Nawłoć pospolita

Nawłoć pospolita - uprawa, pielęgnacja, zastosowanie i właściwości lecznicze

Nawłoć nazywana jest także polską mimozą. To od niej „jesień się zaczyna” w piosence Czesława Niemena. Późnym latem na łąkach i polach obficie pojawiają się kobierce drobnych, żółtych i miodnych kwiatów. Jest po prostu przepiękna, jednak uprawia się ją nie tylko z tego powodu. Ziele nawłoci ma bardzo szerokie zastosowanie w medycynie i ziołolecznictwie.

Jeśli interesują cię także inspiracje na inne rośliny o właściwościach prozdrowotnych, sprawdź zebrane przez nas zioła i rośliny lecznicze.

Nawłoć pospolita i nawłoć kanadyjska w ogrodzie

Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea) – opis i charakterystyka

Nawłoć pospolita (łac. Solidago virgaurea) to jeden z najciekawszych przedstawicieli rodziny astrowatych. Jest bardzo powszechna na terenie całej Polski i często traktuje się ją jako pospolity chwast bez większego znaczenia. Mało kto wie, że ziele nawłoci ma bardzo szerokie właściwości lecznicze, a jego działanie jest potwierdzone badaniami klinicznymi.

To wyjątkowa roślina wieloletnia, tworząca rozległe kępy wysokich łodyg – może mieć nawet 100 cm wysokości. Na ich szczycie pojawiają się ciekawe, intensywnie żółte kwiaty, zebrane w koszyczki. W jednym może być nawet kilkanaście drobnych, miododajnych kwiatów. Nawłoć wytwarza eliptyczne, intensywnie zielone liście, które są nagie i bezwonne.  W ich kątach także pojawiają się koszyczki kwiatostanowe, dzięki czemu cała łodyga wygląda na ukwieconą.

Nawłoć pospolita to roślina, która porasta widne lasy, łąki, polany i wrzosowiska. Kwitnie późną wiosną aż do września. Chociaż w formie dzikiej występuje bardzo szeroko, często można znaleźć ją także w ogrodach. Funkcjonuje jako roślina ozdobna, idealna także do bukietów i przeznaczana na kwiat cięty.

Nawłoć kanadyjska – opis i zastosowanie

W uprawie znajduje się także nawłoć kanadyjska. Jest to roślina przywleczona do Polski przed wiekami i dość dobrze się u nas zadomowiła. Ze względu na dużą wartość estetyczną, bardzo często pojawia się w przydomowych ogródkach. Główna różnica między nią a nawłocią pospolitą tkwi w wielkości. Łodygi nawłoci kanadyjskiej dorastają do 1,5 metra długości. Jej intensywnie żółte koszyczki kwiatowe są skupione w wiechy, które bardzo licznie wyrastają na szczycie pędów. To dodaje roślinie uroku i sprawia, że świetnie nadaje się na tło piętrowych rabat. Kwitnienie trwa od lipca do końca jesieni, najbardziej intensywne jest w sierpniu i przez cały wrzesień. W tym czasie roślina wypełnia ogród miłym zapachem.

Nawłoć kanadyjska świetnie czuje się w naszych warunkach uprawnych. Jej działanie lecznicze nie zostało potwierdzone, jednak legenda głosi, że korzenie były surowcem leczniczym dla Indian. Nie uprawia się jej z przeznaczeniem na ziele, pełni jedynie funkcję rośliny ozdobnej. Nawłoć pospolita równie często jest uprawiana z przeznaczeniem na ziele, jak i ze względu na wartości dekoracyjne. Jednak wiele osób chcących urozmaicić rabatę sięga po nawłoć kanadyjską, ponieważ jej kwiatostany są piękniejsze. Sprawdź także cennik najpopularniejszych roślin.

Ziele nawłoci – zastosowanie i właściwości lecznicze

Ziele nawłoci – wartości odżywcze i lecznicze

Nawłoć pospolita funkcjonowała jako roślina lecznicza przez wieki. Jej ziele zawiera bardzo duże ilości flawonoidów, saponiny i olejki eteryczne, które są odpowiedzialne za jej wyjątkowy zapach. Dzięki kwasom organicznym i garbikom różnego rodzaju działanie tego zioła jest takie szerokie. Podobnie substancje śluzowe mają ogromne znaczenie, zwłaszcza w leczeniu chorób układu pokarmowego.

Ziele jest miododajne, wabi pszczoły swoim wyjątkowym zapachem. Także miód z nawłoci bywa wykorzystywany w medycynie ludowej i naturalnej. Ma bardzo dużą zawartość związków zmniejszających stany zapalne. Jest bogatym źródłem rutyny i kwarcyny. Dodatkowa zawartość mikroelementów i witamin tylko zwiększa jego atrakcyjność i rozszerza działanie.

Ziele nawłoci – zastosowanie

Jak wszystkie zioła, tak i ziele nawłoci najlepiej działa wysuszone. Nawłoć pospolita od dawna była wykorzystywana do robienia naparów kojących rany i owrzodzenia. Świetnie działa zewnętrznie, jednak stosowana wewnętrznie także ma szerokie zastosowanie. Leczy się nią zapalenia dróg moczowych i problemy układu pokarmowego.

Nawłoć spożywana regularnie wzmacnia także serce i układ krwionośny. Uspokaja skołatane nerwy i lekko zmniejsza przyspieszony puls. Co więcej, uszczelnia także naczynia krwionośne, wobec czego pękające naczynka przestają już być problemem. Ziele nawłoci ma działanie bakteriobójcze, wobec czego przepłukuje się nim gardło i jamę ustną w czasie pojawienia się stanów zapalnych czy pleśniawek. Dodatkowo stosuje się go w celach upiększających – rozjaśnia cerę, zamyka rozszerzone pory, pozwala usunąć nadmiar sebum i pomaga w walce z trądzikiem młodzieńczym. Nawłoć pospolita ma naprawdę bardzo szerokie działanie. A może zainteresuje cię także czystek w ogrodzie?

Miód z nawłoci – działanie lecznicze

Równie atrakcyjnym surowcem leczniczym jest miód nawłociowy. Jednak jego pozyskanie jest bardzo trudne – niestety, nektar z nawłoci najczęściej wchodzi w skład wielokwiatowych mieszanek, ponieważ nawłoć kwitnie w tym samym czasie co wiele innych roślin. Jednak czasami jesienią udaje się uzyskać miód z nawłoci. Ma jasną barwę i zaskakująco kwaskowaty posmak. Jest to bardzo cenny, naturalny lek pomagający zwalczać infekcje dróg moczowych.

Ponadto powinno się go podawać osobom, które mają problem z systemem krwionośnym. Uszczelnia naczynia krwionośne, zapobiega pojawianiu się zakrzepów i nieznacznie zmniejsza ciśnienie krwi. Miód zawiera dużo rutyny, więc można go wykorzystać w czasie jesiennych i zimowych przeziębień. Od razu pozbędzie się grypy i przykrych wirusów, które atakują górne drogi oddechowe. Uważa się także, że systematycznie przyjmowany wspiera stawy i zapobiega postępowaniu zwyrodnień.

Nawłoć w uprawie

Nawłoć w ogrodzie: wymagania

Jak większość roślin rosnących dziko na łąkach i polach, nawłoć nie ma większych wymagań glebowych. Dotyczy to zarówno kanadyjskiej, jak i pospolitej odmiany. Będzie rosła w każdym niezbyt żyznym podłożu, pod warunkiem, że będzie dość dobrze wilgotne. Nie może jedynie zbyt szybko przesychać. Nawet ciężkie gleby wchodzą w grę, ponieważ jej system korzeniowy jest silny i z pewnością sobie poradzi. Nawłoć nie ma wymagań dotyczących pH gleby ani poziomu próchnicy czy przepuszczalności.

Nawłoć uwielbia słońce. Najbardziej bujne okazy uzyska się na słonecznym stanowisku, chociaż roślina dobrze znosi półcień i w zacienieniu także dobrze kwitnie. Wybierając stanowisko dla kępy należy pamiętać, że roślina jest szalenie ekspansywna. Stanowi konkurencję dla większości roślin ozdobnych i przegrywa prawie wyłącznie z trawami ozdobnymi, zwłaszcza, kiedy jeszcze jest niewielka. Nadaje się do sadzenia na rabaty, jednak w odpowiednim oddaleniu od innych kwiatów.

Roślina może także być uprawiana w pojemnikach. Świetnie sprawdza się na nasłonecznionych balkonach o orientacji południowej lub południowo-wschodniej. Wspaniale wygląda w większych donicach ustawiona na tarasie. Do rozwoju wystarczy jej ziemia do kwiatów o standardowym składzie. Można zmieszać ją pół na pół z rozdrobnioną korą, aby lepiej trzymała wilgoć.

Nawłoć w ogrodzie i doniczce – zasady pielęgnacji

To jedna z najmniej wymagających roślin. Choć jest tak bujna, nie potrzebuje dodatkowych składników mineralnych i nie wymaga specjalnego nawożenia. Należy jednak pamiętać o jej regularnym podlewaniu, zwłaszcza, że stosunkowo źle znosi suszę. W upalne dni podlewa się ją codziennie, a okazy w pojemnikach, wystawione na palące słońce i południową stronę nawet dwa razy dziennie – z samego rana i późnym wieczorem. A może zainteresują cię także inne jesienne kwiaty?

Nawłoć, także kanadyjska, idealnie czuje się w naszych warunkach klimatycznych i zima jej niestraszna. A jednak warto późną jesienią przyciąć jej pędy tuż przy samej ziemi. Dzięki temu kępa odrodzi się jeszcze piękniejsza i okazalsza, będzie także bardziej chętna do obfitego kwitnienia. Jeśli chcesz maksymalnie przedłużyć kwitnienie, nie możesz zapomnieć także o regularnym przycinaniu w czasie okresu wegetacji. Usuwanie na bieżąco przekwitłych kwiatostanów sprawi, że przez kilka miesięcy mimoza będzie wypuszczała nowe, złociste jak słońce wiechy, których przyjemny zapach będzie przesycał powietrze.