki (Pulmonaria officinalis) ma właściwości lecznicze, działające korzystnie głównie na błony śluzowe dróg oddechowych. Dzięki zawartości alantoiny oraz krzemionki rozpuszczalnej zmniejsza stany zapalne, odbudowuje tkankę płuc. Ziele miodunki można przyjmować profilaktycznie w celu zwiększenia odporności pęcherzyków płucnych na szkodliwe pyły i substancje lotne takie jak pył węglowy, cementowy czy azbest. Garbniki, które zawiera ziele miodunki, niszczą drobnoustroje i zmniejszają stany zapalne jamy ustnej i gardła. Z kolei saponiny i śluz mają działanie wykrztuśne. Produkty zawierające ziele miodunki działają korzystnie przy gruźlicy i zapaleniu płuc.