Paprotka zwyczajna

Paproć leśna - odmiany, wymagania, uprawa i pielęgnacja w ogrodzie

Gatunki paproci i ich odmiany są bardzo często wykorzystywane w ogrodach. Jedną z tych roślin jest właśnie paproć leśna. Zanim jednak zdecydujemy się na uprawę paprotek ogrodowych, powinniśmy dowiedzieć się, jakie mają one wymagania dotyczące stanowiska, jak wygląda ich uprawa i pielęgnacja oraz jak przebiega rozmnażanie paproci. Warto też wiedzieć, na co zwrócić uwagę przy wyborze sadzonek.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o roślinach ogrodowych.

Paproć leśna - skąd pochodzi?

Paproć leśna należy do rodziny paprotkowatych - Polypodiaceae. Jest to rodzina, która zalicza się do klasy paproci. W całej rodzinie znajduje się aż około 1000 gatunków paproci w 50 rodzajach i wiele różnych odmian. Wśród nich znajduje się również bardzo popularny gatunek, którym jest pióropusznik strusi.

Klasa paprocie - Polypodiopsida to największa grupa roślin, w której znajduje się 230 rodzajów, liczących aż ponad 1200 gatunków paproci. Gatunki paproci i ich odmiany są bardzo zróżnicowane między sobą. Niektóre z nich są paprociami w formie drzewiastej, które mogą osiągać nawet wysokość kilkunastu metrów. Z kolei te najmniejsze paprocie wodne są bardzo drobne i dorastają do zaledwie kilku centymetrów wysokości. Łodyga u roślin, należących do tej klasy może być ukryta w ziemi w postaci kłącza, może być również płożąca, ale i prosto wzniesiona. Większość gatunków ma zielone, duże i bardzo często pierzaste liście, które w młodości są zwinięte. Paprocie są spotykane praktycznie we wszystkich strefach klimatycznych, nie licząc jedynie obszarów pustynnych i bardzo zimnych.

Paproć leśna znana jest również jako paprotka zwyczajna bądź też paprotka ogrodowa. Łacińska nazwa tej rośliny to Polypodium vulgare. Te paprotki ogrodowe to gatunki krajowe, które dziko rosną w różnych rejonach naszego kraju, szczególnie na całym niżu i w Karpatach. Poza tym można ją spotkać na obszarach Europy, Azji i Ameryki Północnej. A może zainteresuje cię także ten artykuł o paprotce zwyczajnej w doniczce?

Charakterystyczne cechy Polypodium vulgare

Polypodium vulgare to wieloletnia roślina, która w warunkach naturalnych dorasta do około 30 cm wysokości, a rzadko kiedy uda jej się dorosnąć do 60 cm. Jest ona zdecydowanie niższa od pióropusznika strusiego, który może osiągnąć nawet 100 cm wysokości. Warto wiedzieć, że roślina ta w Polsce była objęta ścisłą ochroną w okresie od 2001 do 2014 roku. Ponadto dawniej jej kłącze wykorzystywane było przy leczeniu objawów gruźlicy.

Jeśli jesteśmy już przy kłączu, warto wspomnieć, że jest ono w jasnobrunatnym kolorze. Czołgające się kłącza bardzo często pokryte są bliznami i szczeciniastymi lub lancetowatymi łuskami. Łuski są bardzo drobne, ponieważ osiągają około 3-4 mm długości. Samo kłącze, które nie ma właściwości trujących, a niektórzy cały czas stosują je jako roślinę leczniczą, ma delikatnie słodki smak.

U paprotek ogrodowych, tak jak i u innych roślin z tej rodziny, najważniejszą rolę dekoracyjną odgrywają liście. Liście paproci leśnej są zimozielone, pierzaste, wyprostowane i całobrzegie. Odziomkowe liście wyrastają od razu z kłącza i są one umiejscowione na długich ogonkach liściowych, co jest charakterystyczne dla tego gatunku. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie zanokcicy w doniczce?

Jak uprawiać paprotki ogrodowe i gdzie można je wykorzystać?

Pierwszym krokiem do odpowiedniej uprawy jest wybór odpowiedniej sadzonki. Pamiętajmy, że sadzonki muszą być w pełni zdrowe, a ich system korzeniowy powinien być dobrze rozwinięty. Jeśli zauważymy na ich liściach jakieś przebarwienia lub objawy żerowania szkodników, powinniśmy odpuścić sobie zakup u tego sprzedawcy i udać się do polecanych i dobrze wykwalifikowanych producentów roślin.

Kolejnym punktem przy uprawie jest dobór odpowiedniego stanowiska w ogrodzie i wzięcie pod uwagę tego, jakie wymagania ma roślina. Paproć leśna nie ma dużych wymagań dotyczących stanowiska, ale lepiej jest dobierać gleby próchnicze i stanowiska zacienione. Jest ona epifitem, przez co może rosnąć nawet na zwalonych pniach. Pielęgnacja tego gatunku paproci nie jest praktycznie w ogóle konieczna. Pielęgnować należy najbardziej w pierwszej fazie rozwoju, zwłaszcza wtedy, kiedy są wysokie temperatury i nie ma opadów deszczu. Wtedy należy regularnie, ale umiarkowanie podlewać roślinę.

Kolejnym punktem uprawy jest rozmnażanie paproci. Rozmnażać paprocie można w dwóch terminach. Pierwszym z nich jest okres wiosenny, tak jak rozmnażany jest również pióropusznik strusi. Drugi termin przypada z kolei na jesień. Paproć leśna rozmnażana jest przez podział roślin. Sprawdź także ten artykuł o uprawie paprotki nefrolepis.

Jeśli jesteśmy zdecydowani na to, aby różne gatunki paproci zagościły w naszym ogrodzie, powinniśmy pamiętać, że doskonale one wyglądają sadzone w grupach. Można je doskonale skomponować także w ogrodach skalnych, ale najlepszym miejscem będzie dla nich posadzenie ich pod drzewami. Jeśli planujemy, aby nasz ogród był zielony i nie zależy nam na kwiatach, to właśnie paproć leśna będzie idealną rośliną dla nas. Pamiętajmy, że ten gatunek paproci można zestawić z innymi gatunkami, które będą kontrastowały wysokościowo, co odda przestrzenność ogrodu i doda niesamowitego efektu.