Robinia biała – opis, wymagania, pielęgnacja, przycinanie

Robinia biała – pochodzenie i opis

Robinia biała to drzewo, które przywędrowało na nasz kontynent około 1640 roku i już wtedy był to gatunek charakteryzujący się dużą inwazyjnością. W chwili obecnej robinia biała jest już traktowana jako gatunek naturalnie występujący w Europie.  Robinia biała należy do rodziny bobowatych.  Pochodzi z Ameryki Północnej, z rejonów wschodnich stanów USA.

Drzewo to osiąga 25 metrów wysokości. Jego pień drzewa bywa dość krótki z mało zaznaczonym wierzchołkiem, ma tendencję do odchylania się od pionu. Korona ma zarys owalny, luźną budowę, o pokroju otwartym. Gałęzie są często poskręcane lub pokrzywione. Drobne gałązki mają tendencje do zwieszania.

Kora młodych drzew jest gładka, po latach staje się bruzdowata. Robinia akacjowa charakteryzuje się posiadaniem cierni – są to ostre, wąskie przylistki, o długości od 5 do 15 mm. Akacja ma charakterystyczne liście. Są one zbudowane z 10 – 15 listków. Każdy z nich ma około 3 cm długości. Liście rozwijają się późną wiosną. Liść akacji ma kształt eliptyczny lub jajowaty. Końce liści są zaokrąglone z obu stron.

W czerwcu pojawiają się kwiaty. Są one zebrane w grona, które mogą osiągnąć nawet i 15 cm długości. Kwiaty mają kolor biało – żółty. Ładnie pachną, przez co wabią do siebie owady, między innymi i pszczoły. Grochodrzew akacjowy ma owoce w postaci brązowych strąków. Owoce długo pozostają na drzewie, nawet wtedy, kiedy liście zaczną już opadać jesienią.

Robinia biała zamiera, mając około 15 do 30 lat. W ten sposób robiąc miejsce bardziej konkurencyjnym gatunkom. W Europie Robinie dożywają do 90 - 100 lat. Rekordowo długowieczne okazy żyją w rodzimych rejonach akacji. Tam mogą dożywać nawet i do 400 lat. Ma to niewątpliwy związek z małą ilością zwierząt roślinożernych występujących na terenie zalesionym przez Robinie. W Polsce najstarszym okazem ma być drzewo rosnące w ogrodzie botanicznym w Krakowie – jego wiek szacuje się na ponad 200 lat.

Robinia akacjowa – uprawa i wymagania

Akacja jest drzewem o stosunkowo małych wymaganiach uprawowych. Drzewo to może być uprawiane jako tak zwana roślina pionierska, czyli jako gatunek, który pierwszy pojawia się na glebach ubogich w składniki odżywcze. Drzewo akacjowe lubi stanowiska ciepłe, słoneczne i suche, ale nie pogardzi również półcieniem.

Warto pamiętać, że bardziej wyrośnięte drzewa przyczyniają się do wysuszania podłoża w głębszych warstwach. Natomiast wierzchnią warstwę gleby drzewo wzbogaca w azot. Warto zatem sadzić na miejscu akacji rośliny, które lubią glebę z dużą zawartością tego pierwiastka. Robinia akacjowa jest drzewem odpornym na niskie temperatury. Jedynie młode gałązki mogą przemarzać przy wiosennych przymrozkach. Sprawdź także ten artykuł o uprawie robinii akacjowej.

Zastosowanie robinii białej

Pomimo swojej ekspansywnej natury, drzewo to jest wykorzystywane jako soliter ogrodowy, czyli okazały ozdobny gatunek drzewa lub krzew, który może rosnąć sam. Akacja może być takim soliterem w parku lub w ogrodzie. Drzewo to możemy również spotkać na skwerach, w zieleni miejskiej, komunalnych lasach, na pasach oddzielających kierunki ruchu drogowego. Może być również przydatna do zalesienia hałd kopalnianych lub terenów przemysłowych.

Warto wiedzieć, że grochodrzew można formować, poprzez przycinanie. Jest idealnym drzewem alejowym. Kwiaty robinii są surowcem zielarskim. Co ciekawe – nadają się do spożycia. Robinia jest również cenioną rośliną miododajną. Wydajność miododajna kształtuje się na poziomie 65 kg z hektara. Z robinii wytwarzany jest miód akacjowy. Robinia jest również rośliną paszową. Liście wykorzystywane są jako pasza do bydła domowego, tj. dla kóz, owiec.

Wady uprawy robinii białej

Warto pamiętać, że robinia biała zawiera w nasionach, liściach i korze drzewa toksyczne dla zwierząt alkaloidy. Należy więc mieć to na uwadze i uważać na dzieci i zwierzęta. Objawami zatrucia Robinią są mdłości, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, gorączka, zaburzenia widzenia. Może wystąpić hemoliza i niewydolność nerek. Warto zauważyć, że objawy zatrucia mogą wystąpić dopiero po paru dniach od spożycia rośliny.

Drzewo Robinii może uczulać. W lasach, w których drwale wycinali drzewa akacjowe, dochodziło u ludzi do reakcji uczuleniowych. Do zwierząt szczególnie wrażliwych na zatrucie Robinią można zaliczyć konie i kury. U koni silne zatrucie może doprowadzić do śmierci zwierzęta.

Jak już wyżej wspomniano, gatunek ten jest bardzo ekspansywny. To, co kiedyś było zaletą, w czasach sprowadzenia tego gatunku do Europy – tak teraz staje się wadą. Roślina ta jest nie tylko bardzo ekspansywna, ale również trudna do zwalczania w miejscach, w których jest niepożądana. Ponadto akacja ma negatywny wpływ na środowisko – przekształca strukturę gleby, ogranicza zróżnicowanie gatunkowe. Obecnie gatunek ten uważany jest jako najbardziej problematyczny z uwagi na swoją inwazyjność.