Pelargonia bluszczolistna - pielęgnacja, uprawa, wymagania

Pelargonia bluszczolistna - jej miejsce jest przede wszystkim na balkonie

Pelargonia bluszczolistna (pelargonium peltatum) zawładnęła naszymi balkonami od lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jej najładniejsze odmiany przybyły wówczas do Polski ze Szwajcarii, Niemiec Zachodnich i Francji. Pelargonia bluszczolistna lubi stanowisko słoneczne i dlatego prezentuje się dobrze na balkonie, w przyokiennych donicach i w wiszących w słońcu koszach. Może też rosnąć w skrzynkach. Nadaje się ponadto do ogrodowych wazonów i do doniczek. Pelargonia bluszczolista szczególnie ładnie wygląda na oknie drewnianej altanki, na tle gładko pomalowanej ściany albo w doniczce lub w koszu na trawniku. Wszędzie tam, gdzie opromieni ją przez kilka godzin światło słoneczne, będzie dobrze rosła oraz długo i obficie kwitła. Pelargonia bluszczolistna lubi też miejsca lekko zacienione. Jeśli szukasz roślin na balkon, sprawdź w tym artykule, jakie jeszcze warto wybrać.

Te piękne kwiaty na balkon mają zwisające albo płożące, dość cienkie pędy, a także gładkie lub bardzo nieznacznie owłosione oraz pięcioklapowe, tarczowate i spiczaste liście. Niektórzy twierdzą, że przypominają one liście bluszczu, dlatego pelargonie zwisające, m.in. jako kwiaty na balkon, nazwano bluszczolistnymi. Ponieważ łodygi pelargonium peltatum są bardzo kruche, pelargonie bluszczolistne nie nadają się do sadzenia na rabatach, ale można je uprawiać w mieszkaniu, jako rośliny doniczkowe. Pelargonie zwisające to mieszańce różnych botanicznych gatunków, na przykład pelargonii bluszczolistnej i rabatowej. Otrzymane w ten sposób rośliny zachowały najlepsze cechy swoich rodziców.

Kwitnienie pelargonii bluszczolistnej

Pelargonia bluszczolistna ma kwiaty nieco drobniejsze niż inne gatunki, ale za to kwitnie obficie. Kwiatostany, w zależności od odmiany, są pojedyncze, półpełne i pełne. Zebrane są w baldachy na długich szypułkach, wyrastających z kątów liści. Formy pelargonii bluszczolistnej o kwiatach półpełnych i pełnych charakteryzują się zwartym pokrojem i mają krótsze pędy od form z pojedynczymi kwiatami. Zarówno jedne, jak i drugie wyglądają bardzo efektownie, gdyż tworzą na balkonie zwisające girlandy w kolorze różu, czerwieni, bieli, fioletu, purpury albo też wielobarwne.

Pelargonia wymaga zasilania bardziej intensywnego niż inne kwiaty na balkon. Aby pięknie kwitła przez cały sezon, zasilamy ją nawozami o składzie specjalnie dobranym do potrzeb tego gatunku, na przykład  Florowitem albo Fructusem do pelargonii. Pelargonia bluszczolistna kwitnie do jesieni, dlatego jej uprawa powinna uwzględnić również nawożenie roślin specjalnymi odżywkami do kwiatów jesiennych. Odżywki płynne stosuje się z reguły raz w tygodniu lub co dwa tygodnie. Jeśli zamierzamy przechować pelargonie zwisające przez zimę, nawożenie roślin powinniśmy zakończyć już w sierpniu.

Pelargonie zwisające - odmiany dawne i nowe

Pelargonie rosną w stanie naturalnym tylko w nielicznych zakątkach globu, głównie w Afryce Południowej. Jest to gatunek charakterystyczny dla południowo-zachodniej jej części, obejmującej swym zasięgiem obszar rozciągający się od krainy Karru w Republice Południowej Afryki po rzekę Kunene w Angoli. Rodzaj pelargonium występuje też w tak zwanym państwie przylądkowym, najmniejszym terytorium florystycznym kuli ziemskiej, położonym na południowym krańcu Afryki. Drobne sukulenty z rodziny pelargoniom znalazły też swoje miejsce we wschodniej części południowoafrykańskiej pustyni Namib. Rosną tam w wyżej położonych rozpadlinach.

Wszystkie pelargonie lubią stanowisko słoneczne, dużo powietrza i nieco ciężką, przepuszczalną i żyzną ziemię. Nie lubią natomiast nadmiaru wapnia. Pelargonia jest wrażliwa na mróz, dlatego sadzimy ją dopiero wówczas, gdy minie ryzyko przymrozków. Nie podlewamy roślin zbyt obficie. Pelargonia to kwiat, który praktycznie nie choruje, jedynie czasami atakują go mszyce. Aby utrzymać roślinę w doskonałym stanie należy regularnie usuwać przekwitłe kwiatostany. Tutaj znajdziesz szereg szczegółowych porad, dotyczących pielęgnacji kwiatów.

Wśród dawnych odmian pelargonii bluszczolistnych prym na balkonie wiodły: różowa pelargonia bluszczolistna pani crousse, różowokarminowa odmiana królowa balkonów, biała pelargonia joanna d’arc, cyklamenowa odmiana righi, szkarłatna pelargonia markiz i fioletowa odmiana alicja crousse. Dziś do wartościowych odmian zalicza się między innymi liliowe pelargonie zwisające ametyst, karminowoczerwone odmiany el gaucho, ciemnofioletowe pelargonie zwisające santa paula, łososioworóżowe odmiany ville de paris i karminoworóżowe pelargonie zwisające perła smolic (odmiana polska).

Na balkonie i na tarasie ładnie będą też rosły odmiany mieszańcowe, na przykład pelargonia zwisająca marcada dark red. Kwitnie ona wcześniej niż klasyczne pelargonie bluszczoliste i lepiej się krzewi. Wydaje kwiaty samoczyszczące (nie trzeba obrywać przekwitłych kwiatostanów) i jest bardzo odporna na niekorzystne warunki atmosferyczne. Ze skrzyżowania piwonii rabatowej i piwonii bluszczolistnej powstała też, tolerancyjna na niskie temperatury, pelargonia zwisająca champion, wyhodowana we Włoszech. Szczególnie pięknie wygląda też pelargonia bluszczolistna odmiany apricot queen o różowych kwiatach. Burgundowobiała jest z kolei pelargonia zwisająca odmiany great balls of fire burgundy blaze.

Do pelargonii bluszczolistnych dołączyły też pelargonie o dwubarwnych liściach - odmiany z grupy silver oraz evka i elegante. Na uwagę zasługuje też czerwona pelargonia zwisająca ville de paris, purpurowa pelargonia zwisająca ametyst, różowa pelargonia zwisająca roi des balcons, bladoróżowa pelargonia zwisająca tenerife magic oraz nowe odmiany: brzoskwiniowa pelargonia zwisająca apricot queen i ciemnoróżowa sybil holmes. Dużymi, półpełnymi kwiatami w kolorze różowym wyróżnia się pelargonia bluszczolistna fidelity white semi double.

Uprawa pelargonii bluszczolistnych

Rozmnażanie pelargonii bluszczolistnych, podobnie jak rozmnażanie innych pelargonii, polega na ukorzenieniu sadzonek zielnych. Pozyskuje się je zimą, w lutym lub marcu i potem po raz drugi latem, w sierpniu. Przed cięciem sadzonek zimowych rośliny mateczne wprowadza się w stan spoczynku, zaprzestając podlewania i nawożenia. Przechowujemy je wówczas w temperaturze od ośmiu do dwunastu stopni Celsjusza. Kiedy przyjdzie czas cięcia, obcinamy boczne pędy o długości od sześciu do dziesięciu centymetrów i zostawiamy na nich po dwa, trzy listki. Po lekkim osuszeniu sadzimy roślinki w skrzynkach, na głębokości od trzech do czterech centymetrów. Sadzonki pelargonii z przeznaczeniem na domowe rośliny doniczkowe przycinamy w listopadzie do około ¼ i pozostawiamy w przewiewnym pomieszczeniu, w temperaturze dziesięciu stopni Celsjusza. W marcu przygotowujemy z nich sadzonki, w taki sam sposób, jak sadzonki na rabatę.

Rozmnażanie pelargonii z sadzonek najlepiej przeprowadzić w temperaturze od osiemnastu do dwudziestu stopni Celsjusza, wtedy ukorzenią się już po upływie dwóch, trzech tygodni. Podlewamy je wówczas umiarkowanie i uszczykujemy pędy, by ładnie się zagęściły. Ziemia do uprawy sadzonek powinna być porowata i uzupełniona dodatkiem przegniłych liści oraz piasku. Umieszczone w skrzynkach sadzonki pelargonii ustawiamy w jasnym, ale nie nasłonecznionym miejscu.