Paprotnik - opis, rodzaje, występowanie, wymagania, uprawa

Paprotnik (Polystichum Roth) - opis i rodzaje

Paprotnik (Polystichum Roth) jest rodzajem roślin, które obejmują nawet do 500 gatunków roślin. Paprotniki wchodzą w skład rodziny narecznicowatych. Wyróżniają się one przede wszystkim pierzastymi liśćmi, które w większości gatunków są zimozielone. W zależności od odmiany rośliny te dorastają nawet do 1,5 wysokości. W odróżnieniu od mszaków paprotniki wyróżniają się wyszczególnionymi elementami, takimi jak liście, łodygi, a także korzenie.

Jeżeli chodzi o najpopularniejsze gatunki paprotników, to do nich niewątpliwie zalicza się:

• Paprotnik chiński (Polystichum tsus-simense) - paprotnik chiński jest rośliną wywodzącą się z terenów Japonii, Chin oraz Korei. Paproć zimozielona doskonale sprawdza się zarówno jako roślina do uprawy w domu, jak i również na zewnątrz. W warunkach domowych dorasta do ok. 20-30 cm wysokości. Zaleca się, aby paprotnik chiński uprawiać w szkle, dzięki czemu można uzyskać niebywały gatunek epifityczny. Paprotnik chiński wbrew pozorom nie jest rośliną, która będzie sprawiać kłopot w uprawie, ponieważ uchowa się ona nawet w bardzo ciemnych miejscach.
• Paprotnik japoński (Polystichum polyblepharum) - to jest kolejny gatunek paprotnika, który również przywędrował do nas z Azji. Paprotnik japoński idealnie nadaje się do ogrodów, pięknie porastając w ich cienistych zakątkach. Gatunek ten dorasta maksymalnie do 60 cm wysokości. Paprotnik japoński wyróżnia się przede wszystkim ciemnozielonym zabarwieniem pierzastych liści.
• Języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium) - jest to bylina ogrodowa, która tak jak paprotnik japoński doskonale odnajduje się w zacienionych oraz półcienistych stanowiskach. Jednak w odróżnieniu od większości paprotników, ten wyróżnia się jasnozielonymi liśćmi, które nie są pierzaste. Języcznik zwyczajny dorasta maksymalnie do 60 cm wysokości.
• Pióropusznik strusi (Matteuccia struthiopetris) - jest to paproć, wyróżniająca się pierzastym ulistnieniem, która z zielonej na jesieni zmienia swoje zabarwienie na brunatny. Okazuje się, że uprawa pióropusznika wcale nie zalicza się do skomplikowanych. Tak jak większość paprotników, również ten gatunek doskonale poradzi sobie w zacienionych miejscach.
• Długosz królewski (Osmunda regalis) - jest to wyjątkowy paprotnik, który w warunkach naturalnych może dorastać nawet do 150 cm wysokości. Co ciekawe, długosz królewski na terenie naszego kraju objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.

Paproć zimozielona - uprawa

Zarówno paproć zimozielona, jak i również gatunki paprotników, które zrzucają liście na zimę, nie są zbyt wymagającymi roślinami w uprawie. Jak już można zauważyć, paprotniki są roślinami, które doskonale odnajdują się w zacienionych miejscach. Dlatego można z powodzeniem sadzić je w cieniu wysokich drzew, jak i również od strony północnej przy podmurówkach ogrodzeń lub budynków. Dobrze jest pamiętać o regularnym podlewaniu. A w przypadku gatunków paprotników uprawianych w szklanych pojemnikach, warto zadbać o odpowiedni mikroklimat, podwyższając wilgotność powietrza.

Decydując się na paproć zimozieloną, warto zadbać o odpowiednie podłoże, które powinno być bogate w składniki pokarmowe. Natomiast odczyn gleby powinien być dostosowany do potrzeb konkretnej odmiany paproci. Ponieważ niektóre okazy zdecydowanie lepiej rosną na podłożu o zasadowym odczynie, a inne na kwaśnej glebie. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat uprawy paprotki zwyczajnej w domu?

Pielęgnacja paprotników

Do głównych zadań, jeżeli chodzi o pielęgnację, zalicza się regularne podlewanie, szczególnie w czasie suszy. Ponadto niektóre gatunki paproci, które pochodzą z krajów o cieplejszym klimacie, wymagają odpowiedniego zimowania. Na szczęście roślin nie musimy okrywać agrowłókniną. W zupełności wystarczy osłanianie paprotników przy pomocy kory lub gałązkami świerkowymi.

Jeżeli zależy nam na bujnym przyroście paprotników, zaleca się, aby stosować specjalne preparaty do nawożenia paproci. Zasilanie wykonujemy zawsze w okresie wiosennym. Również wtedy wykonujemy tak zwane cięcie sanitarne. Wtedy pozbywamy się wszystkich przemarzniętych, zniszczonych, jak uschniętych liści, aby na ich miejsce wybiły nowe.